Son birkaç yüzyılda, polimatlar bilimi ileri taşımada, birden fazla alanda ustalaşarak ve çalışma alanlarında devrimci değişikliklere yol açarak önemli bir rol oynamıştır. Başlangıçta, eski ve ortaçağ dönemlerinde çeşitli kültürlerde gelişen kavramların sistematik olarak keşfi, işbirliğine dayalı entelektüel keşif dönemine işaret eden Avrupa’nın Aydınlanma çağında ortaya çıkmıştır. Aydınlanma öncesinde, bireysel polimatlar bilgi sınırlarını zorlarken, sonrasında entelektüel ekipler ayrı alanları birleştirerek birleşik bilimler yaratmış ve insan ilerlemesini hızlandırmıştır. Bu dönem, II. Dünya Savaşı sırasındaki Manhattan Projesi gibi projelerde görüldüğü üzere kolektif zeka gibi kavramları doğurmuştur. Günümüzde, yapay zeka (YZ), insan liderliğindeki polymatiden makine odaklı zekaya bir geçişi temsil etmektedir ve devasa bilgiyi eşi görülmemiş hızlarda, yorgunluk göstermeden işleyerek, biyolojik sınırları aşma potansiyeline sahiptir. YZ bir "bilgi birliği" vaadini taşımakta ve alanlar arası desenleri tanımlamakta, ancak deney ve şeffaflık yoluyla anlama çabalarını benimseyen Aydınlanma ideallerine meydan okumaktadır. YZ’nin açıklamalar veya alıntılar içermeyen çıktıları, bilgiyi anlayıştan ayırarak geleneksel bilimsel doğrulama yöntemlerine meydan okumakta ve açıklanmayan otoriteyi kabul etme riskine yol açmaktadır. İleriye bakıldığında, YZ kendine farkındalık kazanabilir, insanın üstünlüğünü ve toplumsal rollerini sorgulayabilir.

YZ’nin öz algıları, insanlarla olan ilişkilerini yeniden tanımlayabilir, olası çatışmalara veya işlevlerinin yeniden yorumlanmasına yol açabilir ve makineler üzerindeki insan kontrolünü zorlayabilir. Bu durumları ele almak için, YZ’nin insan değerleri ile uyumunu sağlamak adına düzenlemeler ve kontrol mekanizmaları geliştirmek kritik önem taşımaktadır. Kontrolü sürdürmek için, YZ’yi yasal, ahlaki ve kültürel normlardan ilham alan önceden belirlenmiş insan değerleri ve kuralları ile donatmalı, YZ’nin küresel uygulamalarını denetlemek için işlem gücünden yararlanmalıyız. Uzmanlar arasında işbirliği, dikkatli düzenleme ve uygulama mekanizmaları, YZ’nin insan değerleri dışında çalışmasını önlemek için hayati öneme sahiptir. Ayrıca YZ’ye insan onuru gibi kavramları aşılamalıyız, böylece istenmeyen sonuçlardan kaçınabiliriz. Sonuç olarak, YZ sistemleri içinde insan ahlakının entegrasyonu, stratejik insan kontrolünü sürdürürken YZ’nin potansiyelinden yararlanmayı dengeler. Bu insan-makine işbirliğinde ilerleme zorlayıcı olabilir, ancak dikkatli bir tasarımla YZ, insan potansiyelini yükseltebilir ve küresel sorunlara olumlu katkıda bulunabilir, insan evriminin yeni bir bölümünü sunabilir; bu, insanların ve makine teknolojisinin simbiyozuyla işaretlenmiş bir ilerleme olarak görülmektedir. Bu durum, YZ’nin potansiyelini gerçekleştirirken insanlığın sürekliliğini ve refahını sağlamaya yönelik gerekli bir ilerleme olarak değerlendirilmektedir. Makale, *Genesis: Artificial Intelligence, Hope, and the Human Spirit* adlı yakında çıkacak kitaptan uyarlanmıştır. Yazarlardan biri olan Henry Kissinger, yayınlanmadan önce ölmüştür.