تعداد فزاینده‌ای از کارشناسان هشدار می‌دهند که تقلب در مواد غذایی به آرامی تا پنجاه میلیارد دلار در سال از صنعت غذایی جهانی سرقت می‌کند و همچنین خطرات جدی برای سلامت مصرف‌کنندگان ایجاد می‌کند. افراد داخلی صنعت معتقدند فناوری بلاک‌چین می‌تواند راه حلی برای جلوگیری از محصولات تقلبی و مخلوط شده باشد. با این حال، پیاده‌سازی چنین سیستم‌هایی در زنجیره‌های تامین پیچیده نیازمند سرمایه‌گذاری قابل توجه و استراتژی دقیق است. تاثیر تقلب در غذا تقلب در غذا شامل فریب خریداران درباره محتویات غذای آن‌ها است. این امر از مخلوط کردن روغن‌های ارزان‌قیمت در روغن زیتون گرفته تا افزودن مواد مضری مانند ملامین به شیر را شامل می‌شود. برای مثال، رسوایی شیر در چین در سال ۲۰۰۸ که گزارش شده باعث بیمار شدن بیش از ۳۰۰ هزار نوزاد شد. بر اساس تعاریف سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد، تقلب در غذا عملی عمدی برای فریب مصرف‌کنندگان در مورد کیفیت یا مواد تشکیل‌دهنده غذای خریداری شده است. اگرچه تقلب در غذا تنها بخش کوچکی از صنعت غذایی میلیاردی ۱۲ تریلیون دلاری است، تاثیر اقتصادی آن با کشورهای مانند مالتا برابری می‌کند. اعتماد مصرف‌کنندگان کاهش می‌یابد، برندها آسیب می‌بینند و حتی مزارع و فروشگاه‌های قانونی نیز در معرض پیامدهای رسوایی‌های تقلب قرار می‌گیرند. رخدادهای اخیر تقلب در غذا در سراسر آسیا و اقیانوسیه ثبت شده است. (منبع: FAO) بلاک‌چین شفافیت را افزایش می‌دهد بلاک‌چین به عنوان دفتر عمومی عمل می‌کند که در آن هر مرحله از زنجیره تامین ثبت و امنیت یافته است. برای مثال، والمارت از پلتفرم هایپِر‌لِجر فابریک برای ردیابی گوشت خوک در چین و انبه در آمریکا استفاده کرده است، که زمان رهگیری را از روزها به ثانیه کاهش داده است. این امکان را می‌دهد تا محصولات آلوده وارد زنجیره تامین به سرعت شناسایی شوند. پس از وارد کردن داده‌ها، در داده‌های ثبت شده در بلاک‌چین قابل تغییر یا حذف نیستند، و این به مصرف‌کنندگان و بازرسان یک سابقه غیرقابل تغییر از مزرعه تا میز غذا ارائه می‌دهد. کارشناسان فناوری معتقدند که چنین شفافیتی از تقلب‌کاران که به مخفی‌کاری تکیه دارند، جلوگیری می‌کند. مقامات تقلب در غذا را به عنوان تغییر عمدی در ارائه اطلاعات مربوط به محصولات غذایی—چه با افزودن مواد ارزان‌تر، جایگزینی اجناس بی‌کیفیت یا جعل برچسب‌ها—برای فریب مصرف‌کنندگان و کسب سود مالی معرفی می‌کنند. (تصویر: جمن) چالش‌های هزینه و پیچیدگی با این حال، پیاده‌سازی راهکارهای بلاک‌چین نه ارزان است و نه ساده. شرکت‌ها باید هزینه‌هایی برای نرم‌افزار، سخت‌افزار، آموزش و حسگرهایی که برای وارد کردن داده‌ها به بلاک‌چین نیاز است، تحمل کنند.

دستگاه‌های معیوب یا دستکاری‌شده می‌توانند صحت داده‌ها را زیر سوال ببرند. اوراکل‌هایی که وقایع دنیای واقعی را به بلاک‌چین متصل می‌کنند، در معرض هک قرار دارند. علاوه بر این، برخی کسب‌وکارها نسبت به اشتراک‌گذاری جزئیات با توجه به رقابت، تردید دارند. مقررات مربوط به بلاک‌چین و ردیابی غذا در بسیاری از مناطق هنوز مشخص نیست. هماهنگ کردن همه بازیگران—از کشاورزان و حمل‌کنندگان گرفته تا خرده‌فروشان—نیازمند زمان و منابع مالی قابل توجه است. برآوردها نشان می‌دهد راه‌اندازی سامانه‌های گسترده می‌تواند میلیون‌ها دلار هزینه داشته باشد و بیش از حد برای ذینفعان مهم باشد. پیشرفت در استقبال سازمان‌هایی مانند TE-Food و Provenance، همراه با گروه‌های صنعتی، در حال انجام پروژه‌های آزمایشی با حضور کشاورزان، توزیع‌کنندگان و خرده‌فروشان برای آزمایش کاربردهای بلاک‌چین هستند. برنامه‌های آموزشی در حال اجرا است. برخی دولت‌های اتحادیه اروپا و آسیا در حال بحث در مورد مقررات واضح‌تر درباره ردیابی غذا هستند. کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که با پروژه‌های کوچک‌تر و متمرکز بر محصولات یا مناطق خاص شروع کنید تا ارزش آن سریع‌تر نشان داده شود. پروژه‌های موفق می‌توانند مشارکت گسترده‌تر را ترغیب کنند. چشم‌انداز آینده تقلب در غذا همچنان یک چالش مهم باقی می‌ماند. ابزارهایی مانند بلاک‌چین پتانسیل واقعی برای مقابله با آن دارند، اما هزینه‌های زیادی به دنبال دارند. استفاده مؤثر از بلاک‌چین نیازمند رفع ضعف‌های مربوط به پایش زنجیره سرد، هم‌پوشانی داده‌ها و ایجاد شفافیت مقررات است. سرمایه‌گذاری در حسگرهای قابل اعتماد، اوراکل‌های امن و همکاری‌های قوی ضروری است. هنگامی که این عناصر کنار هم قرار گیرند، بلاک‌چین می‌تواند تقلب در غذا را به طور چشمگیری کاهش دهد. تا آن زمان، محافظت از مصرف‌کنندگان و تأمین امنیت منابع غذایی همچنان تلاشی پرچالش باقی می‌ماند. تصویر برجسته به لطف SafeFood؛ نمودار منبع: TradingView.