Pojawienie się sztucznej inteligencji (SI) w branży modowej wywołało żywe dyskusje wśród krytyków, twórców i konsumentów. Niedawna kampania reklamowa wykorzystująca modele generowane przez SI ponownie przypomniała o obawach dotyczących etycznych i społecznych konsekwencji integracji SI w dziedzinach twórczych, tradycyjnie opartych na ludziach. W centrum debaty są obawy, że SI ogranicza szanse dla modeli i twórców pracujących w rzeczywistości, jednocześnie podtrzymując nieracjonalne standardy piękna, które od dawna są krytykowane w modzie i mediach. Kampania ta, wyprodukowana przez czołową markę modową, używa obrazów stworzonych przez SI, przedstawiających modelki, które nie istnieją w rzeczywistości. Te wirtualne modelki są tworzone przy użyciu zaawansowanych algorytmów, które generują hiperrealistyczne cechy twarzy i proporcje ciała, odzwierciedlając wyidealizowaną estetykę często poza zasięgiem naturalnych możliwości człowieka. Zwolenicy twierdzą, że modele generowane przez SI wspierają innowacyjną ekspresję artystyczną, obniżają koszty i demokratyzują fashion, umożliwiając markom projektowanie różnorodnych, wizualnie atrakcyjnych kampanii bez logistycznych trudności związanych z tradycyjnymi sesjami zdjęciowymi. Z kolei krytycy podkreślają wiele wad. Jednym z głównych obaw jest wyparcie profesjonalnych modelek, fotografów, stylistów i innych kreatywnych pracowników, których źródłem utrzymania są tradycyjne kampanie modowe. Podmiana ludzkich modelek na SI grozi marginalizacją już i tak wrażliwej grupy pracowników, którzy mogą stanąć wobec automatyzacji i zmiennego popytu. Ponadto, modele generowane przez SI propagują nieosiągalne ideały piękna—np. nieskazitelna skóra, idealna symetria i wyolbrzymione sylwetki—które nie odzwierciedlają naturalnej różnorodności ludzkiej.

To pogłębia presję społeczną, szczególnie wśród młodych odbiorców, którzy mogą internalizować te obrazy, zwiększając ryzyko body dysmorphia i niskiej samooceny. Dyskusja etyczna obejmuje także kwestie autentyczności i przejrzystości. Konsumenci coraz częściej domagają się od marek ujawniania, gdy obrazy są manipulowane lub tworzone sztucznie. Ukrywanie wykorzystania modeli SI może być postrzegane jako oszukańcze, podważając zaufanie i zaciemniając granicę między rzeczywistością a fikcją. Branża podejmuje działania, aby stawić tym wyzwaniom czoła; niektóre agencje i domy mody opowiadają się za jasnymi wytycznymi, nakładającymi obowiązek wyraźnego oznaczania modeli generowanych przez SI oraz promowania inkluzywnych, różnorodnych przedstawień piękna. Inni popierają używanie SI jako narzędzia wspomagającego, a nie zastępującego ludzką kreatywność. Ta kontrowersja odzwierciedla szersze zmiany społeczne, gdy technologia coraz głębiej przenika do zawodów twórczych. W miarę rozwoju SI, branża modowa stoi przed kluczowymi wyborami, jak etycznie i zrównoważenie wprowadzać te narzędzia, chroniąc przy tym sztukę człowieka. Trwająca dyskusja podkreśla, że choć SI otwiera bezprzykładowe możliwości w tworzeniu obrazów i marketingu, równocześnie stwarza poważne wyzwania dotyczące zatrudnienia, norm społecznych i zaufania konsumentów. Ostatecznie, projektanci, modelki, marketerzy i konsumenci muszą prowadzić stały dialog, aby odpowiedzialnie poruszać się po tych złożonych zagadnieniach. W miarę rosnącej popularności reklam modowych tworzonych przez SI, konieczne jest adresowanie obaw związanych z utratą miejsc pracy i nierealistycznymi standardami piękna. Promując przejrzystość, inkluzywność i współpracę między ludzką kreatywnością a technologicznymi innowacjami, branża mody może dążyć do przyszłości, która łączy rozwój z szacunkiem dla człowieka.