Ένα ομοσπονδιακό εφετείο αποφάσισε ότι τα έργα τέχνης που δημιουργούνται αυτόνομα από τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορούν να λάβουν προστασία πνευματικών δικαιωμάτων, επισημαίνοντας ότι τουλάχιστον κάποια αρχική ανθρώπινη συγγραφή είναι απαραίτητη για τα πνευματικά δικαιώματα. Αυτή η απόφαση, που ανακοινώθηκε την Τρίτη, υποστηρίζει μια προηγούμενη απόφαση της Υπηρεσίας Πνευματικών Δικαιωμάτων των Η. Π. Α. , η οποία αρνήθηκε ένα αίτημα πνευματικών δικαιωμάτων από τον υπολογιστή Στέφαν Θέιλερ για το πίνακα που δημιούργησε η τεχνητή νοημοσύνη του, με τίτλο "Μια Πρόσφατη Είσοδος στον Παράδεισο", που δημιουργήθηκε από την πλατφόρμα του, "Creativity Machine". Η τριμελής επιτροπή του Εφετείου των Η. Π. Α. για την Περιφέρεια της Κολούμπια διευκρίνισε ότι η μακροχρόνια απαίτηση της Υπηρεσίας Πνευματικών Δικαιωμάτων για έναν ανθρώπινο συγγραφέα δεν εμποδίζει την κατοχύρωση έργων που δημιουργούνται με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης. Απλά απαιτεί ότι ο συγγραφέας πρέπει να είναι άνθρωπος, σε αντίθεση με τη μηχανή. Η επιτροπή αναγνώρισε ότι η Υπηρεσία Πνευματικών Δικαιωμάτων έχει επιτρέψει προηγουμένως εγγραφές για έργα που δημιουργούνται από ανθρώπινους συγγραφείς χρησιμοποιώντας εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης. Ο νόμος περί πνευματικών δικαιωμάτων παρέχει προστασία διανοητικής ιδιοκτησίας σε πρωτότυπα έργα, παρέχοντας αποκλειστικά δικαιώματα στους δημιουργούς τους για διάφορες χρήσεις, όπως η αναπαραγωγή και η έκθεση. Η απόφαση βασίστηκε στην αίτηση του Θέιλερ από το 2018, στην οποία κατέταξε την τεχνητή νοημοσύνη ως τον μόνο συγγραφέα ενώ προσδιόρισε τον εαυτό του ως τον κάτοχο. Ο Θέιλερ δήλωσε ότι η Creativity Machine δημιούργησε το έργο τέχνης ανεξάρτητα.

Παρά την έκφραση της πεποίθησής του ότι οι μηχανές τεχνητής νοημοσύνης του διαθέτουν συνείδηση, το επιχείρημά του απορρίφθηκε τελικά. Ο δικηγόρος του, Ράιαν Άμποτ, σχεδιάζει να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης, πρώτα ζητώντας μια νέα ακρόαση από το πλήρες εφετείο και ενδεχομένως να προχωρήσει στο Ανώτατο Δικαστήριο των Η. Π. Α. αν χρειαστεί. Ο Άμποτ σημείωσε ότι αυτή η υπόθεση αντιπροσωπεύει την πρώτη σημαντική απόρριψη από την Υπηρεσία Πνευματικών Δικαιωμάτων αναφορικά με έργα που δημιουργούνται από την τεχνητή νοημοσύνη, εγείροντας ανησυχίες στην δημιουργική κοινότητα σχετικά με την επιλεξιμότητα πνευματικών δικαιωμάτων για περιεχόμενο που δημιουργείται από AI. Η Υπηρεσία Πνευματικών Δικαιωμάτων αρνήθηκε την αίτηση του Θέιλερ το 2019, δηλώνοντας ότι έλειπε η απαραίτητη ανθρώπινη συγγραφή, μια απόφαση που υποστηρίζεται από νομικά προηγούμενα από το 1884. Το εφετείο υπογράμμισε τη σημασία της ανθρώπινης συγγραφής στις αξιώσεις πνευματικών δικαιωμάτων, δηλώνοντας ότι οι παραδοσιακές ερμηνείες του Νόμου περί Πνευματικών Δικαιωμάτων ορίζουν τον "συγγραφέα" ως έναν άνθρωπο. Ενώ ο Θέιλερ υποστήριξε ότι οι τρέχουσες απαιτήσεις είναι ξεπερασμένες, η επιτροπή διατήρησε ότι ο νόμος έχει σταθερά αναγνωρίσει την ανθρώπινη συγγραφή από την υιοθέτηση της απαίτησης το 1973 από την Υπηρεσία Πνευματικών Δικαιωμάτων.