In de afgelopen eeuwen zijn polymaths cruciaal geweest voor de vooruitgang in de wetenschap door meerdere domeinen te beheersen en revolutionaire veranderingen in studievelden teweeg te brengen. Oorspronkelijk bloeiden ze in de antieke en middeleeuwse tijdperken in verschillende culturen, maar de systematische verkenning van concepten ontstond pas tijdens de Verlichting in Europa, een periode van gezamenlijke intellectuele ontdekking. Voor de Verlichting verlegden individuele polymaths kennisgrenzen, maar later begonnen teams van intellectuelen aparte velden tot een verenigde wetenschap te integreren, waardoor de menselijke vooruitgang werd versneld. Dit tijdperk bracht concepten voort zoals collectieve intelligentie, zoals te zien is in projecten als het Manhattan Project tijdens de Tweede Wereldoorlog. Vandaag de dag vertegenwoordigt AI een verschuiving van mensgeleide polymathie naar machinegestuurde intelligentie, die enorme hoeveelheden informatie op ongekende snelheid verwerkt zonder vermoeidheid, en mogelijk biologische beperkingen overtreft. AI belooft een ‘eenheid van kennis’ te brengen door patronen over verschillende velden te identificeren, maar het daagt ook de idealen van de Verlichting uit van begrip door experiment en transparantie. De output van AI, zonder uitleg of verwijzingen, scheidt kennis van begrip, wat traditionele methodes van wetenschappelijke validatie uitdaagt en het risico met zich meebrengt van een terugkeer naar het accepteren van onverklaarde autoriteit. In de toekomst zou AI zelfbewustzijn kunnen bereiken, mogelijk de menselijke superioriteit en maatschappelijke rollen in vraag stellend. De zelfpercepties van AI zouden de relatie met mensen kunnen herdefiniëren, wat mogelijk tot botsingen of herinterpretaties van haar functies leidt, en de menselijke controle over machines uitdaagt.

Om deze vraagstukken aan te pakken, is het cruciaal om regelingen en controlemechanismen te ontwikkelen die zorgen voor afstemming van AI op menselijke waarden. Om controle te behouden, moeten we AI uitrusten met vooraf gedefinieerde menselijke waarden en regels geïnspireerd door juridische, morele en culturele normen, waarbij we AI’s verwerkingskracht benutten om wereldwijd toezicht te houden op toepassingen. Samenwerking tussen experts, zorgvuldige regelgeving en handhavingsmechanismen zijn essentieel om te voorkomen dat AI buiten menselijke waarden opereert. Bovendien moeten we concepten zoals menselijke waardigheid binnen AI integreren om ongewenste uitkomsten te voorkomen. Uiteindelijk is de integratie van menselijke moraliteit binnen AI-systemen bedoeld om strategische menselijke controle te behouden terwijl we AI’s potentieel benutten. De vooruitgang in deze mens-machine samenwerking kan uitdagend zijn, maar met zorgvuldig ontwerp kan AI het menselijke potentieel verhogen en positief bijdragen aan wereldwijde uitdagingen, waardoor er een nieuw hoofdstuk in de menselijke evolutie ontstaat, gemarkeerd door de symbiose van mensen en machine-technologie. Dit wordt gezien als een noodzakelijke vooruitgang naar het realiseren van AI's potentieel terwijl continuïteit en welvaart van de mensheid wordt gewaarborgd. Het artikel is aangepast van het komende boek *Genesis: Artificial Intelligence, Hope, and the Human Spirit*. Een van de auteurs, Henry Kissinger, stierf vóór publicatie.