جان ویدرزپان، متخصص بی‌هوشی پرستاری در دانشگاه واشنگتن در سیاتل، به خوبی می‌داند چگونه خطاها در محیط پر فشار اتاق عمل، مخصوصاً در حین اضطراری‌ها که آدرنالین و اضطراب باعث شتاب در تجویز داروهای اضطراری می‌شوند، ممکن است رخ دهند. با وجود تلاش‌های مداوم برای ایمنی بیمار، خطاهای دارویی همچنان رایج هستند و حداقل ۱ از هر ۲۰ بیمار تحت تأثیر قرار می‌گیرد، که در روزانه در آمریکا حدود ۱. ۳ میلیون آسیب و یک فوتی بر اثر آن ثبت می‌شود، طبق گفته سازمان بهداشت جهانی. خطاهای دارویی اغلب شامل تجویز داروی نادرست یا دوز نادرست است. بیمارستان‌ها اقدامات حفاظتی مانند برچسب‌های رنگی و اسکنرهای بارکد را برای کاهش اشتباهات به کار گرفته‌اند، اما خطاها هنوز ادامه دارند. دکتر کلی میچلسن، متخصص بی‌هوشی و مهندس در دانشگاه واشنگتن و دانشگاه واشنگتن، اشاره کرد که ۹۰ درصد از متخصصان بی‌هوشی در مقطعی از حرفه‌شان اعتراف می‌کنند که مرتکب خطاهای دارویی شده‌اند. او تصور کرد که هوش مصنوعی می‌تواند با نقش دوره دوم چشم‌ها در تشخیص خطاها در زمان واقعی، کمک کند، زیرا حدود ۹۹ درصد داروهای مصرف‌شده به مجموعه محدودی از ۱۰ تا ۲۰ دارو محدود می‌شوند. تمرکز او بر خطاهای تعویض سرنگ بود، که مسئول حدود ۲۰ درصد از خطاهای دارویی هستند، و زمانی رخ می‌دهند که برچسب نادرستی برای سرنگ یا ویال باعث می‌شود بیماران داروی نادرستی دریافت کنند. مثالی غم‌انگیز، مرگ زنی ۷۵ساله در مرکز پزشکی دانشگاه واندربیت است که به جای داروی فلج‌کننده، داروی آرامبخش دریافت کرده بود. برای جلوگیری از چنین خطاهایی، میچلسن عینک هوشمند مبتنی بر هوش مصنوعی را توسعه داد که با دوربین داخلی شده است و در عینک‌های محافظتی مورد استفاده در عملیات قرار می‌گیرد. این سیستم برچسب‌های روی ویال‌ها و سرنگ‌ها را اسکن، می‌خواند و مقایسه می‌کند و در صورت تشخیص ناهماهنگی، به پزشکان هشدار می‌دهد. ساخت و آموزش این سیستم بیش از سه سال طول کشید، شامل دریافت مجوزهای استفاده از ویدئوهای ضبط‌شده از فرآیند آماده‌سازی دارو و سناریوهای خطای شبیه‌سازی‌شده برای آموزش، به دلیل محدودیت‌های اخلاقی در قرار دادن خطاهای تصادفی در بیماران واقعی.

این هوش مصنوعی با دقت ۹۹. ۶ درصد در شناسایی خطاهای تعویض ویال آزمایش شد. گام بعد، تعیین نحوه بهترین ارائه هشدار است، و هشدارهای صوتی ترجیح داده شده است، در انتظار تایید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA). این مطالعه به صورت مستقل تامین مالی شد. ویدرزپان، که آزمایش این دستگاه را انجام داده است، نسبت به پتانسیل آن برای افزایش ایمنی بیماران خوشبین است، اما می‌گوید که هدست فعلی سبک جی‌پرو کمی بزرگ است و طراحی کوچکتر می‌تواند باعث پذیرش بیشتر شود. حامیان ایمنی بیمار مانند دکتر دن کول از مرکز سلامت UCLA و ملیسا شرلدریک، که پسرش را بر اثر خطای دارویی از دست داده است، وعده‌های هوش مصنوعی را تایید می‌کنند، اما هشدار می‌دهند که فناوری نمی‌تواند تمام خطاها را جلوگیری کند. شرلدریک تأکید می‌کند که خطاها اغلب ناشی از عوامل متعددی مانند ارتباط نامناسب و سیستم‌های تکه‌تکه شده در بیمارستان است، و فناوری باید به عنوان لایه حمایتی دیده شود، نه راه‌حلی قطعی و کامل. کارشناسان بر این باورند که مداخلات سنتی، مانند افزایش سطح هشیاری یا چک‌لیست‌ها، اغلب بار شناختی بیشتری بر عهده پزشکان و کادر درمان می‌گذارند و اثربخشی محدودی دارند. دکتر نیکولاس کوردلا از دانشکده بوستون می‌گوید که دوربین‌های مجهز به هوش مصنوعی، مراقبت غیرفعال ارائه می‌دهند بدون اینکه بار کاری پزشکان را بیشتر کنند و این می‌تواند ایمنی محیط‌هایی پرتنش مانند اتاق عمل و اورژانس را بهبود بخشد. در آینده، می‌خواهم میچلسن قابلیت هوش مصنوعی برای اندازه‌گیری حجم دارو در سرنگ‌ها را گسترش دهم تا خطاهای دوز را کاهش دهد، مخصوصاً در کودکان که اندازه بیماران بسیار متفاوت است و رقیق‌سازی دارو رایج است. ویدرزپان نیز تصور می‌کند فناوری را می‌توان برای استفاده در اورژانس‌ها و طبقات بیمارستان برای کمک به توزیع داروهای خوراکی، که شامل مدیریت داروهای متعددی برای هر بیمار است، تطبیق داد. با این حال، اجرای گسترده‌تر هوش مصنوعی در بیمارستان‌ها نگرانی‌هایی درباره حریم خصوصی و امنیت داده‌ها ایجاد می‌کند، مخصوصاً با دستگاه‌هایی که ممکن است چهره بیماران یا اطلاعات حساسی را ضبط کنند. می‌گوید سیستم‌شان فقط برچسب‌های سرنگ‌ها را اسکن می‌کند و داده‌های شخصی را ذخیره نمی‌کند. کوردلا بر ضرورت استانداردهای روشن، شفافیت و نظارت برای مقابله با خطرات حریم خصوصی تأکید می‌کند و هشدار می‌دهد که پزشکان بیش‌ازحد به هوش مصنوعی وابسته نشوند، چرا که این ممکن است منجر به کاهش سطح هشیاری و کم‌توجهی نسبت به بررسی‌های ایمنی سنتی شود. در مجموع، فناوری پوشیدنی مبتنی بر هوش مصنوعی پتانسیل زیادی برای کاهش خطاهای دارویی در محیط‌های بالینی پیچیده دارد، که مکمل اقدامات امنیتی موجود است و به ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی در بهبود نتایج بیماران کمک می‌کند، در حالی که بر اهمیت رعایت مسائل اخلاقی، عملی و حریم خصوصی تأکید می‌کند.