कृत्रिम बुद्धिमत्ता (एआय) ही झपाट्याने प्रगती करत असून त्याचा संघटनात्मक रचनांवर—विशेषतः मध्यम व्यवस्थापनावर—प्रभाव अधिक स्पष्ट होत चालला आहे. विविध उद्योगांमधील ८५०० लहान व्यवसायांच्या डेटा विश्लेषण करणाऱ्या अलीकडील गस्टो अहवालाने संघटनांना त्यांच्या टीम्स कशी व्यवस्थापित केली जाते या बाबत महत्त्वपूर्ण बदल दाखवल्या आहेत. या अहवालाचा मुख्य शोध म्हणजे, स्वयंसेवकांचे आणि व्यवस्थापकांचे प्रमाण अलीकडील वर्षांत जवळजवळ दुप्पट झाले आहे. २०१९ मध्ये, एक व्यवस्थापक सामान्यतः तीनपेक्षा अधिक कर्मचार्यांची पाहरेच्छा कराई; २०२५ पर्यंत, ही संख्या सुमारे सहा होण्याची आशा आहे. या घडामोडीला “ग्रेट फ्लॅटनिंग” म्हणतात, जी अधिक रेशनल, कमीतकमी स्तरांची संघटनात्मक रचना स्वीकारण्याकडे निर्देश करतात. संघटनांनी AI व नवीन तंत्रज्ञानांचा वापर करून कार्यप्रणाली सुलभ केल्या आहेत व कार्यक्षमतेत वाढ केली आहे. ही हलक्या रचनेची अवस्था विशेषतः तंत्रज्ञान क्षेत्रात दिसते, जसे की मायक्रोसॉफ्ट यांसारख्या कंपन्यांनी यासाठी पुढाकार घेतला आहे. मायक्रोसॉफ्टने अलीकडील जाहीर केले की, AI प्रेरित पुर्नरचनेचा भाग म्हणून ९, ००० नोकऱ्या कापण्याची योजना आहे, हे एका मोठ्या प्रयत्नाचे प्रतीक आहे ज्यामध्ये बऱ्यापैकी बॅरिक्युरसी कापली जात आहे व अधिकाधिक तांत्रिक साधनांचा वापर करून मोठ्या टीम्सना सक्षम केलं जात आहे. हॉटेल व सेवा क्षेत्रांनीही या परिवर्तनाचा पुढाकार घेतला असून त्यामध्ये व्यवस्थापन स्तरांची मोठी कपात केली आहे. पारंपरिकपणे जटिल आणि घनघন व्यवस्थापन रचनेमुळे प्रसिद्ध असलेल्या या उद्योगांमध्ये AI आणि ऑटोमेशनमुळे नेतृत्वाची रचना सोपी केली गेली आहे व टीम समन्वय rethink केला गेला आहे. यामुळे, या उद्योगांना कमी व्यवस्थापकीय स्तरांतूनही ऑपरेशनल कार्यक्षमता राखता येते किंवा व्हावी हे शक्य झाले आहे. तरीही, अधिक फ्लॅट संघटनांकडे जाणे काही आव्हानेही घेऊन येते. गस्टोच्या अभ्यासानुसार, अधिक व्यवस्थापकीय स्तर असलेल्या उद्योगांमध्ये कामगार उत्पादकता अधिक असण्याची शक्यता असते, ज्याचा अर्थ मध्य व्यवस्थापकांचे महत्व कोणते यावर विश्वास आहे—ते क्रियाकलाप समन्वय, मार्गदर्शन देणे व कर्मचारी मनोबल राखणे यात महत्त्वाची भूमिका साकारतात.

या भूमिका कमी केल्यास समन्वयात गैरसोय होऊ शकते किंवा मोठ्या टीमवर काम करणाऱ्या व्यवस्थापकांवर जाचक भार येऊ शकतो. तसंच, मध्य व्यवस्थापनाची सामाजिक दृष्टीही बदलत आहे. एकेकाळी ही भूमिका संघटनाच्या आदेशसाखळीमध्ये महत्त्वाच्या पायऱ्यांपैकी मानल्या जायच्या, मात्र आता ती केवळ उपहास किंवा विनोदाच्या स्वरूपात दिसू लागली आहे, ज्याने या भूमिकेचे महत्त्व कमी होण्याची आणि आजच्या कार्यस्थळांतील गरजेबाबत प्रश्न उपस्थित करण्याची दिशा दर्शवली आहे. ही सामाजिक बदलणी अनेक कंपन्या स्वत:हून केलेल्या फेरबदलांसह जुळते. भविष्यातील कार्यस्थळी संतुलित दृष्टिकोन आवश्यक ठरेल. जरी AI अधिक कार्यक्षमतेस प्रोत्साहन देऊन अधिक फ्लॅट रचनांना समर्थन करेल, तरी कंपन्यांनी कुशल व्यवस्थापकांच्या भूमिकेला महत्त्व द्यायला हवे—म्हणजे संवाद, मार्गदर्शन, व कर्मचार्‍यांमधील सहभाग वाढवणं यासाठी. AI व तांत्रिक प्रगती कंपनी文化ला पुन्हा आकार देत असून नेतृत्व आणि कर्मचारी दोघांचीही अनुकूलता आवश्यक आहे. संक्षेपाखाली, AI व्यवसाय चालवण्याच्या पद्धतींना पुन्हा परिभाषित करत असताना, पारंपरिक मध्यम व्यवस्थापकांची भूमिका मोठ्या प्रमाणात बदलत आहे. संस्था आता कमी पर्यवेक्षकांशी मोठ्या संघांचे व्यवस्थापन करत असून, तांत्रिक फायदे घेता येतात. पण, या बदलामुळे व्यवस्थापकांनी दिलेल्या काही गुणवत्तापूर्ण लाभांची हानी होऊ शकते. या घडामोडी, ग्राहक सेवा व अन्न उद्योगांसारख्या क्षेत्रांतील बदल आणि तंत्रज्ञानातील प्रगती यांवरून दिसून येते की, व्यापार व्यवस्थापनात मोठा सांस्कृतिक व कार्यकारी बदल होत आहे. AI-आधारित नवप्रवर्तनांबाबत संतुलन राखणे आणि कार्यक्षम व्यवस्थापन रचनांचे सांभाळणे ही भविष्यातील संशोधकांसाठी महत्त्वाची गुरुकिल्ली ठरेल.