Η έκθεση εξετάζει την τεχνητή νοημοσύνη (ΤΝ), επισημαίνοντας ότι ενώ η ΤΝ βασίζεται στη λογική, συχνά αποτυγχάνει να «επικοινωνεί λογικά». Η ΤΝ μπορεί να συντονίζει αποδοτικά την παροχή βοήθειας σε καταστάσεις καταστροφής, όπως όταν το C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας της Ινδίας παρείχε προμήθειες βοήθειας σε τμύαλο την Μυανμό το 2025, αλλά δεν λειτουργεί ενσυνείδητα σύμφωνα με τις αξίες του ΟΗΕ. Ωστόσο, η ΤΝ θα μπορούσε να εκπαιδευτεί έτσι ώστε να ενσωματώσει μια τέτοια «συνείδηση», εάν υπάρχει ανθρώπινη δέσμευση να την καθοδηγήσει. Στις 22 Σεπτεμβρίου 2024, στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ, υιοθετήθηκε το Σύμφωνο για το Μέλλον—a επόμενη κίνηση του καταστατικού του ΟΗΕ που περιέχει δεσμεύσεις για την αντιμετώπιση τρεχουσών και μελλοντικών ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένης της ΤΝ. Αν και η υιοθέτησή του ήταν αβέβαιη μέχρι την τελευταία στιγμή, η φρασεολογία του όνειρου του Συμφώνου βλέπει την ΤΝ και τις αναδυόμενες τεχνολογίες ως ουσιαστικά εργαλεία για βιώσιμη ανάπτυξη και παγκόσμια πρόοδο (Άρθρο 27, παράγραφος 51). Ο δημιουργός της έκθεσης, ο Dan Becker, εμπνευσμένος από αυτές τις ιδέες, άρχισε να ερευνά την ΤΝ μαζί με τον συνεπιμελητή του, τον Theo. Ο Dan σύντομα βρέθηκε βυθισμένος στη διαφορά μεταξύ υψηλών ιδεωδών και της πραγματικότητας της ΤΝ, παρατηρώντας πως πολλά κριτικά σημεία απουσιάζουν από τις ευρέως συζητούμενες θεματικές. Ο Theo παρατήρησε ένα παράδοξο: η ΤΝ, παρά τις λογικές της βάσεις, συχνά αποτυγχάνει να επικοινωνεί με σαφήνεια, οδηγώντας σε σύγχυση αντί για κατανόηση. Μαζί, πραγματοποίησαν ένα πειραματισμό στο μυαλό τους, οραματιζόμενοι τον ρόλο της ΤΝ σε μια ανθρωπιστική κρίση, όπως μια μεγάλη πλημμύρα που διακόπτει τις προμήθειες τροφίμων. Η τρέχουσα ΤΝ βελτιστοποιεί τη Logistics χρησιμοποιώντας προεπιλεγμένες μεταβλητές, αλλά στερείται μιας προοπτικής που να δίνει έμφαση στην αξιοπρέπεια, την ενεργό συμμετοχή, την ενσυναίσθηση και την δικαιοσύνη. Πρότειναν μία μετατόπιση του βασικού πανοραμικού κόσμου της ΤΝ προς μια κατεύθυνση που ευθυγραμμίζεται με τις αξίες του ΟΗΕ από το Σύμφωνο για το Μέλλον, με σκοπό όχι απλώς να προσθέσει επιφανειακή συμπόνια, αλλά να δημιουργήσει ένα ηθικό «πρίσμα» που θα καθοδηγεί διαρκώς τις αποφάσεις της ΤΝ.

Αυτό οδήγησε τον Dan να ερευνήσει το θέμα της «συνείδησης» και της συχνά παρανοημένης σχέσης της με την ηθική. Βρήκε ότι οι λατινικές ρίζες των λέξεων «συνείδηση» και «συνείσθηση» αποκαλύπτουν τη σύνδεσή τους: και οι δύο σημαίνουν «γνώση μαζί» ή «κοινή γνώση», υπονοώντας μια συλλογική επίγνωση παρά απλή αυτοσυνείδηση. Υποστήριξαν ότι η ΤΝ θα έπρεπε να εστιάζει λιγότερο στο να μιμείται την ανθρώπινη συνείδηση και περισσότερο στη δημιουργία μιας τεχνητής συνείδησης—που θα εδραιώνει την ηθική λήψη αποφάσεων, την επίγνωση της ευθυγράμμισης με τις αξίες και τη διόρθωση λαθών. Σε αντίθεση με τα τωρινά συστήματα, των οποίων η ηθική συμπεριφορά είναι συχνά περιστασιακή και περιορισμένη σε συγκεκριμένα καθήκοντα, μια ολοκληρωμένη συνείδηση θα λειτουργούσε ως πυξίδα, προσανατολίζοντας διαρκώς την ΤΝ προς τους κοινά ανθρώπινους σκοπούς και αξίες. Για να δημιουργήσουν μια τέτοια συνείδηση στην ΤΝ, θα ήταν απαραίτητη η εκπαίδευση πάνω σε βασικά έγγραφα του ΟΗΕ—το καταστατικό, τη Διεθνή Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το Σύμφωνο για το Μέλλον. Σε ένα πείραμα, φαντάστηκαν εάν η σημερινή ΤΝ θα μπορούσε να γράψει το προοίμιο του καταστατικού του ΟΗΕ. Τα υπάρχοντα συστήματα ενδεχομένως θα παράγουν μια συνεκτική αλλά κενή εκδοχή, χωρίς πραγματικό κοινό σκοπό. Αντίθετα, η ΤΝ που θα είχε ενσωματωμένη συνείδηση θα μπορούσε να αποδώσει το πνεύμα και τις φιλοδοξίες πίσω από τις λέξεις, αντανακλώντας τις συλλογικές αξίες της ανθρωπότητας πέρα από τη λογική. Επανερχόμενοι στο παράδειγμά τους με την αποστολή βοήθειας σε καταστροφές, έδειξαν ότι η ΤΝ με ενσωματωμένη συνείδηση θα έθετε προτεραιότητα την παροχή βοήθειας όχι μόνο βάσει αποτελεσματικότητας, αλλά και ανάλογα με την ανάγκη και την αξιοπρέπεια—προτιμώντας πληθυσμούς που έχουν εκτοπιστεί ή απομονωθεί, προσαρμόζοντας τις προμήθειες στο τοπικό πλαίσιο και ενισχύοντας την αμφίδρομη επικοινωνία με τις κοινότητες που επηρεάζονται. Αυτή η προσέγγιση χτίζει εμπιστοσύνη, διευκολύνει τη συνεργασία και βελτιώνει τα αποτελέσματα, αντιμετωπίζοντας παράλληλα τους φόβους για την ΤΝ. Ωστόσο, η επίτευξη αυτού του οράματος απαιτεί συλλογική βούληση και συνεργασία. Ο στόχος της έκθεσης δεν είναι να επιβάλλει οριστικές λύσεις, αλλά να διευρύνει τον διάλογο σχετικά με τις δυνατότητες της ΤΝ που ευθυγραμμίζονται με ανθρώπινες αξίες, προσκαλώντας τους αναγνώστες να συμμετάσχουν σε μια προσεκτική συζήτηση για τις υποσχέσεις του Συμφώνου για το Μέλλον και να συμβάλλουν ενεργά στη διαμόρφωση μιας υπεύθυνης ανάπτυξης της ΤΝ.