Dahil sa pagpasok ng AI sa halos lahat ng aspeto ng sektor ng teknolohiya, lalong napukaw ang aking tuklasin ang ilan sa mga mas kahanga-hangang aplikasyon nito. Ang lumalaking pagnanais na ito ay nag-udyok sa akin na magtayo ng isang desktop PC na nakalaan lamang para sa AI—upang mag-eksperimento sa vibe coding apps na para lamang sa kasiyahan. Sa limitadong badyet, pinili ko ang AMD Ryzen 5 2400G CPU na may clock speed na 3. 6GHz, kasabay nito ang Nvidia RTX 3090 graphics card. Ang kombinasyong ito ay ni-recommend ng ilan sa mga kasamang PC builders online bilang kakayahang kumatha sa mga gawain sa AI, kaya't nagtitiwala ako na tama ang aking pinili. At tama nga sila!Maganda ang naging takbo ng aking bagong build para sa aking pinakabagong libangan, na nagbigay-daan upang subukan ko gumawa ng mga simpleng app gamit ang DeepAgent. Ngunit, sa paglaon, napagtanto ko na nagkamali ako sa pagpili ng bahagi—isang pagkakamali na labis akong pinagsisisihan. Ang problema ay, at hanggang ngayon ay problema pa rin, na gumawa ako ng PC na nakalaan para sa isang espesipikong gamit, na naging lipas na sa araw-araw kong gawain. Nakabuo ako nito nang hindi namamalayan na sinasadyang lumabag sa isang hindi gaanong kilalang patakaran sa buhay: “Kilalanin mo ang iyong sarili. ” Ibig sabihin nito ay dalawang bagay: una, maliban sa mga work PCs na nakalaan lamang para sa trabaho, halos walang pagkakataon na ialay ko ang aking mga personal na kagamitan sa isang layunin lamang—sobra akong abala.

Halimbawa nito ang cellphone ko, na ginagamit ko sabay-sabay bilang aking mobile calendar, imbakan ng mga larawan tuwing holiday, at pangunahing komunikasyon. Pangalawa, hindi ko napansin ang isang katangian sa aking pagkatao na minsan kong ipinapakita, na kapareho ng kay Toad sa klasikong kwento na The Wind in the Willows—ang pagiging sobrang gaan sa isang bagong libangan, na iba’t iba ang haba ng interes, at kadalasan ay biglang mawawala o bibitiw. Natural, naisip ko sana na ang AI ay isa lamang sa mga panandaliang libangang ito, na mabilis na mapapalitan ng panibago. Ang dalawang pagkukulang na ito ay hindi magiging problema kung pumili sana ako ng mas maraming kakayahang hardware sa aking AI PC. Sa halip, pumili ako ng mga bahaging kasya lamang sa basic na gamit—sakto para tumakbo ang malalaking language models pero walang higit pa. Naging malinaw ito matapos ang isang mahabang sesyon ng coding nang magpasya akong magpahinga at maglalaro ng Counter-Strike: Global Offensive. Sa sandaling iyon, ang aking elegante at pinagmamalaking AI PC, na pinagmamalaki ko hanggang noon, ay naging isang abala at supladong hindi makisama. Kahit na may magandang graphics card ako, ang sistema ko ay labis na nababahala sa CPU, at walang anumang pagbabago sa settings ang makakatulong dito. Kagaya ng karamihan sa mga manlalaro, may minimum acceptable akong frame rate na 60 FPS, at kapag bumaba ito, hindi na ako masaya maglaro. Ang pinakamataas na frame rate na nakuha ko rito—kahit sa mga laro na cartoonish ang graphics—ay 40 FPS, na sobrang baba at hindi na pwedeng gawing pang-tingin sa seryosong paglalaro. Sana ay nag-upgrade na lang sana ako ng CPU sa isang mas makapangyarihang modelo, pero mayroon pang ibang bottleneck tulad ng mabagal na 8GB na onboard RAM at isang power supply na sobrang weak—halos hindi na makapagpatakbo ng liwanag sa isang farm ng manok. Kung may aral man na mapupulot dito, na madalas marinig sa isang pamilya pagkatapos ng cheesy na 1990s sitcom, ay ito: Huwag magtayo ng PC para sa isang app lang. Sa halip, magsimula sa mas mataas na specs at magbuo ng isang mas malakas at versatile na makina na kaya ang iba't ibang gawain. Makakatipid ka sa abala at pera. Anuman ang iyong susunod na libangan—ito man ay paggawa ng musika, VR gaming, o pagkuha ng time-lapse videos ng iyong pusa—may kakayahan kang magkaroon ng isang matibay na sistema na kayang sumunod sa iyong pangangailangan!