Kamakailang binigyang-diin ni Leonard Hyman, isang kilalang eksperto sa patakaran sa enerhiya at konsumo, ang mabilis na pagtaas ng pangangailangan sa enerhiya ng mga kumpanya ng artipisyal na intelihensiya (AI) sa Estados Unidos. Sa isang detalyadong liham ukol sa napapanahong alingasngas na ito, binigyang-diin ni Hyman ang agarang pangangailangan para sa transparency at pananagutan mula sa mga kumpanya ng AI tungkol sa kanilang malaking konsumo sa enerhiya. Ang pangunahing argumento ni Hyman ay nakatuon sa malawak na saklaw kung saan maaaring maapektuhan ng operasyon ng AI ang pambansang sistema ng enerhiya. Binanggit niya na ang kabuuang paggamit ng enerhiya ng mga kumpanya ng AI sa US ay posibleng umabot sa katumbas ng patuloy na produksyon ng 50 nuclear na power plant na nagpapatakbo nang walang tigil. Ang nakababahalang panukala na ito ay nagtataas ng seryosong mga tanong kung kaya bang hawakan ng kasalukuyang imprastraktura ng power grid ang ganitong kalaking bagong pangangailangan nang hindi nagkakaroon ng instability o pagkasira. Ayon kay Hyman, ang isyu ay hindi lamang tungkol sa teknikal na kakayahan na magbigay ng enerhiya kundi pati na rin sa pinansyal na pasanin na ipinapasan sa pangkalahatang publiko. Sa kasalukuyan, ang gastos sa pamumuhunan at patuloy na gastos sa enerhiya na nakaugnay sa pagpapatakbo ng AI technologies ay kadalasang nakabigat sa karaniwang mamamayan sa koryente. Ito ay epektibong lumilikha ng isang implicit na subsidiya, kung saan ang mga ordinaryong mamamayan ang nagbubuwis sa mga gastos na dapat sana ay responsibilidad ng makinang kumikita na AI sector. Nanawagan si Hyman para sa isang pagbabago sa patakaran na mag-uutos sa mga kumpanya ng AI—marami sa kanila ay may matatag na pondo—na tumanggap ng direktang responsibilidad sa pagkuha ng kanilang sariling enerhiya. Kasama sa responsibilidad na ito ang hindi lamang pagbili ng kuryente kundi pati na rin sa pagpapondohan ng imprastraktura para sa transmisyon ng enerhiya at mga maaasahang backup system.

Sa pamamagitan ng paglalagay ng tungkulin sa enerhiya na direktang nakatali sa industriya, naniniwala si Hyman na mas patas ang paghahatid ng mga gastos, at ang mga kumpanya ay himukin ding mag-invest sa mas makabubuting mga inobasyon sa enerhiya. Habang nananatiling mahalaga ang transparency, tinitingnan ni Hyman ito bilang sekundaryo sa pagpapasiguro na ang malalaking konsumer ng enerhiya ay nagbabayad ng kanilang nararapat. Nagmumungkahi siya ng isang balangkas na magpapanagot sa mga kumpanya ng AI sa kanilang gastusin sa enerhiya, na natural na maghihikayat sa mga kumpanyang ito na higpitan ang kanilang paggamit ng enerhiya at bawasan ang kanilang environmental footprint. Malaki ang magiging epekto ng pag-adopt sa mga suhestiyon ni Hyman. Ang ganitong mga polisiya ay maaaring mag-udyok sa mga kumpanyang AI na rebisahin ang kanilang mga modelong operasyonal na mas nakatuon sa sustainabilidad at pagiging epektibo sa gastos. Bukod dito, ito ay magpoprotekta sa mga karaniwang mamamayan mula sa hindi patas na pasanin sa pinansyal na epekto ng pagpapaandar ng AI. Sa pagtatapos niya ng liham, inihahayag ni Hyman ang panawagan para sa mga malalakas na interbensyon sa polisiya. Binibigyang-diin niya ang pangangailangan na pigilan ang mga kumpanya ng AI mula sa pakikinabang sa implicit na subsidiya sa enerhiya na kasalukuyang pinopondohan ng publiko. Ang mga hakbang na ito ay magpapalakas ng mas balanseng at responsable na paraan sa konsumo ng enerhiya habang patuloy na umuunlad at nagbabago ang teknolohiya ng AI. Ang apela ni Hyman sa mga policymakers at sa publiko ay nagsusulong ng isang kritikal na ugnayan sa pagitan ng makabagong teknolohiya at napapanatiling pangangasiwa ng enerhiya. Habang hinuhubog ng AI ang iba't ibang industriya, mahalaga ang pagtugon sa pangangailangan nito sa enerhiya nang may transparency at patas na paraan upang mapanatili ang isang matatag at makatarungang imprastraktura ng kapangyarihan.