این مقاله که در خبرنامه «یک داستان بزرگ نیویورک» منتشر شده، به بررسی نقش در حال رشد هوش مصنوعی در هالیوود می‌پردازد و بر استودیو جدید Asteria Film Co. متمرکز است، استودیویی با فناوری هوش مصنوعی که توسط کارآفرین بریان موسر و بازیگر ناتاشا لیونه تأسیس شده است. در یک مراسم رونمایی در شرق لس آنجلس، موسر — که به عنوان یک دیدگاه‌ساز تکنولوژیک کارزماتیک شناخته می‌شود — فضای تاریخی استودیو را نشان داد و تأکید کرد که جایگاه هوش مصنوعی در سنت نوآوری فناوری هالیوود جایگاهی مهم دارد، و Asteria را به عنوان پیشگامانی مانند والتر دیزنی و جرج لوکاس مقایسه کرد. در داخل استودیو، لیونه ظاهراً کلیپ‌های نگران‌کننده تولید شده با هوش مصنوعی را مشاهده کرد. علی‌رغم تردید نسبت به پتانسیل هنری هوش مصنوعی، او پذیرای مشارکت است و انکار را ترجیح نمی‌دهد، و اشاره کرد که بسیاری در هالیوود مخفیانه از هوش مصنوعی استفاده می‌کنند. بسیاری از حاضرین، از جمله همکاران نزدیک مانند کارگردانان جانیچا براوو و بازیگران کلیا دووال و تسا تامپسن، این باور را تکرار کردند که ادغام هوش مصنوعی اجتناب‌ناپذیر است. متخصصان صنعت فاش کردند که استفاده گسترده ولی مخفیانه از هوش مصنوعی رایج است؛ برای نمونه، شرکت CAA پروژه‌ای برای ثبت دیجیتال وجوه چهره‌های موکلان راه‌اندازی کرده است، هرچند بحث‌های عمومی محدود است به دلیل ترس از واکنش‌های اتحادیه‌ها. هالیوود در وضعیت بحران وجودی قرار گرفته است — تعداد فیلم‌های ساخته‌شده کاهش یافته، جمعیت تماشاگران کم شده، و تعدیل نیروی کار افزایش یافته است. هوش مصنوعی هم فرصت نجات است و هم تهدید، زیرا می‌تواند اسکریپت، فیلم، موسیقی متن و بازیگران دیجیتال تولید کند. استفاده از مواد دارای حق نشر بدون اجازه برای آموزش مدل‌های هوش مصنوعی منجر به درگیری‌های حقوقی شده است، و اتحادیه‌ها در حال مذاکره برای وضع محدودیت‌هایی مانند ممنوعیت فیلم‌نامه‌های نوشته شده توسط هوش مصنوعی و تقلید دیجیتال غیرمجاز از چهره‌های معروف هستند. اما استودیوها مجاز به استفاده از محتوای تولید شده با هوش مصنوعی تحت شرایط خاص هستند، که منجر به بروز یک محیط حقوقی پیچیده با بیش از ۳۵ پرونده حقوق نشر در جریان است. با وجود عدم قطعیت‌ها، تمام استودیوهای بزرگ به‌طور مخفیانه در حال ترویج به‌کارگیری هوش مصنوعی هستند. علاوه بر غول‌های فناوری مانند گوگل و OpenAI، شرکت‌های تخصصی مانند Runway و Asteria ابزارهای ویدیوی تولیدکننده فیلم تمرکز یافته بر فیلمساز توسعه می‌دهند. Asteria بر هوش مصنوعی اخلاق‌مدار تأکید دارد و مدل‌های خود را تنها بر پایه محتوای مجوزدار آموزش می‌دهد — در تضاد با عرف صنعت — و بر همکاری میان فناوری و هنرمندان تأکید می‌کند. رهبران صنعت مانند دارن آرامنفسکی و جیمز کامرون با شرکت‌های هوش مصنوعی همکاری کرده‌اند تا هزینه‌های تولید را کاهش دهند و سودآوری و حضور در تئاترهای سینما را جبران کنند. شرکت Runway، که در سال ۲۰۱۸ توسط کریستوبال والنزوئلا تأسیس شد، در هالیوود عمدتاً توسط هنرمندان جلوه‌های ویژه برای انجام سریع‌تر فرآیندهای کاری استفاده می‌شود. ارزش برآورد آن اخیراً از لایونزگیت، که با Runway در حال همکاری برای آموزش مدل‌های هوش مصنوعی بر روی آرشیوهای فیلم اختصاصی و تبدیل عناوین موجود است، پیشی گرفته است، و قابلیت‌هایی مانند ساخت انیمه یا نسخه‌های مناسب برای مخاطب جوان‌تر تقریباً در کم‌ترین زمان ممکن را فراهم می‌کند. لایونزگیت همچنین معتقد است که هوش مصنوعی این امکان را فراهم می‌آورد که صحنه‌های پرهزینه مانند نبردهای عظیم در هزینه‌های کمی تولید شوند. اگرچه تنها چند تولید به صورت آشکار از هوش مصنوعی بهره می‌برند، اما آزمایش‌های مخفیانه در حال گسترش است.

هنرمندان حرفه‌ای گزارش می‌دهند که درخواست‌های غیررسمی برای استفاده از هوش مصنوعی در مراحل اولیه خلق اثرات بسیار رایج است، اغلب بدون رضایت رسمی. این مسأله باعث کاهش کار و درآمد بسیاری شده است، چرا که تهیه‌کنندگان ترجیح می‌دهند به جای استخدام هنرمندان، از تصاویر تولید شده توسط هوش مصنوعی بهره ببرند. انجمن انیمیشن استفاده از هوش مصنوعی را محدود به فرآیندهای محافظت‌شده کرده است که هنوز به طور کامل اجرا نشده است، اما فشارهای بودجه و زمان، برخلاف نگرانی‌های کیفی و اخلاقی، استفاده زودهنگام را وسوسه می‌کند. veterans صنعت هشدار می‌دهند که ابزارهای هوش مصنوعی، به‌ویژه در حوزه انیمیشن، هنوز کامل نیستند و اغلب نتایج کیفیت پایینی دارند که توانایی تقلید از تفکر دقیق هنرمندان را ندارند. برخی حرفه‌ای‌های جلوه‌های بصری اعلام می‌کنند که کیفیت کاهش یافته است، اما بینندگان عادی ممکن است متوجه آن نشوند. بسیاری از مدیران در مورد آینده هوش مصنوعی رویاپردازی می‌کنند—تیترهای کامل به سرعت ساخته می‌شوند—گرچه در این جلسات، متخصصان نسبت به چنین چشم‌اندازهایی احساس نگرانی می‌کنند. درگیری‌های حقوقی همچنان ادامه دارد، زیرا هنرمندان علیه شرکت‌هایی مانند Runway شکایت می‌کنند. مدافعان ادعا می‌کنند که استفاده عادلانه از آثار برای آموزش مدل‌ها است، و آثار فردی را مانند دانه‌های بی‌اهمیت میان حجم وسیع داده‌ها می‌دانند. بنیان‌گذاران مسئولیت اخلاقی استفاده‌کنندگان در قبال هوش مصنوعی را بر عهده می‌گذارند، نه خود هوش مصنوعی. لیونه بر ناعادلانه بودن کسب سود از کار خلاقانه دزدیده شده تأکید می‌کند و در هدایت تمرکز Asteria بر ساختن یک مدل «تمیز» و مجاز توسط محتواهای قانونی نقش داشت. موسر با جذب سرمایه از چهره‌های سرشناسی مانند وینود خوسلا و همنت تانه‌جا، از مهندسان سابق DeepMind برای توسعه مدل Marey بهره برده است، مدلی که قرار است کم‌تر داده و از آرشیوهای مجاز و واسطه‌های داده هوش مصنوعی استفاده کند. جزئیات هنوز محرمانه است، اما Asteria تیمی معتبر شامل کارگردان پائول ترلو و مدیر جلوه‌های ویژه بنجامین لوک را جذب کرده است. کارهای آن‌ها ترکیبی از هنر سنتی و تصاویر تولیدشده با هوش مصنوعی است، همانند ویدیوی موسیقی که ترکیبی از نقاشی‌های دستی و دارایی‌های توسعه یافته توسط هوش مصنوعی و محیط‌های سه‌بعدی را نشان می‌دهد. Asteria به‌طور خاموش با استودیوهای بزرگ همکاری می‌کند و پروژه‌هایی در دست اجرا دارد، از جمله یک سریال انیمیشن برای بزرگسالان و یک فیلم علمی-تخیلی با حضور لیونه. گرچه لیونه در ادغام هوش مصنوعی در فیلمنامه‌نویسی دچار مشکل شده است، اما به وعده‌های آن برای دوباره به دست آوردن کنترل خلاقیت و کاهش وابستگی به منابع مالی سنتی ارزش قائل است. او تصور می‌کند که باید با رویکردی «متمرکز بر هنرمند» در ساخت فیلم با هوش مصنوعی، مشابه جنبش Dogme 95 با شعارهای مینیمالیستی، مخالف تبدیل هنر به کالا باشد. با این حال، نگرانی‌هایی درباره تمرکز قدرت هوش مصنوعی در دست شرکت‌های غول‌پیکر، که محتوای بی‌پایان و کم‌هزینه تولید می‌کنند، وجود دارد. در گفت‌وگویی تأمل‌برانگیز، کارگردان فقید دیوید لینچ هوش مصنوعی را به مداد تشبیه کرد — ابزارهای همه‌گیر که ارزششان در نحوه استفاده هنرمند از آن‌ها است. لیونه از این استعاره استقبال می‌کند و بر استفاده فکرشده و مسئولانه در این دوره تغییر سریع نقش هوش مصنوعی در روایت داستان و آینده صنعت فیلم تأکید می‌نماید.