کارآفرینی در تاریخ به طرز قابل توجهی بر صنعتگران و هنرمندان تأثیر گذاشته است، مشابه اینکه فناوری اطلاعات و اتوماسیون نقش‌های شغلی را تغییر داده و برخی از مهارت‌ها را منسوخ کرده‌اند. با پیشرفت سریع فناوری‌های هوش مصنوعی (AI) و مرتبط، سوالاتی در مورد تأثیر آن‌ها بر کارگران، احتمال جابجایی‌ها و مهارت‌های همکاری‌ که AI ممکن است تقویت کند، به وجود می‌آید. برای پرداختن به این نگرانی‌ها، مرکز تعامل انسان و رایانه + طراحی (HCI+D) دانشگاه نورت‌وسترن میزبان یک پنل مجازی بود که دیوید آتور از MIT و اریک هورویتز از مایکروسافت را شامل می‌شد. هر دو از نویسندگان گزارش آکادمی‌های ملی علوم با عنوان "هوش مصنوعی و آینده کار" هستند که به ارزیابی تبعات اقتصادی و نیروی کار هوش مصنوعی می‌پردازد. مدیر پنل، لیز گربر، تأکید کرد که در حالی که هوش مصنوعی آزمایش‌های قابل توجهی را به وجود می‌آورد، آینده از پیش تعیین شده نیست. تصمیماتی که امروز گرفته می‌شود، شکل‌گیرنده اشکال جدیدی از کار ارزشمند خواهد بود. این گزارش هوش مصنوعی را به عنوان یک فناوری عمومی و ضروری برای رشد اقتصادی بلندمدت و توانایی تغییر وظایف شناختی در صنایع مختلف دسته‌بندی می‌کند. اگرچه در مورد تأثیر اقتصادی هوش مصنوعی هنوز عدم قطعیتی وجود دارد، آتور و هورویتز توافق دارند که این فناوری بازار کار را به طور نابرابر شکل خواهد داد.

در حالی که برخی شغل‌ها ممکن است خودکار شوند، هوش مصنوعی می‌تواند موقعیت‌های جدیدی ایجاد کرده و مهارت‌های انسانی را به ویژه در تصمیم‌گیری و حل مشکلات پیچیده ارتقا دهد. آتور بر توانایی هوش مصنوعی در کمک به قضاوت انسانی در موقعیت‌های بحرانی تأکید کرد و راهنمایی آن را به ابزارهای ناوبری تشبیه کرد. هورویتز پتانسیل وسیع و دست‌نخورده همکاری انسان و AI را تأیید کرد و بر لزوم تمرکز بر تقویت اراده انسانی از طریق فناوری‌های AI تأکید کرد. هوش مصنوعی همچنین می‌تواند دسترسی به زمینه‌های تخصصی سنتی را دموکراتیزه کند و ممکن است نیاز به آموزش‌های رسمی کمتری داشته باشد. آتور و هورویتز در مورد دست کم گرفتن قدرت فناوری در فعال‌سازی قابلیت‌های جدید هشدار دادند و به رایانه راهنمای آپولو به عنوان نمونه‌ای از تأثیر عمیق فناورانه اشاره کردند. آن‌ها در مورد پتانسیل تحول آفرین هوش مصنوعی در بخش‌هایی مانند آموزش، بهداشت و علوم، به ویژه در کشف دارو و تشخیص‌های سلامت بحث کردند، جایی که هوش مصنوعی می‌تواند نرخ کشف را افزایش داده و با چالش‌های عمده جهانی مقابله کند. به جلوتر نگاه کرده، پنلیست‌ها در مورد یک رویکرد غیرفعال به هوش مصنوعی هشدار دادند و بر لزوم سیاست‌ها، حاکمیت و آموزش‌های پیش‌گیرانه برای شکل‌دهی به نقش هوش مصنوعی در بازار کار مؤثر تأکید کردند. آن‌ها مسئولیت جامعه را برای طراحی آینده‌ای که در آن رونق مشترک محقق شود، به جای تشدید نابرابری‌های اقتصادی، مورد تأکید قرار دادند. همان‌طور که آتور اشاره کرد، باید به آینده نه تنها به عنوان یک پیش‌بینی، بلکه به عنوان یک تمرین طراحی مشترک نگاه کرد، که اتخاذ تصمیمات جمعی نتایج را شکل می‌دهد.