Bu makale, New York’un One Great Story bülteninde yayımlanmıştır ve yapay zekanın yükseköğretim üzerindeki yaygın etkisini, özellikle de kopya çekme ve akademik dürüstlük konularına odaklanarak inceliyor. Columbia Üniversitesi bilgisayar bilimi öğrencisi Roy Lee, ilk döneminde neredeyse tüm ödevlerini tamamlamak için açıkça yapay zekayı, öncelikle ChatGPT’yi kullandığını itiraf etti ve yapay zekanın yaklaşık %80 oranında makalelerini yazdığını, kendisinin ise yalnızca küçük kişisel dokunuşlar eklediğini tahmin etti. Güney Kore’de doğup Atlanta yakınlarında büyüyen Lee, üniversiteye girişte aksaklıklar yaşadı—Harvard teklifini disiplin sorunları nedeniyle kaybetti ve 26 okuldan red yedi; ardından halk üniversitesine başladı ve sonunda Columbia’ya geçti. Ödevleri büyük ölçüde “alakasız” ve yapay zekâ tarafından kolayca “hacklenebilir” olarak gören Lee, akademikten çok ağ kurmaya önem verdiğini, Ivy League okullarının daha çok gelecek ortakları ve kurucu ortaklarla tanışmak için olduğunu söyledi. Lee, aynı zamanda öğrenci arkadaşları Neel Shanmugam ile girişimler kurdu, ancak başlangıçtaki girişimleri başarısız oldu. LeetCode gibi platformlarda kodlama mülakatları hazırlığının sıkıcı olması nedeniyle hayal kırıklığına uğrayan Lee ve Shanmugam, yapay zekayı kullanarak uzaktan kodlama mülakatlarında hile yapılmasını sağlayan Interview Coder isimli bir araç geliştirdi. Bu araç, adayların yapay zekayı kullandığını gizliyor, böylece hile yapmalarını mümkün kılıyor. Lee, bu aracı bir Amazon stajı mülakatında hile yaparken gösteren viral bir video ile tanıttı—sonrasında ise reddetti—ve Columbia, hile teknolojisini teşvik ettiği gerekçesiyle disiplin soruşturmaya alındı. Lee, Columbia’nın bu disiplin politikalarını eleştirerek, özellikle OpenAI ile ortaklığı göz önüne alındığında, yapay zekâ ile hile yapmanın üniversitede yaygın olduğunu ve yakında bunun hiç kopya sayılmayacağını öngördü. ChatGPT’nin Kasım 2022’de ortaya çıkışından sonra yapılan anketler, öğrencilerin hemen hemen tamamının ödevlerde yapay zekayı kullandığını ve bunun akademik yıl boyunca popülaritesinin en üst seviyeye ulaştığını gösteriyor. Farklı disiplinlerde ve kurumlarda öğrenciler, ChatGPT, Google’ın Gemini’si, Anthropic’in Claude’su, Microsoft’un Copilot’u gibi yapay zekaları not tutmak, çalışma materyalleri hazırlamak, makale taslağı çıkarmak, veri analizi yapmak ve kod hatalarını bulmak amacıyla kullanıyorlar. Ontario’da Wilfrid Laurier Üniversitesi’nde birinci sınıf öğrenci Sarah, lisans eğitiminden beri ChatGPT’ye yüksek oranda güvendiğini ve bunun notlarını önemli ölçüde yükselttiğini, yazma işleri de dahil olmak üzere pek çok konuda yardım aldığını söylüyor, ancak bağımlı olmaktan endişe ediyor. Öğretmenler, çeşitli yapay zekâ önlemleri denedi—sözlü sınavlar, el yazısı Blue Book’lar, gizli “Trojan at” ifadeleri içeren komutlar—ama kopya ve yapay zekâ ile üretilmiş yazılar halen yaygın ve çoğu zaman tespit edilemiyor. Araştırmalar, öğretmenlerin yapay zekâ destekli çalışmaları yalnızca yaklaşık %3 oranında tespit edebildiğini gösteriyor; Turnitin gibi yapay zekâ tespit araçları ise kusurlu ve bazen yanlış pozitif sonuçlar veriyor, özellikle de nöroçeşitli veya İngilizceyi ikinci dili olarak öğrenen öğrencilerde. Öğrenciler de yapay zekadan çıkan sonucu yeniden biçimlendirme ve farklı modeller arasında “kirlileştirme” gibi yöntemlerle, tespiti zorlaştırıyor. Eğitmenler, yapay zekânın öğrenme ve eleştirel düşünmeye olumsuz etkileri konusunda derin endişeler taşıyor. Şairler ve etik profesörleri, yapay zekaya aşırı bağımlılığın, yazarak okur yazarlığı ve kültürel bağlamda eleştirel analiz yapabilme yeteneklerini kaybettiren mezunlar yetiştirme riskine dikkat çekiyor. Asistanlar, robotik dil ve bariz yanlışlar içeren kaotik ödevler rapor ediyor; ayrıca, yapay zekâ ile üretilen makaleleri, gerçek öğrencilerin çalışması gibi puanlama zorunluluğu taşıyan politikalarla boğuşuyor. Bu durum, Sam Williams gibi bazı eğitimcilerin yüksek lisans çalışmalarını bırakmasına neden oldu; sistemin yapay zekâ kötüye kullanımını anlamlı biçimde çözmekte yetersiz kalması yüzünden umutsuzluğa kapıldılar.

Yazma, giderek tehdit altındaki bir sanat haline gelirken, birçok öğretmen erken emeklilik seçeneğine yöneliyor ve bu “varoluşsal kriz” derinleşiyor. Makale, üniversite eğitiminin uzun süredir ticari bir ilişkisel yapıya sahip olduğunu ve esas amacın entelektüel gelişmeden çok iş garantisi almak olduğunu vurguluyor; yapay zekânın gelişimi ise bunu daha da ortaya çıkarıyor. Florida Üniversitesi bilgisayar bilimi öğrencisi Daniel, yapay zekanın sunduğu kolaylıkları fark etse de, robotlara işi devredince gerçekten ne öğrendiğini sorguluyor. Yapay zekâ yardımını, kişisel çaba ile araç kullanımı arasındaki sınır konusunda bir tür eğitim veya ders gibi görüyor. Chicago Üniversitesi öğrencisi Mark ise yapay zekayı, ev inşa etmekte kullanılan güç araçlarına benzetiyor, ancak sürecin önemli bir parçası olarak kendi emeğin değerini vurguluyor. Yazmanın ötesinde, eğitimciler temel eğitsel faaliyetlerin—örneğin matematik öğrenmenin—eleştirel düşünme, sistematik problem çözme ve direnç gibi temel nitelikleri geliştirdiğine dikkat çekiyor. Uzmanlar, çocukların zorluklarla yüzleşmelerinin ve bu sayede gelişmelerinin, yapay zekanın engellediği şeyler olduğunu savunuyor. OpenAI’nin CEO’su Sam Altman, hile yapma endişelerini hafifçe geçerek ChatGPT’yi “kelimelerin hesap makinesi” olarak tanımlıyor ve hile tanımlarını geliştirmeyi öneriyor; ancak, kullanıcının kritik yargısını zayıflatma endişeleri olduğunu da kabul ediyor. OpenAI, ChatGPT’yi öğrenciler arasındaki kullanımını teşvik etmek ve sorumluluk bilincini artırmak amacıyla indirimler ve eğitim ürünleriyle aktif biçimde pazarlıyor. Lee’nin deneyimi, disiplin duruşmasının ardından Columbia’dan uzaklaştırılmasıyla sonuçlandı. Geleneksel teknoloji kariyerlerini reddeden Lee ve Shanmugam, gerçek zamanlı cevaplar sunan ve kullanıcıların ekran ve sesleri üzerinden tarama yapan, kulaklık ve sonunda beyin arayüzleriyle entegre edilmesi planlanan yapay zekâ tabanlı Cluely adlı bir araç geliştirdiler. 5. 3 milyon dolarlık yatırım almaya hazırlanan Cluely, yapay zekanın üniversite sınavları ve tüm kampüs ödevlerine yayılmasını hedefliyor; böylece, teknolojik ilerlemenin iş ve eğitim normlarını dönüştüren hile yeniliklerini de benimsemiş oluyorlar. Erken araştırmalar, yapay zekâ bağımlılığının bilişsel yan etkilerine işaret ediyor: sohbet robotlarına aşırı güvenmek, hafıza, yaratıcılık ve eleştirel düşünme becerilerini zayıflatabilir. Çalışmalar, AI’ya güvenin, zihinsel çabayı azalttığını ve bu durumun Flynn etkisiyle uzun vadede entelektüel gelişimin durmasına, hatta tersine dönüşüne yol açabileceğini gösteriyor. Psikologlar, yapay zekanın insan zekasını genel olarak azaltmaya başladığını uyarıyor. Öğrenciler de, yoğun kullanımına rağmen bağımlılıklarından rahatsızlık duyuyor. Özetle, makale, yapay zekanın yükseköğretimde öğrenme, değerlendirme ve entelektüel gelişim kavramlarını sorgulayan karmaşık ve gelişen bir kriz olduğunu anlatıyor. Yapay zekânın sunduğu verimlilik ve yenilik olanakları güçlü olsa da, kontrolsüz benimsenmesi temel eğitimsel hedefleri zayıflatabilir, kurumlar, eğitimciler ve öğrenciler ise, bilgi ve insan kapasitesinin geleceğiyle ilgili derin etik, pratik ve varoluşsal sorularla karşı karşıya kalıyor.