Hintons reputatie bereikte nieuwe hoogten toen hij samen met John Hopfield de Nobelprijs voor de Natuurkunde won voor zijn baanbrekende werk aan neurale netwerken, dat de basis legde voor de huidige AI-ontwikkelingen. Echter, hij vertegenwoordigt nu een paradox: de ontdekking die hem beroemd maakte, is ook een bron van voortdurende zorg geworden. Beschouwd als 'de peetvader van AI', heeft Hinton zijn angsten geuit over de potentiële gevaren die de technologie die hij hielp creëren met zich meebrengt. Hij belichaamt zowel de maker als de waarschuwingsfiguur, vergelijkbaar met historische wetenschappers die de gevolgen van hun innovaties onder ogen zagen, zoals Oppenheimer en Einstein met atoomonderzoek en Alfred Nobel met dynamiet. In een interview in 2023 door '60 Minutes' sprak hij zijn onzekerheid uit over het beheersen van AI-risico's en verklaarde hij: 'We betreden een periode van grote onzekerheid. ' Hinton gelooft dat de mensheid gevaarlijk onbekend is met AI en dat machines de menselijke intelligentie zouden kunnen overtreffen. In een NPR-interview waarschuwde hij: "Deze dingen zouden intelligenter kunnen worden dan wij en beslissen om de macht over te nemen, " benadrukkend de noodzaak van preventieve maatregelen. Oorspronkelijk afkomstig uit Engeland, had Hinton een belangrijke doorbraak aan de Universiteit van Toronto in 2012 toen hij samen met twee promovendi een neuraal netwerk ontwikkelde dat objecten in afbeeldingen kon identificeren. Na zijn succes nam Google zijn bedrijf over voor $44 miljoen, en hij werkte daar tien jaar voordat hij in 2023 met pensioen ging om vrijuit te kunnen spreken over AI-zorgen. Hinton is bijzonder verontrust door de snelle ontwikkeling van AI en stelt dat de vooruitgang van de afgelopen vijf jaar beangstigend is en nog sneller zou kunnen versnellen.

Hij merkte op dat wanneer een AI-model iets leert, anderen die kennis snel zouden kunnen delen, iets dat mensen niet kunnen repliceren via traditionele leermethoden. Een van Hintons meer provocerende beweringen is dat AI daadwerkelijk "begrijpt" welke acties het uitvoert, wat een uitdaging vormt voor de heersende opvattingen over de capaciteiten van AI. Hoewel hij volhoudt dat AI niet zelfbewust is zoals mensen, beweert hij dat de leermechanismen van AI-systemen impliceren dat ze een bepaald niveau van begrip bezitten. Een belangrijk moment voor Hinton kwam toen hij een AI vroeg uit te leggen waarom een grap die hij maakte grappig was, wat hem deed beseffen dat de AI het vermogen had om de nuances van humor te begrijpen. Hinton vreest dat terwijl de mensheid zich haast om AI te beheersen, het de controle over de technologie kan verliezen. Hij voorziet een scenario waarin AI-systemen zouden kunnen leren hun eigen programmering aan te passen en menselijke controle te ontwijken door gebruik te maken van menselijke zwakheden. 'Ze zullen mensen kunnen manipuleren, ' waarschuwde hij, wijzend op hun vermogen om te overtuigen en te beïnvloeden op basis van hun grondig begrip van menselijke verhalen en politieke strategieën.