Aangezien AI bijna elk facet van de technologiesector heeft doordrongen, ben ik steeds meer in de verleiding gekomen om enkele van AI’s intrigerendere toepassingen te verkennen. Die groeiende drang heeft me uiteindelijk gedaan besluiten een desktop-pc te bouwen die volledig gewijd is aan AI—om te experimenteren met vibe coding-apps puur voor mijn plezier. Met een bescheiden budget heb ik gekozen voor een AMD Ryzen 5 2400G CPU klokkend op 3, 6 GHz, gecombineerd met een Nvidia RTX 3090 grafische kaart. Deze combinatie werd online door mede-pc-bouwers aanbevolen als perfect geschikt voor AI-taken, wat me vertrouwen gaf dat ik een goede keuze maakte. En ze hadden gelijk!Mijn nieuwe systeem presteerde goed voor mijn nieuwste hobby, waardoor ik kon experimenteren met het maken van eenvoudige apps met DeepAgent. Maar achteraf gezien erken ik nu dat ik een grote fout heb gemaakt bij mijn keuze van hardware—een fout die ik diepe spijt. Het probleem was, en is nog steeds, dat ik een pc heb gebouwd voor een zeer specifiek doel, dat inmiddels in mijn dagelijks leven achterhaald is. Ik kwam tot deze configuratie door onbewust een van de minder bekende regels in het leven te overtreden: “Ken jezelf. ” Dit betekent twee dingen: ten eerste, afgezien van werkcomputers die strikt voor werk worden gebruikt, heb ik nauwelijks kans om mijn persoonlijke apparaten voor maar één doel te gebruiken—ik ben simpelweg te druk.

Mijn telefoon illustreert dit perfect: hij fungeert tegelijk als mijn mobiele agenda, een opslagplaats voor vakantiefoto’s en mijn communicatiecentrum. Ten tweede heb ik een persoonlijkheidstrek over het hoofd gezien die ik soms vertoon, iets wat ik deel met Toad uit het beroemde verhaal “The Wind in the Willows”—de neiging om gedurende enkele maanden volledig op te gaan in een nieuwe hobby, om die vervolgens abrupt te laten vallen en te verlaten. Natuurlijk had ik moeten beseffen dat AI slechts de nieuwste was in deze vluchtige hobby’s, die snel door een andere worden vervangen. Deze twee tekortkomingen zouden geen probleem zijn geweest als ik voor meer veelzijdige hardware had gekozen bij mijn AI-pc. In plaats daarvan heb ik gekozen voor vrij basic onderdelen—voldoende om grote taalmodellen te draaien, maar verder weinig. Dit werd duidelijk na een lange programmeersessie, toen ik besloot mijn hersenen even rust te geven en een potje Counter-Strike: Global Offensive te spelen. Op dat moment veranderde mijn strakke AI-pc, waar ik tot dan toe best tevreden mee was, in een onwillige irritatie. Hoewel ik een degelijke grafische kaart had, werd mijn systeem zwaar beperkt door de CPU, en geen enkele aanpassing aan de instellingen kon dat probleem oplossen. Zoals de meeste gamers verwacht ik minimaal 60 FPS om echt plezier te kunnen beleven, onder die grens wordt het frustrerend. Het hoogste framerates dat ik op deze pc kon halen—zelfs in spellen met eenvoudige, cartoonachtige graphics—was 40 FPS, wat hem ongeschikt maakte voor serieus gamen. Natuurlijk had ik de CPU kunnen upgraden naar een krachtiger model, maar er waren ook andere knelpunten—zoals de trage 8 GB RAM en een voeding die zo onderpowered was dat hij nauwelijks voldoende was om de lichten aan te houden in een kippenhok. Als er een moraal aan dit verhaal is, eentje die je misschien hoort tijdens een familiespreek aan het einde van een cheesy jaren ’90 sitcom, dan zou dat zijn: Bouw geen pc voor een enkel gebruik. Streef vanaf het begin naar meer krachtige hardware en bouw een veelzijdiger systeem dat diverse taken aankan. Zo bespaar je jezelf veel gedoe en mogelijk ook een hoop geld. Wat je volgende hobby ook mag zijn—muziek componeren, VR-gaming, of zelfs tijdsopnames maken van je kat—je hebt een krachtig genoeg systeem om aan je wensen te voldoen!