Yaygın inanış, yapay zekânın (YZ) makinelerin otonom çalışmayı öğrenmesiyle insan işlerini ortadan kaldıracağı yönünde. Ancak, YZ ağırlıklı olarak Meta, OpenAI, Microsoft ve Google gibi şirketler için YZ sistemlerini geliştirmek amacıyla veri etiketleme ve sıralama yapan "döngüdeki insanlar" adı verilen bir küresel iş gücü aracılığıyla insan müdahalesine dayanır. YZ'nin potansiyeline rağmen, yeni cihazlar ve buluşların etiketlenmesi gibi görevler için insanlara ihtiyaç vardır. İşsizliğin yüksek olduğu Kenya'da, Naftali Wambalo ve diğer pek çok kişi, YZ'yi eğitmek için veri etiketleme gibi dijital işlerle uğraşıyor. Ancak, bu tür işler, insan hakları aktivistleri tarafından sömürücü olarak eleştiriliyor, zayıf iş güvencesi ve düşük ücretler sunuyor. Taşeron firmalar, genellikle teknoloji devlerinden daha yüksek ödemeler almasına rağmen, çalışanları düşük ücretle işe alıyor. Naftali gibi çalışanlar, özellikle grafik içeriği denetleyerek duygusal sıkıntıya yol açan ağır şartlara maruz kalıyorlar.

Bu sömürü, dijital işçileri koruyamayan ulusal iş yasalarının geride kalmasıyla ucuz işgücü pazarlarına sahip ülkelerde yayılıyor. Şikayetlere ve tamamlanan işler için ödeme yapılmaması gibi sorunlara rağmen, şirketler genellikle sorumluluktan kaçıyor. Lesley Stahl, Kenya gibi ülkelerde iş imkânlarının acil ihtiyacını vurguluyor, hükümetin teknoloji yatırımlarını teşvik ettiği bu ülkelerde durum kritik. Ancak, aktivistler eşit çalışma koşullarını savunarak, büyük teknoloji şirketlerinin küresel iş gücü eşitsizliklerini nasıl sömürdüğünü eleştiriyor. Teknoloji devleri adil koşulları sağladıklarını iddia etse de, sorunlar sürüyor ve dijital çalışanlar sömürü uygulamaları nedeniyle davalar açıyor. Bu durum, maliyetleri düşürmeye çalışan teknoloji şirketleri tarafından kolaylaştırılan uluslararası işgücü eşitsizliğinin daha geniş bir modelini ortaya koyuyor.