هوش مصنوعی (AI) به سرعت در حال ظهور به عنوان نیروی تحول‌ساز در بازطراحی حمل و نقل است و امکانات قابل توجهی را برای افزایش ایمنی، بهره‌وری و راحتی برای تمامی کاربران جاده فراهم می‌کند. کاربردهای کلیدی شامل خودروهای خودران و سامانه‌های زیرساختی هوشمند است که هر دوی آنها از فناوری‌های پیشرفته برای هدایت و مدیریت محیط‌های ترافیکی پیچیده بهره می‌برند. خودروهای خودران یا خودروهای مبتنی بر کنترل بدون نیاز به انسان، بدون کنترل انسانی عمل می‌کنند و از الگوریتم‌های AI برای تفسیر داده‌های حسگرها، تصمیم‌گیری در زمان واقعی و مانور ایمن در مسیرهای متنوع و غیرقابل پیش‌بینی تردد استفاده می‌کنند. این خودروها از یادگیری ماشین، بینایی ماشین و یادگیری عمیق برای شناسایی اشیاء، پیش‌بینی رفتار دیگر کاربران جاده و بهینه‌سازی مسیرها بهره می‌برند. با کم کردن خطای انسانی—که عمده‌ترین عامل تصادفات است—خودروهای خودران می‌توانند به طور قابل ملاحظه‌ای ایمنی جاده را افزایش دهند و مرگ و میر ناشی از تصادفات ترافیکی را کاهش دهند. فراتر از وسایل نقلیه فردی، AI در حال انقلاب در مدیریت ترافیک از طریق زیرساخت‌های هوشمند است. کنترل سیگنال‌های تطبیقی و چراغ‌های هوشمند ترافیکی با تحلیل داده‌های زنده، زمان‌بندی سیگنال‌ها را به صورت دینامیک تنظیم می‌کنند تا تراکم ترافیک در ساعات اوج کاهش یافته و جریان تردد بهتر شود. این سیستم‌ها می‌توانند با خودروهای خودران و سایر دستگاه‌های متصل ارتباط برقرار کرده و شبکه‌های یکپارچه‌ای تشکیل دهند که تردد روان‌تر و کاهش تأخیرها را ممکن می‌سازند. علاوه بر این، فناوری‌های حمل و نقل مبتنی بر AI به نفع محیط زیست نیز عمل می‌کنند؛ با بهینه‌سازی مسیرها و کاهش توقف‌های مکرر، مصرف سوخت و انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش می‌دهند—که این امر به شهرها در مبارزه با آلودگی و دستیابی به اهداف توسعه پایدار کمک می‌کند. با وجود این پیشرفت‌های امیدوارکننده، چالش‌های متعددی باید برطرف شوند تا فناوری AI بتواند در حمل و نقل به صورت گسترده مورد استفاده قرار گیرد.

چارچوب‌های نظارتی نیازمند به‌روزرسانی هستند تا جنبه‌های خاص خودروهای خودران و زیرساخت‌های هوشمند را پوشش دهند، و امنیت عمومی را تضمین کرده بدون اینکه نوآوری را محدود کنند. سیاست‌گذاران باید استانداردهایی برای آزمایش خودروها، حریم خصوصی داده‌ها و مسئولیت‌های مربوط به سامانه‌های مبتنی بر AI وضع کنند. نگرانی‌های اخلاقی نیز باید مورد توجه قرار گیرند؛ به ویژه در مورد تصمیم‌گیری در شرایط اضطراری، مسئولیت خطاهای ماشین و تأثیرات بر اشتغال در این حوزه. برای مثال، مسائلی درباره اینکه خودروهای خودران چگونه در تصادف‌های اجتناب‌ناپذیر، اولویت‌بندی برای جان انسان‌ها داشته باشند، نیازمند گفتگوهای شفاف و فراگیر میان فناوری‌دانان، اخلاق‌گرایان، قانون‌گذاران و عموم مردم است. علاوه بر این، یکپارچه‌سازی AI در زیرساخت‌های حمل و نقل نیازمند سرمایه‌گذاری‌های عظیم در به‌روزرسانی فناوری و امنیت سایبری است تا سیستم‌ها در برابر حملات سایبری محافظت شوند، اعتماد عمومی حفظ شده و از بروز حوادث مخرب جلوگیری شود. همکاری‌هایی میان رهبران صنعت، پژوهشگران و دولت‌ها در حال انجام است؛ برنامه‌های آزمایشی و آزمایش‌های عملی در حال گسترش هستند تا داده‌ها و بینش‌هایی برای توسعه‌های آینده جمع‌آوری شود. در جمع‌بندی، AI در خط مقدم تحول حمل و نقل قرار دارد و با فراهم کردن خودروهای خودران و زیرساخت‌های هوشمند، وعده‌ای برای حرکت ایمن‌تر، کارآمدتر و سازگار با محیط زیست ارائه می‌دهد. اما تحقق کامل این مزایا مستلزم حل چالش‌های نظارتی، اخلاقی و امنیتی است. ادغام محتاطانه AI در سامانه‌های حمل و نقل برای شکل‌دادن به آینده‌ای برابر، پایدار و منافع‌بخش برای همگان بسیار حیاتی خواهد بود.