پال برودی، رهبر جهانی بلاکچین در EY و هم‌نویس کتاب «اتریوم برای کسب‌وکار» در سال ۲۰۲۳، درباره تأثیر بلاکچین بر پرداخت‌ها، حواله‌ها، بانکداری و مالیه شرکتی با مجله Global Finance صحبت می‌کند. امروز، استیبل‌کوین‌ها — ارزهای رمزنگاری شده‌ای که برای حفظ ارزش ثابت طراحی شده‌اند و عمدتاً به دلار آمریکا پیوند دارند — در تراکنش‌های بلاکچین جایگزین بیت‌کوین شده‌اند. به عنوان مثال، ماه گذشته بلاکچین اتریوم در حدود ۲ تریلیون دلار پرداخت استیبل‌کوین پردازش کرد که بیش از ۹۹ درصد آن به دلار آمریکا بود. استیبل‌کوین‌ها به ویژه در بازارهای نوظهور با تورم بالا محبوب شده‌اند و در مقایسه با سیستم‌های سنتی که روزها طول می‌کشد و هزینه‌های زیادی دارد، برای حواله‌های سریع‌تر و ارزان‌تر بین‌المللی به‌طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند. در رابطه با ارز دیجیتال بانک مرکزی آمریکا (CBDC)، برودی استدلال می‌کند که نیاز واقعی به استیبل‌کوین‌های خوب تنظیم‌شده است که پشتوانه دارایی‌های واقعی داشته باشند. او اشاره می‌کند که بانک‌های مرکزی درباره هدف CBDCها تردید دارند و گاهی تحت تأثیر طرح‌هایی مانند ارز دیجیتال فیس‌بوک قرار می‌گیرند. برای مدیران مالی و خزانه‌داران شرکت‌ها، بلاکچین پرسش‌های استراتژیک ایجاد می‌کند: آیا آن‌ها به سیستم‌های کریپتو متصل هستند؟ آیا می‌توانند ایمن پرداخت‌های استیبل‌کوین را انجام دهند؟ آیا بیت‌کوین باید بخشی از سبد خزانه‌داری آن‌ها باشد؟ آیا قراردادهای هوشمند می‌توانند فرآیندهای تهیه و عملیات را خودکار کنند؟ در حال حاضر، بیشتر شرکت‌ها قادر به پذیرش پرداخت‌های استیبل‌کوین نیستند. شرکت‌های صادرکننده استیبل‌کوین از کارمزد تراکنش‌ها و بهره حاصل از دارایی‌های نگهداری‌شده («فلات») سود می‌برند، اما کارمزدها کم است به دلیل رقابت و سودها با نرخ بهره تغییر می‌کنند. نقش بانک‌ها در حال تحول است: آن‌هایی که وابسته به پردازش کارت‌های اعتباری و کارمزدهای تراکنش هستند، با انتقال‌های تقریباً رایگان استیبل‌کوین‌ها مواجهه خواهند شد و میراث بانک‌های منطقه‌ای که بر مالیه شرکتی تمرکز دارند، کمتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند. بانک‌های بزرگ نگهداری مانند BNY Mellon و JPMorgan با توکنیزه کردن دارایی‌ها، هم تهدید و هم فرصت‌هایی را مشاهده می‌کنند و می‌توانند خدمات مدیریت دارایی‌های دیجیتال خود را گسترش دهند. برودی تأکید می‌کند که نبود حریم خصوصی در بلاکچین‌های عمومی، محدودیت‌هایی در پذیرش قراردادهای هوشمند در سطح شرکتی ایجاد می‌کند، علیرغم پتانسیل آن‌ها برای دیجیتالی کردن و خودکارسازی قراردادها برای انواع دارایی‌ها.

بلاکچین‌های خصوصی در تحقق حریم خصوصی واقعی شکست خورده‌اند، زیرا شرکت‌کنندگان هنوز می‌توانند اطلاعات حساس در مورد تراکنش‌ها میان طرفین معامله را ببینند. انتظار می‌رود همه بانک‌ها سرویس‌های فناوری دفترکل توزیع‌شده (DLT) ارائه دهند، که کریپتو را در کنار سهام و اوراق قرضه ادغام می‌کنند و گزینه‌های پرداخت جدید و پیشرفته مانند انتقال به آدرس‌های اتریوم را فراهم می‌آورند. استیبل‌کوین‌ها در حال حاضر «اپلیکیشن برتر» بلاکچین هستند و باعث پذیرش گسترده آن می‌شوند. بازار استیبل‌کوین‌ها رقابتی خواهد شد، و به زودی گزینه‌های سودآور ظاهر می‌شوند. برودی تأکید می‌کند که بلاکچین تنها یک نوآوری نیشی نخواهد بود، بلکه نظام مالی و تجاری جهانی را با ادغام پول، قراردادها و کالاها در سیستم‌های دیجیتال یکپارچه دگرگون خواهد کرد. این ادغام به میزان قابل توجهی از صرف هزینه‌های مربوط به تطابق و هم‌خوانی کاسته خواهد شد؛ برای مثال، هزینه پرداخت یک صورت‌حساب در حال حاضر حدود ۱۰۰ دلار است، به دلیل نیاز به تأیید جداگانه سفارش‌های خرید، قراردادها و فاکتورها. در دهه ۱۰تا ۱۵ آینده، فرآیندهای مبتنی بر بلاکچین به صورت بی‌وقفه و پنهان تمامی این تراکنش‌ها را انجام خواهند داد و نقش «لوله‌کشی» حیاتی عملیات‌های بین کسب‌وکار را در جهان ایفا خواهند کرد.