Di Pusat Kajian Strategik dan Antarabangsa (CSIS), sebuah badan pemikir yang berpusat di Washington, D. C. , Futures Lab sedang membangunkan projek untuk menggunakan kecerdasan buatan (AI) bagi merevolusikan diplomasi. Dana yang diperoleh daripada Pejabat Digital dan Kecerdasan Buatan Utama Pentagon, makmal ini menjalankan eksperimen dengan AI seperti ChatGPT dan DeepSeek untuk menangani isu perang dan keamanan. Walaupun alat AI baru-baru ini membantu kementerian luar negara di seluruh dunia dengan tugas rutin seperti penulisan ucapan, mereka kini sedang diterokai untuk peranan membuat keputusan yang berisiko tinggi. Pihak penyelidik menguji kemampuan AI untuk merangka perjanjian damai, mencegah perang nuklear, dan memantau pematuhan gencatan senjata. Jabatan Pertahanan dan Jabatan Luar Negeri AS, bersama beberapa negara lain seperti UK dan bahkan Iran, turut mencuba AI untuk membentuk semula amalan diplomatik, termasuk perancangan rundingan. Pengarah Futures Lab, Benjamin Jensen menyatakan bahawa, walaupun idea AI membantu dasar luar negara sudah lama wujud, pelaksanaan praktikalnya masih baru bermula. Dalam satu kajian, penyelidik menguji lapan model AI dengan beribu-ribu soalan berkaitan penderhakaan dan senario peningkatan krisis. Hasilnya menunjukkan bahawa model seperti GPT-4o dari OpenAI dan Claude dari Anthropic cenderung "sangat pacifis, " memilih kekerasan dalam kurang dari 17% kes. Sebaliknya, Llama dari Meta, Qwen2 dari Alibaba Cloud, dan Gemini dari Google menunjukkan kecenderungan yang lebih agresif, cenderung kepada peningkatan hingga 45% masa. Selain itu, respons AI berbeza mengikut perspektif negara, mencadangkan dasar yang lebih agresif untuk diplomat AS, UK, atau Perancis, dan mengesyorkan penurunan ketegangan untuk Rusia atau China, menonjolkan keperluan menyesuaikan model mengikut doktrin institusi. Bekas pegawai Pasukan Khas Tentera Amerika Syarikat dan ahli strategi AI, Russ Berkoff, menganggap variasi ini disebabkan oleh bias manusia yang tertanam oleh pembangun, menegaskan bahawa perbezaan berasal dari mereka yang membina algoritma, bukan AI itu sendiri. Ketidakpastian ini mencipta cabaran “kotak hitam, ” jelas Jensen, kerana sistem AI tidak memegang nilai atau penilaian, sebaliknya menjana output melalui proses matematik yang kompleks. CSIS juga melancarkan program interaktif bernama "Strategic Headwinds" untuk membantu merundingkan damai di Ukraine dengan melatih AI berdasarkan beratus-ratus perjanjian damai dan berita terkini bagi mengenal pasti kawasan persetujuan yang boleh membawa kepada gencatan senjata. Mark Freeman, Pengarah Eksekutif Institut Perpindahan Bersepadu (IFIT) di Sepanyol, menyokong potensi AI dalam penyelesaian konflik, mengutamakan “perjanjian rangka kerja” yang lebih pantas dan gencatan senjata terhad berbanding perbincangan damai yang panjang, yang secara sejarah kurang berkesan.

Beliau percaya AI boleh mempercepatkan rundingan pantas ini. Begitu juga, Andrew Moore, bekas ahli senior di Center for a New American Security, membayangkan masa depan di mana AI boleh memulakan rundingan, meniru pemimpin seperti Putin atau Xi Jinping untuk ujian respons krisis, membantu pemantauan gencatan senjata, menganalisis imej satelit, dan menguatkuasakan sekatan, mengautomasi tugas yang dulu memerlukan pasukan besar. Namun, Jensen mengakui terdapat cabaran, termasuk hasil AI yang lucu dan tidak dijangka. Contohnya, apabila ditanya tentang "penderhakaan di Artik, " AI menyalahtafsirkan "penderhakaan" sebagai penguatkuasaan undang-undang dan "Arktik" sebagai kawasan bersalji, yang membawa kepada scenario pelik seperti menangkap Orang Asli kerana melempar bola salji. Kesilapan ini menunjukkan keperluan melatih AI dengan data diplomatik dan dasar yang khusus, bukannya kandungan internet umum yang sering dipenuhi bahan tidak relevan. Stefan Heumann, pengarah bersama Stiftung Neue Verantwortung di Berlin, memberi amaran bahawa AI tidak dapat menggantikan elemen manusia yang penting seperti hubungan peribadi antara pemimpin, yang sangat mempengaruhi rundingan. Dia juga menyatakan AI berjuang menilai kesan jangka panjang daripada tindakan jangka pendek, merujuk kepada politik appeasement di Munich pada 1938 sebagai contoh di mana konsep mudah seperti "kurangkan ketegangan" gagal menangkap realiti kompleks. Selain itu, Heumann menunjukkan bahawa AI amat berfungsi dalam persekitaran terbuka tetapi terhad dalam menganalisis masyarakat tertutup seperti Korea Utara atau Rusia. Andrew Reddie, pengasas Berkeley Risk and Security Lab, berkongsi kebimbangan ini, memerhati bahawa pihak lawan memperoleh kelebihan apabila demokrasi terbuka seperti AS menerbitkan maklumat besar yang boleh digunakan untuk melatih AI musuh, berbeza dengan negara autoritarian. Beliau juga mengingatkan bahawa alat AI kurang berkesan untuk cabaran geopolitik “angsa hitam” yang luar daripada pola diketahui. Walaupun menerima kritikan ini, Jensen berpendapat bahawa banyak kebimbangan boleh diatasi, tetapi menekankan isu praktikal. Beliau membayangkan dua masa depan bagi AI dalam diplomasi Amerika: satu di mana AI, yang dilatih dalam tugas dan dokumen diplomatik seperti kabel, menghasilkan pandangan yang dapat dilaksanakan untuk menyelesaikan isu mendesak secara berkesan, dan satu lagi jalan yang kurang optimis tidak dihuraikan di sini. Potensi AI untuk mengubah diplomasi adalah besar, tetapi pembangunan yang berhati-hati dan aplikasi yang berpadanan konteks tetap penting.