मी काझुओ इशिगुरोच्या मध्य लंडनमधील फ्लॅटमध्ये गेलो, एक तीव्र थंड दिवस होता, जिथे मी एक चांगल्या आणि स्वागतार्ह जागेत प्रवेश केला, जिथे प्रकाश कमी करण्यात आले होते, सजावटीचा रंग शुद्ध पांढरा होता आणि मला उत्तम चहा तयार केलेला होता, जो त्याची पत्नी लोर्नाने तिच्या सिनेमा गेला त्यापूर्वी बनवला होता. 70 व्या वर्षी इशिगुरो, जे एक नोबेल पुरस्कार विजेता आणि नाइट केलेला लेखक आहे, त्यांनी हे लक्षात घेतले की मी गरम आहे का, भूक लागली आहे का, किंवा आपली चर्चा रेकॉर्ड करण्याबाबत चिंतित आहे का, असं विचारतElegant केक सादर केले. या लक्षात घेणारेपणाचे प्रतिध्वनी त्याच्या सर्व कामात वाजते, विशेषतः ‘द अनकंसोल्ड’ आणि ‘द रेमेन्स ऑफ द डे’ यांसारख्या लक्षात राहणाऱ्या कथेतील कामात. परंतु त्याचा सर्वांत प्रिय कादंबरी ‘नेवर लेट मी गो’ एक सांस्कृतिक घटना बनला आहे, जो दोन दशकांनंतर वाचकांमध्ये गूंजत आहे आणि चित्रपट आणि स्टेज प्ले मध्ये रूपांतरित होऊन गेला आहे. या कादंबरीत मृत्यू आणि मानवी अनुभवाच्या थीमचा अन्वेषण केला जातो, हा एक विकृत जग आहे जिथे क्लोन तयार केले जातात जे त्यांच्या अवयवांचा दान करण्यासाठी उभे केले जातात, आणि नंतर अनेक दानांनंतर लवकरच मृत्यूचा सामना करावा लागतो. क्लोनमध्ये रांगेत एक अफवा फिरते की प्रेम त्यांच्या नशिबातून वगळण्यास मदत करू शकते, जी आमच्या मृत्यूच्या भितीला आणि जिव्हाळ्याच्या आकांक्षांना प्रतिबिंबित करते. इशिगुरो स्पष्ट करतो की हा विश्वास मृत्यू स्वीकारण्याच्या आमच्या संघर्षाचे आणि आवडत्या लोकांना गमावण्याच्या भितीचे प्रदर्शन करतो. कादंबरीचा शीर्षक, जे कथाकार कॅथी एच द्वारे वारंवार वाजवला जाणारा एक गाण्याचा विचार करतो, आशा आणि जीवनाशी संबंध दर्शवितो. इशिगुरोने या गाण्याचा निर्माण केला, जो नंतर जॅझ संगीतकार स्टेसी केंटने रेकॉर्ड केला.

त्याला विश्वास आहे की पुढे जाण्याची इच्छा हा प्रत्येकात एक मजबूत प्रवृत्ती आहे, जी संबंध स्थापित करण्यात असलेल्या दुःख आणि धैर्य दोन्ही पकडते. इशिगुरो सांगतो की ‘नेवर लेट मी गो’ चा कल्पनात्मक विकास अनेक वर्षे घेतला, सुरुवातीला न्यूक्लियर आपत्तीमुळे कमी आयुष्यमान असलेल्या विद्यार्थ्यांवर जेवढे नोट्स होते. डॉलीच्या काही गोष्टींवर आधारित क्लोनिंगच्या सामाजिक चर्चेने कादंबरीला आकार घेतला. साहित्यिक ट्रेंडमध्ये झालेल्या बदलांची त्याने निरीक्षण केले आहे, जिथे पारंपरिक साहित्यिक फॉर्म आणि कल्पक कथेचा साचा एकत्र करून लिहिण्याकडे कल आहे, ज्यात तरुण लेखक विविध प्रभावांना स्वीकारत आहेत. कादंबरीच्या यशामुळे इशिगुरोच्या आधीच्या कार्यांपेक्षा ते कशाचीतरी वेगळे आहे, तरुण वाचकांना युवा वयातील कथा सारख्या थीम्सच्या माध्यमातून आकर्षित करते, ज्यामुळे त्याची चालू महत्त्वाचे आहे. त्याने 1990 च्या दशकाच्या आधीच्या साहित्यिक दृश्याबद्दल विचार केला की ते बंदिस्त होते, जिथे प्रकारची कथा अनेकदा नाकारली जात होती. तरीही, जेव्हा दृश्य बदलले, त्या वेळी तो या बदलांना स्वीकारून आणि आपल्या विविध कथांच्या प्रेमात समृद्ध झालेला आहे, बरोबर त्यांनी आपल्याला प्रेरणा दिले आहे, जसे की बॉब डायलन आणि स्टॅनली क्यूब्रिक. रचनामध्ये भावनिक संबंधांच्या शक्तीवर चर्चा करताना, इशिगुरो आजच्या जगात भावनिक कथा कशाप्रकारे प्रभावी होतात याबद्दल चिंतित आहे, विशेषतः राजकीय मनिपूलेशन आणि एआयच्या वाढीच्या संदर्भात. तो चिंतित आहे की साधी भावनिक कथा साधन बनवता येईल, लेखकांना या क्षेत्रात प्रवास करताना सावधगिरी बाळगण्याचे आवाहन करतो. त्या सर्वांमध्येदेखील इशिगुरो भावनिक गहराईसाठी प्रशंसा मिळवतो, पण तो आपल्या कादंबऱ्यांच्या गुंतागुंतीची आणि त्यांच्या वैयक्तिक ओळखपासूनच्या दुरदृष्याची मान्यता देतो. त्याच्या कथा वाचकांसाठी महत्त्वाच्या राहतात आणि ‘नेवर लेट मी गो’ या 20 व्या वर्धापनदिनाच्या आवृत्तीत समाविष्ट होतात, जे 13 मार्चला प्रकाशीत होणार आहे, जे त्याच्या कथेच्या कलेचे आजीवन महत्त्व अधोरेखित करेल.