پانزده سال پیش، در حین تحقیق درباره یک داستان در مورد یک گلف باز قهرمان از ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۰ در کارولینای جنوبی، به یک واقعیت جذاب برخوردم: مرکز شهر مایرلت بیچ زمانی میزبان یک پیست اسب‌دوانی با نام پارک واشنگتن بود که تا زمانی که دیوان عالی کارولینای جنوبی شرط‌بندی را ممنوع کرد، رونق داشت. این کشف، ناامیدی من را نسبت به نبود اسب‌دوانی در کارولینای جنوبی و سایر ایالت‌های جنوبی برانگیخت و من را به Advocating برای احیای این ورزش در این منطقه سوق داد. من معتقدم مدل سنتی اسب‌دوانی قدیمی شده است و اصلاح سیستم‌های موجود را دشوار می‌کند. به جای آن، گسترش به مناطق جدید می‌تواند امیدوارکننده‌تر باشد، به‌ویژه اگر تأمین مالی در ایالت‌های شمالی کاهش یابد. امسال، من شروع به آزمایش هوش مصنوعی کردم تا راه‌حل‌هایی برای ترویج اسب‌دوانی در جنوب جستجو کنم. من با درخواست از یک هوش مصنوعی برای نوشتن درباره مزایای اسب‌دوانی برای کارولینای جنوبی آغاز کردم. پاسخ عمومی بود اما به مزایای زیادی اشاره کرد، از جمله رشد اقتصادی از طریق ایجاد شغل، مزایای کشاورزی از پرورش اسب، و برگزاری رویدادهای اجتماعی بهتر.

همچنین پتانسیل اسب‌دوانی برای افزایش توریسم و فراهم کردن منابع درآمد جدید برای دولت ایالت را ترسیم کرد. از پاسخ اولیه آن راضی نبودم، بنابراین از هوش مصنوعی خواستم تا سوالات بیشتری درباره غلبه بر قوانین ضد قمار ایالت، ایجاد برنامه جوایز اسب‌های نر اسب‌دوانی، و شناسایی مکان‌های بالقوه برای پیست‌های مسابقه بپرسد. هوش مصنوعی به سرعت پیشنهادات مفیدی برای مکان‌های موجود مانند پیست اسب‌دوانی اسپرینگز‌دال و مایل مک‌گی ارائه داد و همچنین مکان‌های جدیدی را معرفی کرد. با ادامه تعامل ما، هوش مصنوعی به ارائه بینش‌های ارزشمندی پرداخت که من را تحت تأثیر قرار داد. اگرچه آزمایش من از یک مدل پایه هوش مصنوعی از یک سال پیش استفاده کرد، پیشرفت‌های یادگیری ماشین نشان‌دهنده پتانسیل این فناوری برای تولید ایده‌های نوآورانه در اسب‌دوانی است. قصد دارم بر روی صفحات زیادی از پاسخ‌ها تأمل کنم و برخی از بینش‌های تحریک‌آمیز که از این منبع غیرمتعارف به دست آورده‌ام را به اشتراک بگذارم.