Een paar weken in haar tweede jaar van de universiteit kreeg Leigh Burrell een notificatie die haar maag liet omkeren. Ze had een nul gekregen op een opdracht die 15 procent meebracht voor haar eindcijfer in een verplicht schrijfvak. In een korte notitie vermeldde haar docent dat hij vermoedde dat ze haar scriptie had uitbesteed—een gesimuleerde sollicitatiebrief—aan een AI-chatbot. “Mijn hart stopte gewoon helemaal, ” zei mevrouw Burrell, 23 jaar, computerwetenschappen aan de University of Houston-Downtown. Echter, de inzending van mevrouw Burrell was niet, in werkelijkheid, de directe output van een chatbot. Volgens de bewerkingsgeschiedenis van Google Docs, die door The New York Times is onderzocht, had ze de opdracht over twee dagen geschreven en herzien. Desondanks werd het door een dienst van het plagiaatdetectiebedrijf Turnitin gemarkeerd, bedoeld om tekst gegenereerd door kunstmatige intelligentie te detecteren. Bezorgd stelde mevrouw Burrell in beroep tegen de beslissing.

Nadat ze een PDF van 15 pagina’s had gestuurd met tijdgestempelde schermafbeeldingen en aantekeningen die haar schrijfproces documenteerden naar de voorzitter van haar Engelse afdeling, werd haar cijfer opnieuw toegekend. Toch benadrukte deze ervaring voor haar de risico’s waarmee studenten worden geconfronteerd—zelfs degenen die eerlijk zijn—in een academische omgeving die wordt verzwakt door fraude gerelateerd aan AI. Dank voor je geduld terwijl we de toegang verifiëren. Als je in Lezermodus bent, verlaat die dan en log in op je Times-account of neem een abonnement voor volledige toegang tot The Times. Dank voor je geduld terwijl we de toegang verifiëren. Ben je al abonnee?Log in. Wil je volledige toegang tot The Times?Abonneer je.