Постојната сливање помеѓу владата на САД и водечките технолошки компании означува трансформативен пресврт во областа на вештачката интелигенција (ИИ) и технолошијата во вселената. Ова стратегиско интегрирање, наречено „Големо спојување“, е насочено главно од геополитичка конкуренција со Кина, со цел да се обезбеди американското водство во глобалните технолошки иновации. Под администрацијата на претседателот Трумп, гигантите од Силициската долина како Microsoft, Google, OpenAI и Nvidia ги зајакнаа врските со Вашингтон, формирајќи комплексен јавен-приватен партнерство фокусирано на амбициозни проекти како иницијативата „Stargate“ вредна 500 милијарди долари. Stargate се концентрира на развој на следната генерација на компјутерска технологија и технологии во вселената со длабоки импликации за националната безбедност, економската конкурентност и научните истражувања. Меѓународните актери играат клучна улога во Stargate, кој вклучува избрани глобални партнери. Со комбинирање на ресурси, експертеза и технолошки капацитети од различни земји, програмата претставува без преседан ниво на мултинационална координација. Овој мултинационален пристап не само што има за цел да го забрза напредокот, туку и да ги зајакне алијансите во услови на зголемени тензии со Кина, која истовремено напредува во областа на ИИ и истражувањето во вселената. Иако се забрзува иновацијата, оваа синергија меѓу владата и технологијата ја пореметува сериозната социјална и безбедносна рамка, што често се занемарува. Општиот автоматизација што ја овозможува ИИ ја загрозува работната сила, со ризик од масовни отпуштања.

Повисокото интегрирање на ИИ во секојдневниот живот и владини функции създава сериозни проблеми за приватноста, кои остануваат неповолно решени. Додавајќи сложеност, нова класа на посредници—рисков капиталисти, влијателни технолошки иноватори и консултанти за политики—имаат значително влијание врз технолошката политика и насоката на иновациите, додека штитат свои бизнис интереси. Тие играат дупла улога во обликувањето на јавната политика и промовирањето на приватниот сектор, што ги поставува прашањата за транспарентноста и одговорноста во токенолошкиот управувачки систем на САД. Междувременно, одбранбените технолошки компании добиваат неконтролирана моќ во Пентагон, што сигнализира префрлување кон милитаризација на новите технологии. Развојот во населбите со подводни дронови и оружјето во вселената преминува од концепти во реални оперативни средства, означувајќи нова фаза во одбранбените способности. Ова проширување претставува подготовка за мулти-доменски операции на море, во вселената и во киберпросторот, што ги одразува промените во современото војување. Вистински противречности постојат во американската политика: администрацијата на Трамп ги поттикнува странските таленти во ИИ за да ја поддржи иновацијата, но иста така спроведува ограничувачки визни политики кои го ограничуваат влезот на многу странски експерти. Овој конфликт ја истакнува борбата за баланс помеѓу отвореноста на иновацијата и националната безбедност во суровата конкурентна технологиска сцена. Вкупно, спојувањето на владата и технолошкиот сектор носи и надеж и несигурност. Тоа носи итност во одржувањето на водството, ја поттикнува извонредната иновација, а истовремено вметнува ризици кои сеуште се слабо истражени или третирани. За иднината, потребна е внимателна надзорна улога и сеопфатни политики за да се искористат благодетите од овие достигнувања, со одговорност кон општеството и етичките вредности.