"Hum" is een speculatieve fictieroman van Helen Phillips die zich afspeelt in een toekomst waarin intelligente robots genaamd "hums" bestaan. Het verhaal draait om May, een vrouw en moeder die haar baan verliest aan AI en uitdagingen ondervindt bij het zorgen voor haar gezin. Terwijl het boek thema's van technologie en kunstmatige intelligentie verkent, behandelt het ook de complexiteit van familiedynamiek en persoonlijke connecties. Door een combinatie van spanning en ongemak houdt Phillips de lezers geboeid van begin tot eind. De auteur legt uit dat ze wilde onderzoeken hoe technologie en maatschappelijke veranderingen onze intieme relaties beïnvloeden. Het onderzoek dat Phillips uitvoerde, vormde de basis van het verhaal en de plot, maar uiteindelijk snoeide ze het boek om een balans te bewaren tussen het narratieve en didactische element.

De griezelige opening van de roman, waarin May haar gezicht verkoopt, was geïnspireerd door haar zorgen over de toekomstige arbeidsmarkt in een door AI gedomineerde wereld. Daarnaast verkent het boek de thema's van surveillancecultuur en onze medeplichtigheid daaraan, evenals de verontrustende maar aantrekkelijke aard van de hums. Het personage van May vertegenwoordigt een vrouw die navigeert door de uitdagingen van een technologisch geavanceerde en milieuproblematische wereld, terwijl ze zoekt naar connecties in een samenleving die vaak ontkoppeling bevordert. De roman dient als een waarschuwing, met het benadrukken van de moeilijkheden om echte verbinding te vinden en het belang van het behoud van onze menselijkheid te midden van technologische vooruitgangen. In een symbolische scène met een doos rozijnen gevuld met insecten vindt May een sprankje biologisch leven dat gedijt te midden van de alomtegenwoordige plastic verpakkingen, wat resoneert met haar verlangen om haar eigen vitaliteit te behouden in een artificiële wereld.