Yapay zeka arayüzleri halka ulaşınca, Gencraft gibi uygulamalardan gelen ve 'rüya kadınların'—öncelikli olarak güzel, ince ve beyaz kadınların—görsel üretimini tanıtan reklamlara maruz kalmaya başladım. Kalıcı cinsiyet stereotiplerini yansıtan bu yapay zeka ile üretilmiş görüntüler, yapay zekanın eski cinsiyet normlarını dönüştüreceğini uman feministlerin eleştirilerini çekiyor. Bunun yerine, teknoloji ve kültür, fiziksel ya da duygusal ihtiyaçları olmayan, erkek fantezilerine hitap eden sanal sevgililer gibi geleneksel bakış açılarını yansıtan yapay zeka uygulamalarıyla devam ediyor. Buna karşılık, sanatçılar Ann Hirsch ve Maya Man, güzellik standartlarını eleştiren yapay zeka destekli bir proje olan "Ugly Bitches"i başlattılar. Online ortamda sıkça görülen cilalı görüntülerin aksine, kasıtlı olarak kusurlu, tuhaf tasvirler oluşturarak generatif adversarial bir ağ eğitmek için oyuncak bebekler kullandılar.

Çalışmaları, “arzulanır kadınlık” kavramını eleştiriyor ve güzellik klişelerinin, feminist sanat tarafından on yıllardır meydan okunmasına rağmen nasıl devam ettiğini gösteriyor. Benzer şekilde, Arvida Byström, yapay zekanın insan vücudunu modellenmiş pornografik imgelerde nasıl algılayıp yeniden inşa ettiğini göstermek için "nudify" adlı bir uygulama kullandı. Eserleri yapay zekayla etkileşime girerek geleneksel güzellik normlarını altüst ediyor ve altında yatan önyargıları ortaya koyuyor. Byström'ün incelemesi, güzellik standartları belirleme dinamiklerinin modellik ajanslarından influencerlere değişmesine rağmen, belli bir güzellik standardına yönelik süregelen kültürel takıntıyı vurguluyor. Ancak eleştirmenler, görünüşte feminist olan projelerin bile, özellikle beyazlık ve belirli vücut tiplerine odaklanan sınırlı bakış açılarını yansıttıklarında, güzellik standartlarını istemeden sürdürebileceğini belirtiyor. Sonuç olarak, bu sanatsal girişimler, izleyicileri yerleşik toplumsal normları sorgulamaya ve bunlarla yüzleşmeye davet ediyor, bunları istemeden desteklemeye değil.