Порастот на видеосодржини генерирана од вештачка интелигенција предизвика значајна дискусија во индустријата за дигитални медиуми, донесувајќи итни етички прашања на површина. Како што напредува технологијата на ИИ, таа се влијае сè повеќе на начинот на создавање, дистрибуција и консумирање на видеа, што поттикнува лидерите во индустријата, етичари и политички носители да учествуваат во разговори за одговорна употреба и социјалниот импакт. Првиот главен проблем е аутентичноста на видеосодржини генерирани од ИИ. За разлика од традиционалните содржини создадени преку директен човечки труд—како што се снимките, анимациите или уредувањето—ИЈ може да измислува снимки, да имитира индивидуи и да манипулира со аудио и визуелни материјали со невиден реализам. Ова ги брише границите меѓу вистинито и измисленото, што прави тешко за гледачите да разликуваат вистина од измама и нагласува потребата од заштита на довербата и интегритетот во дигиталните медиуми. Понатамошен важен проблем е согласноста. Стандарденото видео производство бара дозвола од деловите кои се прикажани, но видеата генерирани со ИИ често користат податоци од јавни архиви или социјални медиуми без јасна согласност. Ова поставува етички и правни предизвици, особено кога се користат ликови и слики без дозвола, можеби во штетни или збунувачки цели. Тековните правни рамки се борат да се справат со ова, што бара нови насоки кои ќе ја почитуваат приватноста и правата за дигитална репрезентација. Многу сериозен проблем е и можноста за злоупотреба на ваквата технологија, особено во создавањето на длабоки фалсификати (deepfakes).

Малтретирачки актери можат да ги искористат видеисодржините за клевета, политичка пропаганда, измами и вознемирување, што го загрозува интегритетот, репутацијата и стабилноста на општеството преку ерозија на довербата во медиумите и институциите. Затоа, спречувањето злоупотреби е приоритет за сите сегменти. Како одговор, експертите препорачуваат воспоставување сеопфатни стандарди за употреба на видеа генерирани од ИИ, со фокус на клучните мерки: прво, јасни протоколи за дозвола, за да се обезбеди информирано одобрување или ефективна анонимизација, заштитувајќи ги правата на индивидуите; второ, транспарентност преку објавување на употребата на ИИ при создавање или промена на содржини, што помага на публиката да донесе информирани оценки и ја одржува кредибилитетот; трето, унапредување на моќни алатки за детекција и спречување на штетни содржини, заедно со јавна едукација за медиумска писменост. Постигнувањето на овие стандарди бара соработка меѓу технолошките развивачи, креаторите на содржини, правните институции и граѓанското општество, со цел да се изгради балансирана регулатива која ќе ја поттикне иновацијата додека ги штити личните права и јавниот интерес. Политичките носители мора да ги балансираат технолошките и етичките предизвици за одговорност и вистинита комуникација. Со сè поголемата улога на ИИ во создавањето содржини, решавањето на овие етички прашања е клучно за заштита на поединците и заедниците, како и за одржување на довербата во дигиталните медиумски системи. Без проактивни напори, видеата генерирани со ИИ rischикуваат да ги поткопаат темелните принципи на транспарентност и одговорност. Гледајќи напред, посветеноста на етичките стандарди за медиуми кои користат ИИ ќе обликува иднината на дигиталното раскажување приказни и споделувањето информации. Одговорните практики можат да ги искористат креативните и образовните бенефиции на ИИ, додека ги ублажуваат ризиците, придонесувајќи за пообраздено и отпорен општество. Постојаната дискусија за видеа генерирани од ИИ претставува клучен момент во технологијата на медиумите и етиката, барајќи внимателни акции и одговорност од сите вклучени страни.