فرایندهای عملیاتی سرمایه‌گذاری‌های جایگزین در تضاد آشکاری با مسیر صنعت به سوی تحول دیجیتال و کارایی عملیاتی قرار دارند. تحت فشار چالش‌های زیادی مانند کمبود استانداردسازی، وابستگی به فرآیندهای دستی مبتنی بر کاغذ، محدودیت‌های مقیاس‌پذیری و سیستم‌های قدیمی، ضروری است—به ویژه در این دوران پیشرفت‌های فناوری—که زنجیره ارزش دوباره مورد بررسی قرار گیرد و به حل این مسائل عملیاتی پرداخته شود. علاقه روزافزون به دارایی‌های جایگزین، همراه با تقاضاهای سرمایه‌گذاران برای شفافیت، نیاز به سرمایه در صنعت و فشارهای عملیاتی برای افزایش حاشیه‌های سود، فوریتی برای حل این چالش‌ها ایجاد کرده است. این وضعیت فرصتی برای فناوری‌های مخرب، به ویژه بلاکچین، ایجاد می‌کند تا راه‌حل‌هایی ارائه دهند. بلاکچین ویژگی‌های خوبی مانند تسویه آنی، دسترسی به واسطه‌های سرمایه، و مزیت قابل‌توجه دیجیتالی کردن یا توکن‌سازی دارایی‌های واقعی از جمله سهام، بدهی، و گزینه‌های جایگزین را دارد. بازارهای بدهی و سهام در حال حاضر امکانات افزایش خودکارسازی را شناسایی کرده‌اند که عمدتاً به‌وسیله مشوق‌ها و جریمه‌هایی که ناشی از مقررات سخت‌گیرانه‌تر هستند، تحریک شده است.

این پدیده بازار جایگزین را با بیشترین پتانسیل برای بهره‌مندی از راه‌حل‌های بلاکچین و توکن‌سازی دارایی‌ها رها می‌کند. با افزایش هیجان برای توکن‌سازی، این اعتقاد بیشتر می‌شود که بلاکچین ممکن است کلید انقلاب در پردازش و مدیریت دارایی‌های جایگزین باشد. منطقی است که اوراق بهادار دیجیتال مبتنی بر بلاکچین نیز باید از طریق آن مدیریت شوند. با این حال، صنعت هنوز کاملاً عملیات زنجیره‌ای را پذیرفته است و در مورد اینکه آیا این کار خواهد کرد یا نه، عدم قطعیتی وجود دارد. در این دوره انتقالی نامعلوم، صنعت باید ابتدا تعیین کند که آیا بلاکچین می‌تواند به تسهیل مدیریت جایگزین‌های فیزیکی و غیر بومی در یک فرمت دیجیتال کمک کند. آیا این دارایی‌ها واقعاً از اشتراک‌گذاری داده‌های آنی و بدون خطر اعتماد که بلاکچین ارائه می‌دهد، بهره‌مند خواهند شد؟ یا اینکه راه‌حل تنها به یک ابزار بهبود یافته فرآیند کاهش خواهد یافت؟ اگر فقط یک ابزار کارآمدی است، چقدر compelling است—آیا پیشرفتی قابل توجه به حساب می‌آید یا صرفاً نقشی به‌عنوان پلی بین دنیای فیزیکی و دیجیتال ایفا می‌کند؟