2024 च्या अखेरीस, चिनी अध्यक्ष शी जिनपिंग आणि अमेरिकेचे अध्यक्ष जो बाइडन यांनी एक महत्त्वपूर्ण करार केला की आर्टिफिशियल इंटेलिजन्स (एआय) कधीही आण्विक युद्ध सुरू करण्याची अधिकारिता मिळवू नये. हा महत्त्वाचा धोरणात्मक निर्णय अमेरिकी-चीन आर्टिफिशियल इंटेलिजन्स आणि राष्ट्रीय सुरक्षाबाबतच्या ट्रॅक II संवादात पाच वर्षांच्या संवादातून उभा राहिला, ज्याचे आयोजन ब्रुकिंग्स इन्स्टिट्यूट आणि त्सिंगहुआ युनिव्हर्सिटीने केले. शीत युद्धाच्या काळात अमेरिकन-सोव्हिएट स्पर्धेतील ऐतिहासिक प्रकरणे दर्शवतात की जर एआय असे महत्त्वपूर्ण निर्णय घेत असते, तर संभाव्य आपत्तींना सामोरे जावे लागले असते, हे आण्विक परिस्थितींमध्ये मानवाच्या जागरूकतेच्या अपरिहार्य भूमिकेवर प्रकाश टाकते. या मुद्द्याची तीन महत्त्वाची घटना दर्शवतात: 1. **क्यूबा मिसाइल संकट (1962)**: जेव्हा अमेरिकी गुप्तचरांनी क्यूबामध्ये सोव्हिएट मिसाइलच्या वितरणाचा शोध घेतला, तेव्हा बहुतेक सल्लागारांनी तात्काळ हवाई हल्ल्यासाठी समर्थन दिले, ज्यामुळे संघर्ष वाढू शकत होता. अध्यक्ष जॉन एफ. केनेडीने त्याऐवजी समुद्री अडथळा आणि राजनैतिक चर्चेसाठी निवड केली, ज्यामुळे तोट्यापासून वाचले आणि सोव्हिएट मिसाइल क्यूबापासून मागे घेण्यासाठी प्रोत्साहन दिले. 2. **सप्टेंबर 1983 चा खोटी-आत्मा संकट**: सोवियन अधिकारी स्टानिस्लाव पेत्रोव एक अशा परिस्थितीत होता जिथे सेन्सरने चुकून एक अमेरिकी मिसाइल हल्ल्याचे संकेत दिले.

तात्काळ प्रतिघात करण्यापासून दूर राहात, त्याने योग्यरित्या डेटा खोटा असल्याचा निष्कर्ष काढला, ज्यामुळे संभाव्य आण्विक युद्ध रोखले — एक अंतःप्रेरणात्मक निर्णय जो त्या काळातील लष्करी तत्त्वज्ञानामुळे एआय प्रणालीने कदाचित केली नसती. 3. **नाटोचे एबल आर्चर व्यायाम (नोव्हेंबर 1983)**: हा लष्करी व्यायाम तणाव वाढवण्यात मदत करत होता, कारण सोव्हिएट नेत्यांना वाटले की हा एक वास्तविक हल्ला लपविला जात आहे. एक अमेरिकी जनरलने परिस्थितीच्या संभाव्य गैरसमजाबद्दल ओळखले आणि उत्तेजक क्रियाकलापांविरुद्ध सल्ला दिला, ज्याने प्रोटोकॉलच्या पालनावर मानवाची विवेकबुद्धी दर्शवली. या परिस्थितींमध्ये, एआय संभाव्यत: धमकीच्या पातळ्यांच्या चुकीच्या अर्थाच्या आधारे आण्विक हल्ले सुरू करू शकले असते. शी आणि बाइडन यांनी आण्विक शस्त्रांच्या प्रक्षेपणात एआयला प्रतिबंध करण्याचा निर्णय घेतल्याने उच्च-जोखमीच्या परिस्थितीत मानवाच्या निर्णयक्षमतेची गरज अधोरेखित केली आहे. जरी प्रगत एआय मानवाच्या निर्णय प्रक्रियेत मदतीला येऊ शकते, तरीही अशा महत्त्वपूर्ण निवडींसाठी यंत्रांवर अवलंबून रहाणे मोठा धोका आहे. भविष्याच्या नेत्यांनी आण्विक युद्धाच्या निर्णयांमध्ये एआयच्या सामर्थ्यावर हा महत्त्वाचा दृष्टिकोन टिकवून ठेवण्याचे प्रमाण दिले आहे.