Texti og myndir sem gervigreind býr til eru sífellt meira óaðgreinanleg frá því sem menn hafa skapað. Máluverk og andlit sem gervigreind framleiðir eru oft álitin mannanna verk, og brandarar búin til af gervigreind fá sambærilega athygli og mannleg húmor. Engu að síður er almenn hlutdrægni gegn list úr gervigreind; þegar fólk veit að listaverk er búið til af gervigreind, gefur það verkinu lægri gæðaeinkunn. Sköpunarmódel með tungumál (LLM), eins og GPT-3 frá OpenAI og Llama 2 frá Meta, eru að þróast í átt að textagerð á mannlegu stigi. Þessi módel búa til texta sem líkja eftir mannskrifuðum textum, þar af eru sum óaðgreinanleg frá þeim. Samt sem áður er haldið fram að gervigreind vanti sköpunargleðina sem þarf til að búa til ljóð af háum gæðum, þar sem ljóðlist krefst sköpunar og merkingar umfram getu gervigreindar í dag. Þrátt fyrir þessar áskoranir hefur gervigreind náð verulegum framförum í ljóðagerð og oft skilað af sér vandaðri sköpun. Samt eiga ófaglærðir erfitt með að greina á milli ljóða gervigreindar og þeirra sem menn hafa skrifað, þar sem þeir kunna að nota aðra mælikvarða. Rannsóknir sýna að ófaglærðir lesendur geta ekki áreiðanlega greint á milli ljóða gervigreindar og mannanna. Ljóð, búin til án mannlegrar íblöndunar, voru oft talin vera skrifuð af mönnum. Ennþá er hlutdrægni til staðar þar sem fólk metur ljóð úr gervigreind lægra en þau frá mönnum ef það veit um uppruna gervigreindar, sem undirstrikar bil á milli skynjunar og raunverulegs gæða. Tvær tilraunir könnuðu greinanleika og gæði ljóða búinna til af gervigreind.

Í rannsókn 1 voru 1. 634 þátttakendur beðnir að meta ljóð frá tíu þekktum skáldum og ljóð gerð af gervigreind í stíl þeirra. Þátttakendur áttu erfitt með að þekkja rétt á milli ljóða gervigreindar og mannanna, sem sýnir hversu mikið þau treysta á ófullkomin viðmið. Niðurstöður rannsóknar 1 sýndu að ljóð gervigreindar voru oft misgreind sem mannanna verk, sem bendir til hlutdrægni og misskilnings hjá þátttakendum. Greining á módeli gaf í skyn að ákveðnir eiginleikar ljóða, eins og rímandi og fjöldi lína, höfðu áhrif á mat þátttakenda, sem afhjúpar gallað viðmið, þar sem ljóð gervigreindar uppfylla oftast þessi formlegu skilyrði betur en þau skrifuð af mönnum. Rannsókn 2 náði til 696 þátttakenda sem vörðuðust að meta gæði ljóða á nokkra vegu. Ljóð gervigreindar fengu stöðugt hærri einkunnir en þau frá mönnum, nema þegar þátttakendur vissu um höfund gervigreindar, sem leiddi til lægra mats. Þrátt fyrir að viðurkenna gæði ljóða gervigreindar sýndu þátttakendur hlutdrægni í þágu mannlegra höfunda þegar þeim var sagt um uppruna. Greining sýndi að skynjun á ljóðum gervigreindar er mótuð af væntingum og fagurfræðilegum óskum. Tilraunirnar benda til þess að ljóðasköpun gervigreindar nái háum gæðastigum og trúverðugleika samanborið við ljóð manna, sem ögrar fyrri hugmyndum um takmarkanir gervigreindar. Þó að færni eða fyrri reynsla af ljóðlist bætti ekki getu þátttakenda til að greina á milli ljóða gervigreindar og mannanna, benda rannsóknir til þess að misskilningur um getu gervigreindar er viðvarandi. Rannsóknirnar undirstrika miklar framfarir í módelum til ljóðagerðar úr gervigreind og sýna á áframhaldandi misræmi milli tæknilegrar getu og almenningsálits. Þátttakendur gáfu ljóðum gervigreindar hærri einkunnir á fagurfræðilegum sviðum, sem sýnir breytingu í handverki gervigreindar. Þegar textar úr gervigreind verða algengari er líklegt að væntingar og skynjun þróist og verði líkari hinum raunverulegu afköstum gervigreindar.