تقلب غذایی تا ۵۰ میلیارد دلار در سال از صنعت غذایی جهانی سرقت می‌کند و سلامت عمومی را تهدید می‌نماید. بلاک‌چین، زمانی که به طور دقیق و واقع‌گرایانه به کار گرفته شود، راه حلی قابل اعتماد برای این جرم پنهان ارائه می‌دهد. اما چالش‌هایی مانند هزینه‌های بالا، مقیاس‌پذیری، قابلیت همکاری، مسائل ادغام، نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی، عدم قطعیت‌های نظارتی و کندی پذیرش توسط ذینفعان مانع از گسترش پیاده‌سازی آن شده است. دیوید کاروالو، مدیر عامل پروتکل نایوریس، تأکید می‌کند که تقلب غذایی اگرچه قسمت کمی از صنعت غذایی جهانی به ارزش ۱۲ تریلیون دلار است، ولی مسئله‌ای بزرگ است که با تولید ناخالص داخلی یک کشور کوچک مانند مالتا قابل مقایسه است. سازمان خواربار و کشاورزی تعریف می‌کند تقلب غذایی عبارت است از فریب عمدی درباره کیفیت یا محتویات غذا، از جمله رفتارهایی مانند برچسب‌گذاری نادرست، دزدی، تقلب و رقیق‌سازی. حوادث قابل توجه شامل آلودگی شیر چینی با ملامین، عرضه گوشت اسب به عنوان گوشت گاو در اروپا و رقیق‌سازی روغن زیتون با روغن‌های ارزان‌تر است. تأثیر مالی این مسئله قابل توجه است، اما آسیب‌های اعتباری، هزینه‌های مقررات، دعاوی حقوقی و از دست رفتن اعتماد مصرف‌کننده، تبعات آن را چند برابر می‌کند. رسوایی ملامین در چین در سال ۲۰۰۸، که بیش از ۳۰۰ هزار نوزاد را آسیب زد، نشان می‌دهد که این موضوع چه تاثیر مخربی بر انسان‌ها دارد. توموجین لویی، مدیرعامل وینچین، می‌گوید دوره‌هایی که تقلب غذایی ایجاد می‌کند، چرخه‌ای معیوب است: ترس‌های بهداشتی اعتماد مصرف‌کنندگان را کاهش می‌دهد، فروش را کاهش می‌دهد و کسب‌وکارهای مشروع را آسیب می‌زند، که در نتیجه برضعف کلی صنعت غذایی تأثیر می‌گذارد. پیچیدگی و ابهام در زنجیره‌های تامین جهانی، به ویژه زنجیره‌های سرد آسیب‌پذیر، با تسهیل تقلب، امکان سوءاستفاده و نشان‌ندادن محصولات تقلبی به عنوان تازه را فراهم می‌کند. این مشکل نه تنها بر کالاهای لوکس، بلکه بر محصولات اساسی مثل لبنیات، ادویه‌جات، غذاهای دریایی، محصولات ارگانیک، عسل و آبمیوه‌ها نیز تأثیر دارد. سیستم‌های اطلاعاتی پراکنده و جدا از هم که کاروالو آن‌ها را «جزایر اطلاعاتی» نامید، دید کامل و زنجیره‌ای را مختل می‌کنند و اجازه می‌دهند محصولات تقلبی بدون شناسایی در گردش باشند. بلاک‌چین راه‌حلی امیدوارکننده است که با ارائه تمرکززدایی— تضمین این که هیچ طرف واحدی کنترل داده‌ها را ندارد— و تغییرناپذیری— جلوگیری از تغییر داده‌ها پس از ثبت— امکان مقابله مؤثر با تقلب را فراهم می‌کند. شفافیت انتخابی نیز اجازه می‌دهد اطلاعات حساس تنها در بین ذینفعان مجاز به اشتراک گذاشته شود؛ در حالی که قراردادهای هوشمند فرآیندها را خودکار کرده و توافق‌ها را اجرا می‌کنند. رمزنگاری امنیت دفترکل را تضمین می‌کند و ادغام حسگرهای اینترنت اشیاء (IoT) مسیرهای حسابداری مقاوم در برابر دستکاری را برای حفظ یکپارچگی زنجیره سرد فراهم می‌سازد. کاربردهای عملی اثبات می‌کند که بلاک‌چین توانایی زیادی دارد.

شرکت وال‌مارت با همکاری آی‌بی‌ام از فناوری هایپرلجر فابریک برای ردیابی گوشت خوک در چین و انبه در آمریکا استفاده کرده و زمان ردیابی را از روزها به ثانیه‌ها کاهش داده است. شرکت‌هایی مانند تِ-فود، پرووِرانس، نستله، کارفور و سیفود سُق در حال بررسی بلاک‌چین برای ارتقاء شفافیت و ایمنی غذایی هستند. لویی بر تغییر پارادایم از اعتماد بر واسطه‌ها و مستندسازی کاغذی به سیستم‌های قابل تایید داده‌ها تأکید می‌کند، در حالی که کاروالو بر این باور است که شفافیت و قابلیت حسابرسی بیشتر، پدیده‌هایی بازدارنده در مقابل تقلب است. با وجود وعده‌های آن، بلاک‌چین با موانع مهمی مواجه است: مقیاس‌پذیری، هزینه، ادغام با سیستم‌های قدیمی و نگرانی‌هایی درباره صحت داده‌های وارد شده (مجازات "پایان با زباله") است. بلاک‌چین تنها زمانی صحت داده‌ها را تضمین می‌کند که داده‌ها روی بلاک‌چین ثبت شده باشند؛ اما منابع داده خارجی مانند اوراکل‌ها و حسگرهای IoT قابل دستکاری و شکست هستند. ورود دستی داده‌ها در معرض خطا یا دستکاری است، بنابراین وارد کردن داده‌های صحیح همواره چالش‌انگیز باقی می‌ماند. چالش‌های مربوط به حریم خصوصی و مقررات همچنان پابرجاست، زیرا زنجیره‌های تامین غذایی شامل داده‌های حساس هستند که شرکت‌ها نگران افشای آن‌ها هستند. بلاک‌چین‌های مجوزدار و شفافیت انتخابی می‌توانند به حفظ حریم خصوصی کمک کنند، اما نیازمند حاکمیت واضح و پروتکل‌های مشخص دسترسی به داده‌ها هستند. دستورالعمل‌های نظارتی در حال تحول هستند و مشارکت کامل ذینفعان اهمیت حیاتی دارد. لویی پیشنهاد می‌دهد رویکردی عملی و مبتنی بر موارد استفاده روشن برای نشان دادن ارزش بلاک‌چین اتخاذ شود، که این امر نیازمند مدل‌های حاکمیتی قوی، به ویژه در بلاک‌چین‌های کنسرسیوم است. کاروالو تأکید می‌کند که فناوری به تنهایی کافی نیست؛ بلکه بازطراحی فرآیندهای کسب‌وکار، سرمایه‌گذاری در آموزش و مدیریت تغییر، و پرورش فرهنگ همکاری و اشتراک‌گذاری داده‌ها از اهمیت ویژه برخوردار است. در آینده، ادغام بلاک‌چین با اینترنت اشیاء، هوش مصنوعی، بسته‌بندی هوشمند، ربات‌ها، آزمایش‌های سریع و گواهینامه‌های دیجیتال آینده امیدوارکننده‌ای برای تضمین سلامت غذایی رقم می‌زند. حسگرهای IoT داده‌های زمان واقعی و مقاوم در برابر دستکاری ارائه می‌کنند؛ هوش مصنوعی داده‌ها را برای کشف ناهنجاری‌ها و بهینه‌سازی لجستیک تحلیل می‌کند؛ و این فناوری‌ها به طور جمعی امنیت و پایداری غذا را تقویت می‌کنند. زیرساخت مبارزه با تقلب غذایی همچنین مزایای وسیع‌تری مانند بهبود بهره‌وری عملیاتی، کاهش ضایعات غذایی و تأیید ادعاهای پایداری را فراهم می‌کند. راه‌حل‌های مبتنی بر بلاک‌چین فراتر از بخش‌هایی که در معرض تقلب هستند، در حال رشد هستند، با آزمایش‌های نمونه، شکل‌گیری کنسرسیوم‌های صنعتی و ظهور استانداردها. پاداش‌های بالقوه شامل افزایش ایمنی غذایی، کاهش ضایعات، اعتماد بیشتر مصرف‌کنندگان و سیستم غذایی جهانی پایدار، عادلانه و مقاوم است. اگرچه تقلب غذایی گسترده است، اما غیرقابل شکست نیست. استفاده هوشمندانه و یکپارچه فناوری بلاک‌چین می‌تواند لایه اعتماد لازم را برای مقابله مؤثر با این مشکل سالانه ۵۰ میلیارد دلاری فراهم کند.