W październiku 2025 roku, podczas szeroko zakrojonych protestów No Kings sprzeciwiających się polityce i działaniom Drugiej Administracji Trumpa, wywołał kontrowersyjny incydent, który rozpalił intensywną debatę publiczną i zainteresowanie mediów. Prezydent Donald Trump opublikował na swojej platformie społecznościowej Truth Social wideo wygenerowane przez sztuczną inteligencję, które szybko stało się głównym tematem dyskusji w kręgach politycznych i społecznych. Wideo przedstawiało uderzający i prowokacyjny obraz samego Trumpa: miał na głowie koronę symbolizującą monarchiczną władzę, a pilotował myśliwiec oznaczony napisem „King Trump”. Samolot przeleciał nad miastem i tłumem protestujących. Wideo nabrało kontrowersyjnego charakteru, gdy pokazało spływającą spod samolotu substancję przypominającą fekalia, którą spuszczano na tłum poniżej. Wśród celów był liberalny influencer Harry Sisson, który był wyraźnie rozpoznawalny na nagraniu. Dodając dramatyzmu i buntowniczego tonusu, ścieżka dźwiękowa zawierała ikoniczną piosenkę „Danger Zone” Kenny’ego Logginsa, znaną z jej związku z dynamicznymi, pełnymi adrenaliny scenami. Połączenie wyrazistych obrazów i energicznej muzyki nadawało temu wideo charakter sensacyjny i prowokacyjny, co szybko przyciągnęło uwagę opinii publicznej i mediów. Reakcje były jednak głównie negatywne.

Wielu uznało to wideo za nieodpowiednie, nieprofesjonalne i głęboko obraźliwe, szczególnie w kontekście napiętej sytuacji społecznej i politycznej związanej z trwającymi protestami. Jednym z najbardziej prominentnych krytyków był lider mniejszości w Izbie Reprezentantów, Hakeem Jeffries, który publicznie potępił nagranie. Opisał je jako niegodne urzędu prezydenta i wyraził zaniepokojenie jego wpływem na debatę narodową i godność urzędu. Kenny Loggins, którego piosenka została użyta bez jego zgody, również wyraził oburzenie i rozczarowanie z powodu nieautoryzowanego wykorzystania jego muzyki w tak politycznie wrażliwym i kontrowersyjnym kontekście. Jego reakcja podkreśliła szerszy problem związany z prawami własności intelektualnej i etycznymi aspektami wykorzystywania dzieł artystycznych w treściach politycznych bez zgody twórców. W przeciwieństwie do tego, przewodniczący Izby Reprezentantów Mike Johnson bronił działań prezydenta Trumpa, przedstawiając wideo jako satyrę lub polityczny żart mający na celu przekazanie „myśli”, a nie obrażanie czy prowokowanie. Podkreślił znaczenie interpretacji tego materiału w kontekście wyrazu politycznego oraz rolę satyry w demokratycznej debacie. Incydent ten uwypuklił coraz bardziej złożone i kontrowersyjne zależności między technologią, polityką a mediami w współczesnym amerykańskim społeczeństwie. Wykorzystanie sztucznej inteligencji do tworzenia politycznie nacechowanych treści wywołało istotne pytania o odpowiedzialność osób publicznych i potencjalne konsekwencje stosowania nowych technologii cyfrowych w kształtowaniu opinii publicznej i dyskusji politycznej. W miarę jak trwa dialog, wideo pozostaje silnym przykładem wyzwań i możliwości, jakie stwarzają nowe formy mediów w komunikacji politycznej. Wydarzenie to skłania do refleksji nad granicami wyrazu politycznego, wpływem platform społecznościowych oraz ewolucją publicznej debaty w erze cyfrowej.