Dalam beberapa tahun kebelakangan ini, bandar-bandar di seluruh dunia semakin mengintegrasikan kecerdasan buatan (AI) ke dalam sistem pengawasan video untuk meningkatkan pemantauan ruang awam. Sistem canggih ini menggunakan algoritma pembelajaran mesin yang maju untuk menganalisis rakaman video langsung secara masa nyata, bertujuan untuk mengesan tingkah laku mencurigakan dan ancaman keselamatan dengan lebih berkesan berbanding kaedah tradisional. Penggunaan ini selaras dengan trend yang lebih luas di mana teknologi terkini diterapkan untuk meningkatkan keselamatan bandar, menangani cabaran pengurusan populasi besar dan kompleks di mana pengesanan insiden tepat pada masanya adalah penting bagi pencegahan jenayah dan perlindungan awam. Pengawasan berasaskan AI dapat memproses aliran data yang besar daripada banyak kamera secara serentak, menandakan aktiviti pelik bagi maklum balas segera pihak berkuasa. Kelebihan utama pengawasan AI ialah kebolehannya mengurangkan kesilapan manusia dan kelewatan yang wujud dalam pemantauan manual. Pengendali manusia boleh menjadi letih atau terlepas acara penting, manakala algoritma AI menyediakan pengawasan berterusan tanpa gangguan. Analisis berterusan ini membolehkan tindak balas yang lebih pantas yang boleh menyelamatkan nyawa dalam kecemasan seperti serangan pengganas, jenayah keras, atau intervensi segera. Selain itu, pengawasan AI menawarkan skala dan keanjalan: apabila bandar-bandar memperluas infrastruktur pemantauan mereka, sistem AI boleh dikemas kini dan dilatih untuk mengenal pasti corak ancaman baru. Ciri-ciri seperti pengenalan wajah, pengesanan objek, dan analisis tingkah laku meningkatkan lagi keupayaan mereka untuk mengenal pasti suspek atau barangan mencurigakan di ruang awam. Walaupun dengan manfaat ini, pengawasan berasaskan AI menimbulkan kebimbangan etika dan privasi yang penting.

Pertubuhan pembela privasi memberi amaran bahawa pemantauan AI yang meluas berisiko menyebabkan pengawasan secara besar-besaran, melanggar hak individu terhadap privasi dan kebebasan melalui pengumpulan data berterusan dan profil terperinci tanpa persetujuan. Kritikan juga menyoroti kemungkinan penyalahgunaan, termasuk penargetan diskriminasi terhadap kumpulan demografi tertentu akibat algoritma yang berat sebelah atau penyalahgunaan teknologi pengenalan wajah. Kekurangan ketelusan dan akauntabiliti dalam beberapa pelaksanaan meningkatkan kebimbangan, kerana rakyat sering tidak menyedari skop pengawasan atau bagaimana data disimpan dan digunakan. Sebagai tindak balas, para pakar dan organisasi masyarakat sivil mencadangkan rangka kerja regulatori yang jelas dan pengawasan yang kukuh untuk memastikan pengawasan AI menghormati hak asasi manusia dan piawaian etika. Langkah-langkah ini merangkumi pembatasan pengumpulan data, keselamatan penyimpanan data, jaminan ketelusan mengenai penggunaan AI, serta penglibatan awam dan mekanisme remedi terhadap penyalahgunaan. Beberapa bandar telah mula menerima pelindung sedemikian—menyahnama data, mengehadkan akses maklumat sensitif, dan menjalankan audit berkala terhadap keadilan dan ketepatan AI—serta memberi penekanan kepada penglibatan orang ramai untuk mencapai keseimbangan antara manfaat teknologi dan perlindungan kebebasan asas. Ketika kawasan bandar terus mengintegrasikan AI ke dalam sistem keselamatan awam, teknologi ini menunjukkan potensi besar untuk mengubah keselamatan. Walau bagaimanapun, kejayaan mereka bergantung bukan sahaja kepada keberkesanan teknikal tetapi juga kepada pertimbangan etika, struktur undang-undang, dan kepercayaan masyarakat. Penyelidikan berterusan, tadbir urus yang telus, dan perbincangan awam yang berpengetahuan akan menjadi penting dalam membentuk penggunaan berhemah teknologi pengawasan video berasaskan AI di seluruh dunia.