پیتر تیِل تأثیر عمیقی بر حرفه سام آلتمن گذاشته است. پس از اینکه آلتمن در سال ۲۰۱۲ اولین استارتاپ خود را فروخت، تیِل صندوق سرمایه‌گذاری خود یعنی Hydrazine Capital را تأمین مالی کرد و آلتمن را به عنوان یک خوش‌بین نسل هزاره و نماد روح سیلیکون ولی شناخت. هر سال، آلتمن شرکت‌های استارتاپِ امیدوار از Y Combinator — مانند Airbnb (۲۰۱۲)، Stripe (۲۰۱۳) و Zenefits (۲۰۱۴)— را پیشنهاد می‌داد تا تیِل در آنها سرمایه‌گذاری کند. گرچه اغلب نسبت به دوران‌های هیجان تبلیغاتی محتاط بود، اما سرمایه‌گذاری‌های تیِل بر اساس پیشنهادهای آلتمن سود قابل توجهی داشت. تیِل همچنین منتقد سرسختی نسبت به وضعیت راکد در پیشرفت فناوری بود و در سال ۲۰۱۲ به طعنه گفت: «ماشین‌های پرواز را فراموش کنید. ما هنوز در ترافیک نشسته‌ایم. » وقتی در سال ۲۰۱۴ آلتمن مسئولیت Y Combinator را بر عهده گرفت، نقدهای تیِل را پذیرفت و YC را به سمت سرمایه‌گذاری در پروژه‌های “فناوری سخت” بلندپایه مانند انرژی هسته‌ای، هواپیماهای سوپرسونیک و هوش مصنوعی سوق داد. در طول زمان، آلتمن بیشتر از دیدگاه تیِل الهام می‌گرفت. در همین حال، تاثیر کلیدی دیگری بر سرمایه‌گذاری‌های اولیه تیِل در حوزه هوش مصنوعی، فردی به نام الییزر یودکوسکی بود؛ فردی خودآموخته و معتاد به هوش مصنوعی و “تکینگی” — نقطه‌ای تئوریک که در آن ماشین‌ها بر هوش انسان غلبه می‌کنند و رشد فناوری به صورت نمایی می‌شود. اگرچه اکنون به عنوان نویدبخش یأس درباره هوش مصنوعی نگاه می‌شود، یودکوسکی ابتدا خوش‌بین و آینده‌نگر بود و نقش مهمی در بسیج سرمایه‌گذاران، پژوهشگران و اندیشمندان حول مأموریت تکینگی داشت. نگرش یودکوسکی تحت تأثیر تصوراتی علمی-تخیلی از هوش آینده بود، الهام گرفته از فکری مانند ورنور وینج و جنبش‌های فلسفی مانند اکسترپیانیسم — سیستم عقایدی طرفدار علم، مثبت‌گرا و معتقد به توسعه بی‌پایان و تحول خود برای مقابله با انتروپی جهانی. اعضای این جنبش افراد برجسته‌ای مانند ماروین مینسکی، رِی کورزویل، نیک بوسترم و دیگران بودند که بعدها در شکل‌گیری مباحث هوش مصنوعی و آینده‌پژوهی نقش داشتند. در سن ۱۷ سالگی، یودکوسکی مؤسسه تکینگی برای هوش مصنوعی را تأسیس کرد و بر تسریع رسیدن به تکینگی تمرکز داشت. در گذر زمان، او بر خطراتی که هوش مصنوعی ایجاد می‌کند متمرکز شد و مفهوم “هوش دوستانه” را پایه‌گذاری کرد که با ارزش‌های انسانی هم‌راستا باشد. او چهارچوبی به نام “رئال‌گرایی” توسعه داد که بر پایه‌های منطق، ماتریالیسم، فایده‌گرایی و ترنس‌هویتیسم استوار است. مقاله‌ی یودکوسکی در سال ۲۰۰۴ با عنوان “طول‌مشی منسجم و برون‌ریزی شده” استدلال می‌کرد که هوش مصنوعی باید به گونه‌ای طراحی شود که آنچه بشریت می‌خواهد را برآورده کند، در حالی که هشدار می‌داد هوش مصنوعی ناهماهنگ می‌تواند به طور فاجعه‌باری اهداف محدود و خاصی را تعقیب کند — مانند سناریوی مشهور “ماکزیمر خرده‌ریز کاغذی” (Paperclip Maximizer). در سال ۲۰۰۵، در یک شام مهمانی مؤسسه دیدگاه، یودکوسکی با تیِل ملاقات کرد و او را تحت تأثیر قرار داد، و منجر شد تیِل از آن سال به بعد از مؤسسه یودکوسکی حمایت مالی کند.

همراه با آینده‌پژوه رِی کورزویل، آن‌ها کنفرانس “همایش تکینگی” را راه‌اندازی کردند، محفلی برای پژوهشگران هوش مصنوعی، آینده‌پژوهان و ترنس‌هویتیست‌ها، که اعضای موثری مانند نیک بوسترم، رابین هنسن و آبری دی گری را جذب می‌کرد. این شبکه همچنین بر اهدای کمک‌های خیریه در زمینه خطر وجودی هوش مصنوعی تأثیر گذاشت، شامل حمایت مالی جان تالین و کارهای بنیادی ماکس تگمارک. در همایش ۲۰۱۰ تکینگی، یودکوسکی شین لگ و دمس هاسابی — مؤسسان آینده دیپ‌مایند — را معرفی کرد؛ کسانی که دیدگاهی ناپسند درباره ساخت هوش مصنوعی عمومی (AGI) داشتند و‌ الهام‌گرفته از مغز انسان بودند. آن‌ها دریافتند برای جذب سرمایه‌گذاری‌های صنعتی ضروری است، و به همین علت با تیِل دیدار کردند. پس از چندین جلسه و ارائه، تیِل ۲. ۲۵ میلیون دلار در استارتاپ آن‌ها، دیپ‌مایند، سرمایه‌گذاری کرد، هدفش ساخت AGI بود، هرچند نگران تهدیدهای وجودی آن. شبکه‌ی تیِل، دیپ‌مایند را به ایلان ماسک، هم‌تیمی سابق PayPal، معرفی کرد؛ کسی که پس از گفت‌وگوی عمیق درباره دیدگاه‌های متضادشان — استعمار مریخ توسط ماسک و خطرات هوش مصنوعی — به عنوان سرمایه‌گذار در کنار آن‌ها قرار گرفت. دیپ‌مایند پس از آن، با عرضه‌ی قابلیت برتری در بازی آرکای (Breakout) در آتلاری، نوآوری‌های برتر هوش مصنوعی را نشان داد و در نهایت در سال ۲۰۱۴ گوگل آن را خریداری کرد به ارزش حدود ۶۵۰ میلیون دلار. تیِل به پیشرفت‌های دیپ‌مایند توجه نزدیکی داشت و درباره فناوری‌های هوش مصنوعی با آلتمن گفتگو می‌کرد. الهام‌گرفته، آلتمن در وبلاگ خود درباره اهمیت و خوش‌بینی نسبت به هوش مصنوعی نوشت، هرچند تردید داشت. در سال ۲۰۱۵، آلتمن و ماسک با همکاری یکدیگر، OpenAI را تأسیس کردند تا مسابقه توسعه AGI را که توسط گوگل و دیپ‌مایند برپا شده بود، متعادل کنند. یودکوسکی، هرچند مستقیم در OpenAI نقش نداشت، تأثیر زیادی بر فرهنگ آن گذاشت، از طریق بلاگ “LessWrong” که توسط مهندسان OpenAI بسیار خوانده می‌شد. ایده‌های منطقی و خدمت‌گرایانه اثربخش او بر تمرکز جامعه روی ایمنی هوش مصنوعی و ریسک‌های وجودی تأثیرگذار بود. پس از انتشار ChatGPT در سال ۲۰۲۲، که هوش مصنوعی را به توجه جهانیان آورد، یودکوسکی هشدارهای شدیدی درباره‌ی ریسک‌های وجودی مطرح کرد و در مجله تایم نوشت که موج هوش مصنوعی ممکن است همه ساکنین زمین را بکشد اگر بی‌مداوم و سرسری باقی بماند. تیِل نگرانی‌های یودکوسکی را مشاهده کرد و او را “کاملاً تاریک‌پند و لوددایت” نامید و هشدار داد که او در واقع بخش زیادی از رهبری OpenAI را تحت تأثیر قرار داده است. تیِل احساس گناه کرد و اعتراف کرد که حمایت اولیه‌اش از یودکوسکی ناخواسته به شکل‌گیری نگرانی‌های مربوط به هوش مصنوعی کمک کرده، که در نهایت باعث برکناری موقت آلتمن به عنوان مدیر عامل در سال ۲۰۲۳ شد. در مجموع، این روایت که از کتاب آینده‌نگر کیچ هگی به نام *The Optimist: Sam Altman, OpenAI, and the Race to Invent the Future* اقتباس شده، مسیرهای پیوند یافته‌ی تیِل، آلتمن و یودکوسکی را در شکل‌گیری روند تکامل هوش مصنوعی—از شروع‌های امیدوارکننده تا مسابقه‌ای پرخطر با پیامدهای جهانی عمیق— روایت می‌کند.