In de afgelopen jaren hebben steden over de hele wereld steeds meer kunstmatige intelligentie (AI) geïntegreerd in videocamerasystemen om het toezicht op openbare ruimtes te verbeteren. Deze geavanceerde systemen maken gebruik van verfijnde machine learning-algoritmen om live video-opnamen in realtime te analyseren, met als doel verdachte gedragingen en veiligheidsbedreigingen effectiever op te sporen dan traditionele methoden. Deze adoptie sluit aan bij een bredere trend waarin geavanceerde technologie wordt toegepast om de stedelijke veiligheid te verbeteren, en om de uitdagingen van het beheren van grote, complexe bevolkingsgroepen het hoofd te bieden, waarbij tijdige incidentdetectie cruciaal is voor het voorkomen van criminaliteit en openbare bescherming. AI-gestuurde bewaking kan gelijktijdig enorme datastromen van talloze camera’s verwerken en ongebruikelijke activiteiten markeren voor een snelle reactie van de politie. Een belangrijk voordeel van AI-bewaking is het vermogen om menselijke fouten en vertragingen die inherent zijn aan handmatige monitoring te verminderen. Menselijke operators kunnen vermoeid raken of kritieke gebeurtenissen missen, terwijl AI-algoritmen continue, afleidingsvrije waakzaamheid bieden. Deze constante analyse faciliteert snellere reacties die levens kunnen redden in noodgevallen zoals terroristische aanslagen, gewelddadige criminaliteit of urgente interventies. Bovendien biedt AI-bewaking schaalbaarheid en aanpassingsvermogen: naarmate steden hun surveillancesystemen uitbreiden, kunnen AI-systemen worden bijgewerkt en getraind om nieuwe dreigingspatronen te herkennen. Functies zoals gezichtsherkenning, objectdetectie en gedragsanalyse vergroten hun vermogen om verdachten of verdachte voorwerpen in openbare ruimtes te identificeren. Desalniettemin roept AI-gestuurde surveillance belangrijke ethische en privacyvragen op.

Privacyvoorstanders waarschuwen dat alomtegenwoordig AI-toezicht het risico van massale surveillance met zich meebrengt, waarbij de rechten op privacy en vrijheid van individuen worden geschonden door voortdurende gegevensverzameling en gedetailleerde profilering zonder toestemming. Critici wijzen ook op mogelijke misbruiken, zoals discriminerende targeting van demografische groepen door bevooroordeelde algoritmes of misbruik van gezichtsherkenningstechnologieën. Het gebrek aan transparantie en verantwoordelijkheid bij sommige implementaties versterkt de zorgen, omdat burgers vaak niet op de hoogte zijn van de reikwijdte van de surveillance of hoe gegevens worden opgeslagen en gebruikt. Als reactie pleiten experts en maatschappelijke organisaties voor duidelijke regelgevingskaders en sterke toezichtsmechanismen om te verzekeren dat AI-bewaking de mensenrechten en ethische normen respecteert. Maatregelen omvatten het beperken van gegevensverzameling, het beveiligen van gegevensopslag, het waarborgen van transparantie over het gebruik van AI en het invoeren van publieke inspraak en rechtsmiddelen bij misbruik. Sommige steden zijn begonnen met het toepassen van dergelijke waarborgen, zoals het anonimiseren van gegevens, het beperken van toegang tot gevoelige informatie en het regelmatig auditen van de eerlijkheid en nauwkeurigheid van AI, terwijl ze ook de publieke betrokkenheid benadrukken om de technologische voordelen in evenwicht te brengen met de bescherming van fundamentele vrijheden. Naarmate stedelijke gebieden AI verder integreren in systemen voor openbare veiligheid, tonen deze technologieën veelbelovend potentieel om de beveiliging te transformeren. Echter, het succes ervan hangt niet alleen af van technische effectiviteit, maar ook van ethische overwegingen, wettelijke kaders en maatschappelijke vertrouwen. Voortdurend onderzoek, transparant bestuur en geïnformeerde publieke discussies zullen essentieel zijn voor het verantwoord inzetten van AI-gestuurde videocamera’s wereldwijd.