چند هفته پس از شروع سال دوم دانشگاه، لی بررل خبری دریافت کرد که دلش را به درد آورد. او نمره صفر در یک تکلیف دریافت کرده بود که ۱۵ درصد نمره نهایی اش در یک دوره اجباری نویسندگی محسوب می‌شد. در یک یادداشت کوتاه، استادش اظهار داشت که مشکوک است او مقاله‌اش را برون‌سپاری کرده است — یک نامه پوششی ساختگی — به یک ربات گفتگو هوشمند مبتنی بر هوش مصنوعی. «قلبم دقیقا وای می‌ایستاد»، گفت خانم بررل، ۲۳ ساله، دانشجوی علوم کامپیوتر در دانشگاه هیوستون-دان تاون. با این حال، ارسالیه خانم بررل در واقع نتیجه فوری یک ربات گفتگو نبود. بر اساس تاریخچه ویرایش در گوگل داکس که توسط نیویورک تایمز بررسی شد، او این تکلیف را در طی دو روز نقاشی و اصلاح کرده بود.

علیرغم این، این متن توسط سرویس تشخیص سرقت ادبی شرکت Turnitin که برای شناسایی متون تولید شده توسط هوش مصنوعی طراحی شده، علامت‌گذاری شد. با هراس، خانم بررل درخواست تجدید نظر کرد. پس از ارسال یک فایل پی‌دی‌اف ۱۵ صفحه‌ای حاوی اسکرین‌شات‌های زمان‌دار و یادداشت‌هایی که روند نگارش او را مستند می‌کرد، به رئیس بخش انگلیسی، نمره‌اش بازگردانده شد. با این حال، این تجربه برای او خطراتی که دانش‌آموزان—even آن‌هایی که صادق هستند—در محیط‌های علمی درگیر شده با تقلب‌های بر پایه هوش مصنوعی با آن مواجه می‌شوند، را برجسته کرد. از صبر شما برای تایید دسترسی سپاس‌گزاریم. اگر در حالت Reader هستید، لطفاً خارج شوید و وارد حساب کاربری تایمز خود شوید یا برای دسترسی کامل به تایمز مشترک شوید. اگر قبلاً عضو هستید، وارد شوید. می‌خواهید دسترسی کامل به تایمز داشته باشید؟ مشترک شوید.