Кина интензивно инвестира во воена вештачка интелигенција (ВИ), со претседателот Си Џинпинг кој го приоретизира нејзиниот развој за да ја издигне Народноослободителната армија (НОА) на ниво да се израмни или надмине армијата на САД. Сепак, иако напредокот на Кина предизвикува загриженост во Вашингтон, НОА се соочува со значителни пречки како што се недоволни податоци за обука, предизвици во тестирањето и американски извозни ограничувања за критични полупроводници кои го напојуваат ВИ. Дури и да ги надмине овие технички проблеми, внатрешните организациски и политички бариери можат да го попречат целосното искористување на ВИ во воените операции. Хиерархиската командна структура на НОА, под централизираното лидерство на Си, се разликува од повеќе децентрализираната структура на одлучување на армијата на САД, што може да ја попречи брзината на донесување решенија во битки потпомогнати од ВИ. Централизацијата на Си може да ја ограничи флексибилноста, како што се гледа во неговите потези за консолидација и контрола врз командните структури на армијата, пречи на способноста на НОА да користи ВИ. Бюрократската природа на НОА комплицира прифаќањето на ВИ алатките, бидејќи одлучувањето останува ригидно хиерархиско, ограничувајќи ја автономијата на пониските офицери.

Дополнително, надзорот од политичките комесари може понатаму да ја забави употребата на ВИ ако е во конфликт со партиските директиви. Иако постојат стравови дека Кина може прекумерно да зависи од ВИ, овие политички, идеолошки и културни фактори обликуваат нејзината употреба на поинаков начин од САД. За Вашингтон, разбирањето на овие динамики е круцијално. Наместо да ги преслика стратегиите на САД, политичката и воената култура на Кина ќе влијаат на нивното воведување на ВИ. Затоа, американските креатори на политики треба не само да го следат технолошкиот напредок на Кина, туку и да се вклучат во управување со ризиците, фокусирајќи се на одговорна и ефективна употреба на ВИ во согласност со стратешка стабилност.