Siyam na taon na ang nakalipas, nakakuha ako ng access sa karaniwang limitadong Stanford Artificial Intelligence Laboratory, na naiintriga sa potensyal ng AI na baguhin ang lahat. Dumalo ako sa isang pulong kung saan tinalakay ng mga researcher ng AI at mga venture capitalist kung paano "palitan ang lahat ng manunulat. " Dokumentado ko ang mahalagang sandaling ito, na naglalayong itago ito para sa mga maaaring mapaalis sa hinaharap. Ang ulat ay nanatiling hindi nailathala hanggang sa kamakailan, nang muling bisitahin ko ito at mapansin kung paano nahulaan ng mga talakayan ang aming kasalukuyang teknolohikal na kalakaran. Narito ang dispatch na iyon, nag-aalok ng mga pananaw mula sa isang panahon nang ang hinaharap ay kasalukuyang binubuong. Sa aking pagbisita sa laboratoryo, na matatagpuan sa hindi kaakit-akit na Gates Computer Science Building sa Stanford, natagpuan ko ang atmospera na simple at walang kakaibang kaakit-akit, sa kabila ng makasaysayang kahalagahan nito sa mga pagsulong sa teknolohiya tulad ng Google. Nag-iba-iba ang mga talakayan mula sa mga pananaw ng isang walang hirap, nakapagpapahabang hinaharap na pinapagana ng AI hanggang sa malupit na babala tungkol sa mga banta sa pag-iral na dulot ng parehong teknolohiya. Tinawag ni Elon Musk ang AI bilang "pinakamalaking banta sa pag-iral ng sangkatauhan, " habang ang iba naman ay nag-aalala tungkol sa tumataas na kawalan ng trabaho at hindi pagkakapantay-pantay sa lipunan na dulot ng mga inobasyon sa AI. Ang pulong ng eClub ng laboratoryo, na nakipagtulungan sa mga researcher ng AI at mga venture capitalist mula sa Silicon Valley, ay nakatutok sa pamamahayag at ang potensyal ng AI na sirain ang pagsusulat.

Dalawampung estudyante, karamihan ay lalaki at kaswal ang pananamit, ang nagtipon habang tinalakay ng mga venture capitalist kung paano maaring palitan ng AI ang tradisyonal na mga manunulat. Ang mga pinuno ng pag-uusap, kasama ang mga venture capitalist na sina Marty at Ashish, ay pangunahing nakatuon sa potensyal ng AI na nakabase sa merkado para sa paggawa ng nilalaman ng balita, madalas na hindi binibigyang pansin ang mga implikasyon para sa mga manunulat at integridad ng pamamahayag. Habang ang ilan sa mga kalahok tulad ni Manoush ay naniniwala sa kakayahan ng AI na pahusayin ang produktibidad, ang iba, kabilang ang mga makabansang Europeo tulad ni Elek, ay nagtaas ng mga wastong alalahanin tungkol sa pagkawala ng makabuluhang mga trabaho at ang kalidad ng pamamahayag. Debatehing nagtalaga ang mga techies kung ang pamamahayag ay makakapag-transition sa isang modelong kung saan ang mga freelancer ang papalit sa mga tradisyonal na mamamahayag, binubuo ang nilalaman sa pamamagitan ng pagkolekta ng AI. Napapansin ng mga talakayan ang ideya na ang teknolohiya ang magpapasya sa hinaharap, na binalewala ang pangangailangan na isaalang-alang ang mga moral na implikasyon, demokrasya, o ang tunay na mga pangangailangan ng lipunan sa gitna ng ebolusyong ito sa teknolohiya. Inilarawan ng pulong sa gabi ang isang nakababahalang uso: isang grupo ng mga matatalinong indibidwal na nag-uusap tungkol sa hinaharap ng trabaho at lipunan nang hindi nagrereflect sa malalalim na responsibilidad sa lipunan na kaakibat ng kanilang mga inobasyon. Sa pamamagitan ng pagturing sa paglipat ng mga manunulat bilang isang hindi maiiwasang kinalabasan, pinagsawalang-bahala nila ang mas malawak at mahalagang mga pag-uusap tungkol sa hinaharap na kanilang sama-samang hinuhubog. Ang snapshot ng laboratoryo na ito ay kumikilala sa isang panahon kung kailan ang mga pangako ng algorithm ng teknolohiya ay tinatakpan ang mga gastos sa tao, na naglalarawan ng isang hinaharap na pinapatakbo ng mga nasa kontrol, habang ang dimensyong tao ay unti-unting nawawala. Habang natapos ang pulong, hindi alam ng mga kalahok kung paano hinubog ng kanilang sama-samang desisyon hindi lamang ang kanilang sariling mga hinaharap, kundi pati na rin ang hinaharap ng walang katapusang iba.