در اول می‌۲۰۲۵، جلسه قضایی مهمی در سان‌فرانسيسكو برگزار خواهد شد که به تقاطع پیچیده هوش مصنوعی و حقوق کپی‌رایت می‌پردازد. داور منطقه‌ای آمریکا، وینس چه‌بریا، بر سر پرونده‌ای میان متا پلتفرمز و ائتلافی از نویسندگان برجسته، از جمله جونوت دیاز و سارا سیلورمن، ریاست خواهد کرد. این منازعه حول استفاده متا از کتاب‌های دارای حق کپی‌ رایت برای آموزش مدل زبانی بزرگ لاما تمرکز دارد و مسئله حیاتی این است که آیا این استفاده به عنوان «استفاده منصفانه» در قوانین فعلی کپی‌رایت محسوب می‌شود یا خیر. این پرونده به دلیل تحولات سریع حوزه هوش مصنوعی و سوالات حقوقی فشارآور در مورد نحوه استفاده از محتوا در توسعه هوش مصنوعی توجه زیادی را جلب کرده است. با پیشرفته‌تر شدن مدل‌های هوش مصنوعی و تکیه بیشتر بر داده‌ها، مرزهای حقوق مالکیت فکری بیش از پیش به چالش کشیده می‌شوند. نویسندگان و خالقان نگرانند که استفاده غیرمجاز از آثارشان برای آموزش هوش مصنوعی کنترل هنری آن‌ها را تهدید کند و منجر به ضررهای مالی شود. متا استدلال می‌کند که استفاده از مواد دارای حقوق کپی‌ رایت، تحولی است و در چارچوب استفاده منصفانه قرار دارد. این شرکت ادعا می‌کند که کتاب‌ها برای اهداف آموزشی و کمک‌های خلاقانه مورد استفاده قرار می‌گیرند، نه برای نسخه‌برداری مستقیم متن اصلی. متا تأکید می‌کند که مدل لاما، الگوهای زبانی را می‌آموزد تا محتوایی جدید و اصیل تولید کند و معتقد است چنین استفاده تحولی برای نوآوری در هوش مصنوعی حیاتی است و حقوق انحصاری نویسندگان را نقض نمی‌کند. در مقابل، شاکیان، به رهبری دیاز و سیلورمن، ادعا می‌کنند که متا نسخه‌های قاچاق از کتاب‌هایشان را بدون اجازه یا جبران خسارت استفاده کرده است و این عمل را «نقض گسترده حقوق کپی‌ رایت» می‌دانند. آنها روند گسترده‌تری در صنعت را بازگو می‌کنند که در آن شرکت‌های هوش مصنوعی با بهره‌برداری از آثار خلاقانه، مدل‌های اختصاصی توسعه می‌دهند در حالی که از مجوزهای سنتی و پرداخت حق امتیاز سرپیچی می‌کنند. نتیجه این جلسه می‌تواند پیش‌درآمدی مهم باشد که معیارهای قانونی را برای شرکت‌هایی مانند متا و دیگر شرکت‌های هوش مصنوعی مانند OpenAI و Anthropic تعیین کند، که با دعاوی مشابهی از سوی نویسندگان و دارندگان حقوق روبه‌رو هستند.

صدور حکمی که بر نفع متا باشد، ممکن است تأیید کند که استفاده از آثار دارای حقوق در آموزش هوش مصنوعی مجاز است و این می‌تواند توسعه هوش مصنوعی را با رفع ابهامات حقوقی تسریع کند. در مقابل، پیروزی شاکی ممکن است محدودیت‌های شدیدی روی استفاده از داده‌ها وضع کند و نیاز به دریافت مجوز از دارندگان حقوق را الزامی کند، که این مسئله هزینه‌ها و پیچیدگی‌های پژوهشی را افزایش می‌دهد. کارشناسان حقوق مالکیت فکری به شدت در حال پیگیری این پرونده هستند، چون چالش‌هایی را درباره سازگاری قوانین کپی‌رایت با نیازهای منحصر به فرد هوش مصنوعی مطرح می‌کند. اصل «استفاده منصفانه» که معمولاً بر اساس عوامل هدف، ماهیت، میزان استفاده و تاثیر بازار ارزیابی می‌شود، اکنون در مقابل قابلیت‌های فناوری بی‌سابقه آزمایش می‌شود. حفظ تعادل میان ترویج نوآوری و حفاظت از حقوق خالقان، موضوعی حساس و مناقشه‌آمیز است. این مسئله فراتر از مسائل حقوقی است و تأثیرات گسترده‌تری دارد. برای نویسندگانی مانند دیاز و سیلورمن، نتیجه می‌تواند آینده بقاء حوزه‌های خلاقانه‌شان را تحت تأثیر قرار دهد، و برای شرکت‌های فناوری، شکل‌دهنده نهادهای قانونی برای پیشبرد هوش مصنوعی بدون نقض حقوق مالکیت معنوی باشد. برای عموم مردم، حکم می‌تواند نحوه تولید محتوا توسط هوش مصنوعی و سود اقتصادی ناشی از این فناوری‌ها را مشخص کند. در عصر دیجیتال، مواردی مانند این نشان می‌دهد که نیاز فوری به چارچوب‌های قانونی واضح و به‌روز که تأثیر تحول‌آمیز فناوری را مدیریت کند، احساس می‌شود، در حالی که حقوق و مشارکت خالقان اصلی نیز حفظ گردد. جلسه اول می ۲۰۲۵ در سان‌فرانسيسكو، لحظه‌ای حیاتی برای هر دو بخش خلاقانه و فناوری است. سهامداران در صنایع مختلف در انتظار رأی هستند، چون می‌دانند این ممکن است رابطه بین خلاقیت انسانی و هوش مصنوعی را در سال‌های آینده تغییر دهد. بدون توجه به نتیجه، این پرونده همچنان به شکل‌دهی میزگردهای مرتبط با فناوری، قانون و فرهنگ در جهانی پدیدار و در حال تغییر ادامه خواهد داد.