Η πρόσφατη viral άρθρο του Τζέιμς Γουάλς στη Νέα Υόρκη, «Όλοι Κάνουν εξαπατήσεις για να περάσουν το Κολλέγιο», δεν εξέπληξε αποκαλύπτοντας τον ευρέως διαδεδομένο ρόλο της Τεχνητής Νοημοσύνης στην εκπαίδευση — αυτό ήταν ήδη προφανές σε όποιον γνωρίζει τις σχολές σήμερα. Αντίθετα, ο Γουάλς αποκάλυψε πώς οι φοιτητές έχουν διαμορφώσει μια συνεκτική δικαιολογία που δικαιολογεί τη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης, δείχνοντας μια ευρέως διαδεδομένη, αυθάδικη στάση προς την απάτη. Οι γενιές Ζ και Άλφα στερούνται την πολιτισμική αντίσταση στην Τεχνητή Νοημοσύνη που υπήρχε σε παλαιότερες γενιές. Το ChatGPT συνοδεύει την αλλαγή που ξεκίνησαν τα iPhones, προωθώντας μια γενιά που χαρακτηρίζεται όχι μόνο από αναλφαβητισμό αλλά και από εχθρότητα προς τη γραφή. Έχοντας περάσει μεγάλο μέρος της ενήλικης ζωής μου διδάσκοντας και βοηθώντας με μαθήματα ιστορίας, αγγλικών και θεάτρου, δηλώνω ότι η παρακμή της παραδοσιακής εργασίας με δοκιμές στο σπίτι απαιτεί βαθύ ανασχηματισμό και redefining του τι σημαίνει εκπαίδευση. Αυτή η αλλαγή προσφέρει μια ευκαιρία να επανασυνδεστούμε με πνευματικές ιδέες. Το ChatGPT έχει αποκαλύψει πόσο άψυχο έχει γίνει το να γράφει κανείς δοκίμια για τους μαθητές. Για να υπηρετήσει την άμυνα ενάντια στην ακαδημαϊκή απάτη, η εκπαίδευση και η γραμματεία πρέπει να απευθύνονται στην ψυχή. Αν οι βαθμοί συνεχίσουν να αποτελούν τον μόνο στόχο, η Τεχνητή Νοημοσύνη θα συνεχίσει να κακοποιείται• ωστόσο, αν δώσουμε προτεραιότητα στην προσωπική, εσωτερική ανάπτυξη, η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να λειτουργεί ως ένα έγκυρο, αν και περιορισμένο, εργαλείο διδασκαλίας. Η κυριαρχία της Τεχνητής Νοημοσύνης στη γραφή ολοκληρώνει μια μακρά πτώση των συνθηκών που υποστήριζαν τη μακράς διάρκειας γραφή και σκέψη. Οι νέοι συμμετέχουν σε ένα περιβάλλον πληροφόρησης εχθρικό προς αυτές τις δεξιότητες. Το ίδιο το δοκίμιο είναι ένα κατάλοιπο από μια εποχή όπου οι μαθητές διάβαζαν τακτικά βιβλία ή εστιάζαν σε ολόκληρες ταινίες ή σειρές — πρότυπα από το 1935 ή και το 2000 που πλέον φαίνονται ακατόρθωτα. Οι σημερινοί έφηβοι, εκτός από εξαιρέσεις, πιθανότατα δεν μπορούν να παρακολουθήσουν πολύπλοκες εκπομπές ή κλασική λογοτεχνία. Η ευρεία χρήση του ChatGPT, όχι για σχεδιασμό ή διορθώσεις, αλλά για παραγωγή γραπτού στοχασμού, αποκαλύπτει ότι οι νέοι στερούνται επικοινωνιακών, ακουστικών και κριτικών δεξιοτήτων. Αυτό οφείλεται όχι μόνο στη μείωση του διαβάσματος, αλλά και στην εξαφάνιση καθημερινών verbal rituals όπως η γραφή σημειώσεων, η διατήρηση ημερολογίων, η ακρόαση κηρυγμάτων, η αφήγηση ιστοριών ή η οργάνωση δραστηριοτήτων. Κατά συνέπεια, οι νέοι χρησιμοποιούν λιγότερες λέξεις, πιο σπάνια, και δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να οργανώσουν και να μεταδώσουν πληροφορίες. Τα σχολεία απέτυχαν να αντικαταστήσουν αυτά τα χαμένα κοινωνικά τελετουργικά, μετατρέποντάς τα σε εργαστήρια αποφοίτησης που παραβλέπουν την πτώση της λεκτικής επάρκειας, και μερικές φορές απασχολούν προσωπικό που στερούνται αυτών των δεξιοτήτων.

Η αμερικανική εκπαίδευση από την προσχολική έως το προπτυχιακό επίπεδο εστιάζει στα πιστοποιητικά και την απασχόληση, μειώνοντας τη μακροσκελή γραφή από μια βασική διαπίστωση μάθησης σε ένα εμπόδιο. Το δοκίμιο του ChatGPT αποτελεί έκφραση της πολιτισμικής πεποίθησης ότι το σχολείο αφορά βαθμούς, το κολέγιο αφορά δικτύωση και δουλειές — που πλέον μπορούν να επιτευχθούν με ελάχιστη προσπάθεια. Έτσι, τα πιεσμένα, εξαρτημένα από τις οθόνες νεαρά άτομα δεν βρίσκουν πειστικό λόγο να καταβάλλουν μεγαλύτερη προσπάθεια, και ο εκπαιδευτικός πολιτισμός δεν προσφέρει καμία ουσιαστική εναλλακτική. Η έκπτωση των βαθμών και ο ανταγωνισμός στα κολέγια incentivize πρακτικές επιβίωσης περισσότερο από την αυθεντική προσπάθεια. Το γράψιμο δοκιμίων είναι σαν ένα κατάλοιπο — απρόσδεκτο στην πραγματικότητα των μαθητών. Όταν οι μαθητές υποβάλλουν εργασίες που παράγονται από AI και υπερασπίζονται το δικαίωμά τους σε αυτό, απορρίπτουν την ιδέα ότι η κοινότητά τους εκτιμά τη διαρκή γραφή ή την κριτική σκέψη. Η προσδοκία ότι ψηφιακά γηγενείς μαθητές θα μπορούν να διαμορφώσουν συνοπτικά, σε πολλαπλές παραγράφους, επιχειρήματα είναι εξίσου απίθανη με το να περιμένεις αγροτικές εργασίες του 19ου αιώνα από αυτούς• δεν υπάρχει κοινωνική παράδοση που να υποστηρίζει αυτή την προσδοκία. Κατά συνέπεια, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να στραφούν ριζικά από την επιφανειακή επίδοση στην προώθηση της ανάγνωσης, της γραφής και της λεκτικής επικοινωνίας ως βάση για μια ολοκληρωμένη ζωή. Ενώ η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να διαχειριστεί τυπικές εργασίες, το κρίσιμο ερώτημα παραμένει: ποια μορφή νοητικής και επικοινωνιακής εργασίας είναι σημαίνουσα και αξιοπρεπής για τους ανθρώπους, ιδιαίτερα για τους νέους; Για να δικαιολογήσει τον σκοπό της, η κοσμική εκπαίδευση θα πρέπει να υιοθετήσει μια στάση παρόμοια με τον χριστιανικό ανθρωπισμό, αξιώνοντας την προσεκτική ανάγνωση και την διαχρονική γραφή ως μέσο καλλιέργειας του μεταφυσικού δυναμικού της ψυχής. Αυτή η οπτική, που στηρίζεται στη παράδοση και στη λογική, υποστηρίζει ότι οι μαθητές χρειάζονται ουσιαστικούς λόγους να αναπτύξουν αυθεντικές δεξιότητες γραφής. Οι δάσκαλοι πρέπει να δίνουν υπόδειγμα παθιασμένης και λειτουργικής γραμματείας, ώστε να μεταδίδουν αποτελεσματικά αυτούς τους λόγους. Παρόλο που η πιθανότητα ανάκλησης της «ψυχής» ακούγεται θρησκευτική, ευθυγραμμίζεται με τον κοσμικό ανθρωπισμό και αντηχεί σε φωνή των φιλοσόφων όπως ο Γουίλιαμ Τζέιμς και ο καρδινάλιος Νιούμαν. Η έννοια έχει πρακτική αξία, συγκρατώντας μας από την παράδοση των μυαλών και των σωμάτων μας σε άψυχες υπερ-νοημοσύνες. Οι πρακτικές που αναπτύσσουν την ανθρώπινη ουσία μοιάζουν περισσότερο με θρησκεία παρά με τεχνοκρατία, και μπορούν να γεφυρώσουν κοσμικές και θρησκευτικές προσεγγίσεις γύρω από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Όπως λέει και η παροιμία, «Οι μαθητές που νιώθουν σαν μηχανές θα χρησιμοποιούν μηχανές. » Για δεκαετίες, η εκπαίδευση τροφοδοτούσε μια οικονομία άσκοπων «ανέξοδων δουλειών», υποστηριζόμενη από το ίδιο άσκοπο σχολείο. Η ζωή και η εργασία φαίνονται τεχνητές και άδειες• η Τεχνητή Νοημοσύνη ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το μηχανικό μοτίβο. Η επιστροφή στην μεταφυσική μέσω της εκπαίδευσης μπορεί να εμπνεύσει παρόμοιες επιστροφές στον χώρο εργασίας, δίνοντας έμφαση στην αξιοπρέπεια και στο νόημα. Τουλάχιστον, οι νέοι πρέπει να μάθουν ότι η γραμματεία και η βαθιά σκέψη είναι αναγκαία εργαλεία για την αποτελεσματική εμπλοκή με την Τεχνητή Νοημοσύνη και για μια πλήρη ζωή, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να δίνουν ενημερωμένη συγκατάθεση στην τεχνολογία και όχι να την αφεθούν παθητικά στην εξουσία της.