टेक्नॉलॉजीची विचारवंत शॅनन व्हॅलोर यांचा असा विचार आहे की, AI ला फक्त "स्टॉकास्टिक पोपट" म्हणून पाहण्याऐवजी जे फक्त मानवी भाषा प्रतिध्वनीत करतात, AI एक आरशासारखे काम करते, आणि मानवी इनपुट आपल्याकडे परत प्रतिबिंबित करते हे अधिक योग्य प्रतिरूप आहे. हा विचार AI च्या मन किंवा नैतिक श्रेष्ठत्वाची धारणा आव्हान देतो. व्हॅलोर यांचे मत आहे की AI ने आणलेला अस्तित्वात्मक धोका स्वत: AI मध्ये नाही, तर मानवाची त्याला खरे मन म्हणून ओळखण्याची प्रवृत्ती आहे, ज्यामुळे मानवी करणक्षमतेची घट होते. ती मानवी क्षमतेला अर्थ निर्माण करण्यासाठी आणि नैतिक व सामाजिक बदल करण्यासाठी ओळखण्याचे महत्त्व अधोरेखित करते, AI कडे वस्तुनिष्ठता व प्रगतीच्या नावाखाली हा अधिकार सोडू नये म्हणून चेतावणी देते. वस्तुनिष्ठ विचारांवर आधारित, विशेषतः जोसे ऑर्टेगा वाय गॅसेटच्या "आटोफॅब्रिकेशन" किंवा आत्मनिर्मितीच्या कल्पनेवर, व्हॅलोर चेतावणी देते की AI चा आरसा बनून मानवींना फक्त भविष्यवाणी करणारे यंत्र म्हणून पाहण्याची समाजाची प्रवृत्ती आहे. ती मशीन नैतिकतेच्या क्षेत्राचा समालोचन करते, चेतावणी देते की नैतिकतावाद गर्दीतून घेतल्यास नैतिक त्रुटी उद्भवू शकतात, आणि नैतिकता सतत वादग्रस्त आणि चुनौतीसाठी खुली राहावी असे सुचवते. व्हॅलोर व्यावहारिक शहाणपणाचे गुणधर्म अधोरेखित करते, ज्याला फ्रोनिसिस असे म्हणतात, जे नवीन परिस्थितीत आपल्या नैतिक प्रतिसादांचे जुळवून घेण्यासाठी आवश्यक आहे.

ती कदाचित संगणकीय स्वयंपाकीरण, अशा शहाणपणाचे कौशल्य विकसित करण्याच्या संधी गमावायची भीती व्यक्त करते, ज्यामुळे निदान आणि नैतिक कौशल्याचा अभाव होऊ शकतो. मानवी त्रुटींचा अतिक्रांतिकरण करण्याच्या ट्रांसह्युमनिस्ट प्रवृत्तीला समजून घेत, व्हॅलोर मानवस्थितीचा अर्थपूर्ण अर्थ ओळखण्याची पक्षात आहे. ती सुचवते की नैतिकता मानवी अस्तित्व आणि संबंधांशी खोलवर जुळलेली आहे, परस्पर काळजीवर आधारित आहे, आणि AI ला अधिक चांगल्याप्रकारे समजण्यायोग्य असा विश्वसनीय संकल्पना नाही. हे तिच्या मानवी चालित नैतिक प्रगतीच्या क्षमतेबद्दल असलेल्या आशावादाचे प्रतिबिंब आहे.