Trwająca konwergencja między rządem USA a wiodącymi firmami technologicznymi sygnalizuje transformacyjną zmianę w dziedzinie sztucznej inteligencji (SI) i technologii kosmicznych. Nazywana „Wielkim Zjednoczeniem”, ta strategiczna integracja jest głównie napędzana rywalizacją geopolityczną z Chinami, mając na celu zabezpieczenie dominacji Stanów Zjednoczonych w globalnej innowacji technologicznej. Za administracji prezydenta Trumpa giganty Doliny Krzemowej, takie jak Microsoft, Google, OpenAI i Nvidia, zacieśniły więzi z Waszyngtonem, tworząc skomplikowane partnerstwo publiczno-prywatne skupione wokół ambitnych projektów, takich jak inicjatywa „Stargate” o wartości 500 miliardów dolarów. Stargate koncentruje się na opracowywaniu technologii komputerowych i kosmicznych nowej generacji, mających głębokie implikacje dla bezpieczeństwa narodowego, konkurencyjności gospodarczej i badań naukowych. Międzynarodowi partnerzy odgrywają również kluczową rolę w Stargate, obejmując wybranych globalnych sojuszników. Dzięki połączeniu zasobów, wiedzy oraz technologicznych możliwości różnych krajów, program ten stanowi przykład bezprecedensowego poziomu międzynarodowej koordynacji. Taki wielonarodowy sposób działania ma na celu nie tylko przyspieszenie przełomów technologicznych, ale także zacieśnienie sojuszy w obliczu narastających napięć z Chinami, które równocześnie rozwijają się w dziedzinie SI i eksploracji kosmosu. Pomimo przyspieszenia innowacji, ta symbioza między rządem a sektorem technologicznym budzi poważne obawy, które często są pomijane. Powszechna automatyzacja możliwa dzięki SI zagraża disruptowi rynki pracy, narażając na masowe wykluczenia pracowników. Ponadto wdrożenie SI w codzienne życie i funkcjonowanie administracji publicznej stawia poważne wyzwania w zakresie prywatności, które pozostają niewystarczająco rozwiązane. Dodając do tego, pojawia się nowa klasa pośredników — venture capitaliści, wpływowi innowatorzy technologiczni oraz konsultanci ds.

polityki — mający znaczący wpływ na kształtowanie strategii technologicznej i kierunek innowacji, jednocześnie broniąc własnych interesów biznesowych. Ich dwuznaczna rola w kształtowaniu polityki publicznej i promowaniu sukcesu przedsiębiorstw prywatnych rodzi pytania o transparentność i odpowiedzialność w zarządzaniu technologiami USA. W tym czasie firmy militarno-obronne zyskują bezprecedensowy wpływ na Pentagon, co sygnalizuje przesunięcie ku militarizacji nowych technologii. Postępy w rozwoju podwodnych dronów i broni kosmicznej przechodzą z fazy koncepcyjnej do rzeczywistego wdrożenia, oznaczając nową erę w możliwościach obronnych. Ten rozwój przygotowuje USA do operacji wielodomenowych na morzu, w przestrzeni kosmicznej i cyberprzestrzeni, odzwierciedlając rosnącą złożoność nowoczesnych konfliktów. W polityce USA utrzymują się sprzeczności: administracja Trumpa zachęcała do przyciągania zagranicznych talentów SI, aby pobudzać innowacje, jednocześnie wdrażając restrykcyjne polityki wizowe, ograniczając dostęp wielu zagranicznym ekspertom. Ta napięta sytuacja ukazuje wyzwania związane z równoważeniem otwartości na innowacje i bezpieczeństwa narodowego w konkurencyjnym środowisku technologicznym. Podsumowując, połączenie rządu i sektora technologicznego niesie ze sobą zarówno obietnicę, jak i niepewność. Symbolizuje pilną potrzebę utrzymania pozycji lidera, sprzyja niezwykłym innowacjom, ale jednocześnie wprowadza ryzyka, które są nadal niewystarczająco analizowane lub łagodzone. W przyszłości kluczowe będą czujność i kompleksowe polityki, aby wykorzystać korzyści płynące z tych postępów, jednocześnie adresując ich społeczne i etyczne konsekwencje.