Dalam bidang kecerdasan buatan yang berkembang pesat, mahkamah di AS menghadapi cabaran yang belum pernah berlaku sebelum ini dalam mengintegrasikan teknologi AI ke dalam proses perundangan. Sebuah kes terkini di Phoenix, Arizona, menyoroti isu ini dengan mempertontonkan kelebihan dan kerumitan etika yang mendalam dalam penggunaan AI dalam sistem kehakiman. Kes tersebut melibatkan seorang tertuduh yang dijatuhkan hukuman selama 10. 5 tahun kerana membunuh secara tidak sengaja, yang menarik perhatian kerana penggunaan video yang dijana oleh AI semasa hukuman dijatuhkan. Video tersebut memaparkan mangsa, Christopher Pelkey, yang kelihatan mengampuni pembunuhnya dan dibuat oleh keluarga Pelkey. Ia merupakan salah satu contoh pertama di mana kandungan yang dijana oleh AI dipersembahkan sebagai sebahagian daripada kenyataan kesan mangsa. Hakim yang mempengerusikan memuji video tersebut kerana impak emosinya, tetapi pihak pembelaan memfailkan rayuan, berhujah bahawa bergantung kepada kandungan yang dijana oleh AI tidak sesuai dan mungkin telah mempengaruhi hukuman secara tidak adil. Rayuan ini menekankan perdebatan yang sedang berkembang mengenai peranan AI dalam mahkamah dan keperluan segera untuk garis panduan kehakiman yang jelas. Contoh Phoenix ini adalah sebahagian daripada trend yang lebih luas: mahkamah di seluruh negara sedang bereksperimen dengan teknologi AI dan maya. Di Florida, seorang hakim menggunakan realiti maya untuk mencipta semula tempat kejadian jenayah kepada juri, memberi pengalaman yang mendalam, manakala di New York, avatar AI digunakan untuk membentangkan hujah rasmi di mahkamah, menunjukkan potensi peranan AI dalam advokasi undang-undang. Walaupun inovasi ini berlaku, para pakar memberi amaran terhadap penerimaan tanpa kritis terhadap AI dalam keadilan. Kuasa menipu kandungan yang dijana oleh AI boleh memanipulasi emosi dan persepsi, menimbulkan kebimbangan tentang meningkatkan ketidaksamaan, terutamanya untuk tertuduh yang tidak mempunyai sumber untuk membantah bukti atau hujah AI dengan berkesan. Selain itu, timbul persoalan mengenai keaslian dan integriti kenyataan yang dihasilkan oleh AI, mencabar konsep kenyataan manusia sebenar dan berisiko menyebabkan salah tafsir, yang boleh mengancam keadilan dan kebenaran dalam prosiding undang-undang. Sebagai tindak balas, sesetengah bidang kuasa secara proaktif membentuk garis panduan dan mekanisme pemantauan.

Contohnya, Mahkamah Agung Arizona menubuhkan jawatankuasa khas untuk merangka piawaian penggunaan AI dalam suasana perundangan, dengan matlamat mengimbangi manfaat AI dengan keperluan keadilan, ketelusan, dan keadilan saksama. Komuniti undang-undang terus berdepan soalan utama: Bagaimana mahkamah boleh mengesahkan keaslian bukti yang dijana oleh AI?Apakah langkah-langkah perlindungan untuk mengelakkan manipulasi atau berat sebelah?Bagaimana sistem boleh memastikan integrasi AI tidak menjejaskan pihak yang terpinggir atau kurang sumber? Membincangkan soalan-soalan ini adalah penting kerana peranan badan kehakiman tidak hanya terhad kepada menyampaikan keadilan tetapi juga mengekalkan kepercayaan awam terhadap sistem perundangan. Walaupun AI menawarkan peluang untuk meningkatkan proses kehakiman, pengurusan yang tidak wajar berisiko merosakkan integriti sistem tersebut. Ringkasnya, kes pembunuhan tidak sengaja di Phoenix menggambarkan penggunaan AI yang perintis tetapi kontroversi di mahkamah. Ketika bahan yang dijana oleh AI menjadi sebahagian daripada hujah undang-undang dan kenyataan mangsa, mahkamah mesti menangani isu-isu etika, undang-undang, dan keadilan yang kompleks dengan berhati-hati. Kerjasama di kalangan hakim, peguam, ahli teknologi, dan ahli etika akan menjadi amat penting untuk membangunkan dasar yang memanfaatkan kelebihan AI sambil mengekalkan keadilan dan kesaksamaan. Perbincangan dan usaha polisi yang berterusan di negeri seperti Arizona menyediakan model untuk pengintegrasian AI secara bertanggungjawab di mahkamah seluruh AS dan di masa akan datang.