Héraðssaknaðari Steven Kramer í New Hampshire hefur vakið mikla athygli á meðan ógnir um hlutverk gervigreindar (AI) í stjórnmálum aukast. Kramer, pólitískur ráðgjafi, er ákærður fyrir að hafa komið upp vél­rænum símtölum sem gerðu tilraun til að ímynda sig sem fyrrverandi forseta Joe Biden áður en frum­kvæðis­kosningin í Vermont í janúar 2024. Þessi símtöl sögðust að veitast gegn því að greiða atkvæði í frum­kvæð­inu myndi koma í veg fyrir þátttöku í alþjóð­legu kosning­unum í nóv­em­ber, og ættu að hafa að markmiði að draga úr þátt­töku. Hann stendur frammi fyrir 22 ákærum—11 um mikilvægar glæpir og 11 um minni háttar brot—sem tengjast þessum tilraunaklafa til að hafa áhrif á atkvæðagreiðsluna, og gæti átt yfir höfði sér áralanga fangelsisvist ef hann er sakfelldur. Þó að Kramer játi að hafa skipulagt símtölin, krefst hann þess að það hafi verið til að vekja athygli á hættum af misnotkun AI í stjórnmálum. Varnaraðilar Kramer bera því á móti að réttur til að halda slíkar könnunar og talar fyrir því að frum­kvæð­ið hafi ekki verið formlega samþykkt af Democrats í stjórnar­flokkn­um (DNC), og því sé ekki hægt að sýna fram á að lög um kosningar og kosningafyrirkomulag eigi við í þessu tilviki. Þeir halda einnig fram að vél­rænu símtölin hafi verið tjáning á skoðunum en ekki falskir fulltrúar eða blekkingar.

Hins vegar komust marga vittni að því að þeir voru sannarlega blekktir og annað eins leyti og þeir trúðu því að atkvæði þeirra í frum­kvæð­inu myndu hafa áhrif á þátttöku í alþjóð­legu kosning­unum, sem styrkti mál saksóknarans. Gögnum er haldið fram að Kramer hafi meðvitað haldið því leynt að hann væri á bak við símtólin þar til leitar- og rannsóknarbúrið kom honum á sporb. Dómari í New Hampshire samþykkti að frum­kvæð­ið væri lögmætt og staðfesti að kosningaráætlun DNC væri atkvæðisrétt og stuðlaði að mati dómara að réttmæti ákæra á hendur Kramer í þessu máli. Að auki felur ákæran í sér refsingu fyrir samband við árs­fjár­mögnun og stjórnunarreglur FCC, samtals 6 milljónir dollara. Alþjóðlegar reglugerðir eru í mótun um AI nét og mögulegan áhættuþátt í pólitískum herferð­um, meðan bandalags- og alríkisstofnanir vinna að því að gera regler sem vernda lýðræðisleg ferli án þess að stöðva nýsköpun AI. Þessi mál hafa einnig vakið mikla umhögnun um hagsmuni ríkja til að takast á við stjórnmálalega forusta á netinu. Þannig krefjast kerfisbundnar aðgerðir og samræmt regluverk til að tryggja traust og lögmæti kosninga, en einnig að koma í veg fyrir að vefmiðlar og AI séu nýtt til að koma á misskilningi, tálmun og að draga úr trausti í lýðræðislegum ferlum. Endanlegur dómur í þessu máli mun móta framtíð laga og reglugerða um AI, ábyrgð og pólitíska tjáningu, og verða grundvallar í lögum um að vernda lýðræði og traust á kosningum í framtíðinni. Þessi málaviðfangur vekur spurningar um stjórnunar- og eftirlitsmöguleika, sem ekki aðeins myndu treysta lýðræðislega ferlið heldur einnig styðja við nýsköpun og þróun nýrra tækniðnaðar.