Στις 12 Μαΐου 2025, αντιπρόσωποι από έθνη σε όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν στα γραφεία των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη για να αντιμετωπίσουν ένα κρίσιμο και επείγον ζήτημα στη σύγχρονη πολεμική ιστορία: τη ρύθμιση των αυτονομων συστημάτων όπλων που κινούνται μέσω τεχνητής νοημοσύνης. Αυτά τα προηγμένα όπλα, ικανά να αναγνωρίζουν και να επιτίθενται σε στόχους χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, έχουν αυξανόμενη χρήση σε τοποθεσίες συγκρούσεων όπως η Ουκρανία και η Γάζα, προκαλώντας βαθιές ηθικές, νομικές και ασφαλείας συζητήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Παρά την ταχεία πρόοδο και τη χρήση αυτών των όπλων με AI, η διεθνής κοινότητα στερείται ολοκληρωμένων δεσμευτικών συμφωνιών που να ρυθμίζουν την ανάπτυξή τους και τη λειτουργία τους. Από το 2014, οι συζητήσεις εντός της Σύμβασης για τα Συμβατικά Όπλα (CCW)—μια πολυμερής συμφωνία που επιβλέπει τον περιορισμό ή την απαγόρευση ορισμένων συμβατικών όπλων—είναι η βασική πλατφόρμα για τις προσπάθειες απαγόρευσης ή ρύθμισης πλήρως αυτονομων συστημάτων όπλων. Παρόλα αυτά, οι προσπάθειες για την καθιέρωση νομικά δεσμευτικών προτύπων μέσω της CCW έχουν προχωρήσει αργά, εμποδισμένες από συγκρούσεις εθνικών συμφερόντων και ζητήματα κυριαρχίας. Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες τόνισε τη σοβαρότητα αυτού του ζητήματος θέτοντας μια στέρεη προθεσμία το 2026 για τη δημιουργία σαφών και αποτελεσματικών κανονισμών. Η έκκλησή του αποσκοπεί στον περιορισμό της ανεξέλεγκτης εξάπλωσης και χρήσης αυτονομων όπλων, προειδοποιώντας ότι η διαδοχή τους θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά το όριο για την ένοπλη σύγκρουση και να αυξήσει τον κίνδυνο ανεπιθύμητης κλιμάκωσης. Η επίτευξη συναίνεσης μεταξύ των σημαντικότερων παγκόσμιων δυνάμεων παραμένει ένα σημαντικό εμπόδιο. Ισχυρές χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία εξέφρασαν επιφυλάξεις σχετικά με την υποστήριξη ενός ολοκληρωμένου διεθνούς συμφώνου που θα μπορούσε να περιορίσει τις στρατιωτικές τους δυνατότητες.

Αντιθέτως, προτιμούν τη διαμόρφωση εθνικών κατευθυντήριων γραμμών και εθελοντικών μέτρων, υποστηρίζοντας τη σημασία της κυριαρχίας των κρατών και των στρατηγικών πλεονεκτημάτων που παρέχουν οι αυτονομες τεχνολογίες. Αυτή η θέση έχει δεχθεί κριτική από υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικούς σε θέματα ελέγχου όπλων και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, οι οποίοι προειδοποιούν ότι χωρίς ισχυρά διεθνή νομικά πλαίσια, ο κόσμος διατρέχει τον κίνδυνο να καταδυθεί σε έναν ανεξέλεγκτο αγώνα εξοπλισμών με τεχνητή νοημοσύνη. Αναφορές δείχνουν ότι πάνω από 200 διαφορετικά αυτονομων συστημάτων όπλων είναι ενεργά παγκοσμίως, με τεκμηριωμένη χρήση σε πρόσφατες συγκρούσεις που εμπλέκουν Ρωσία, Ουκρανία και Ισραήλ. Οι οργανώσεις σημειώνουν ότι, χωρίς αυστηρή εποπτεία, τέτοια όπλα ενδέχεται να παραβιάζουν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, παίρνοντας θανάσιμες αποφάσεις χωρίς ουσιαστικό ανθρώπινο έλεγχο. Η συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στις 12 Μαΐου αποτέλεσε ιστορική στιγμή, καθώς ήταν η πρώτη φορά που η Συνέλευση πραγματοποίησε επίσημη συνεδρίαση αποκλειστικά για να αντιμετωπίσει τις πολύπλοκες προκλήσεις που θέτουν τα αυτονομων όπλα με τεχνητή νοημοσύνη. Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν την ελπίδα ότι αυτή η υψηλού επιπέδου συζήτηση θα ενθαρρύνει την πολιτική βούληση και θα ανοίξει το δρόμο για δεσμευτικά νομικά πλαίσια ενόψει των επόμενων διαπραγματεύσεων της CCW που προγραμματίζονται για τον Σεπτέμβριο. Ενώ η παγκόσμια κοινότητα προετοιμάζεται για τις συζητήσεις, αντιμετωπίζει το δύσκολο καθήκον του ισοζυγίου ανάμεσα στην τεχνολογική εξέλιξη της άμυνας και την κρίσιμη ανάγκη προστασίας της ανθρωπότητας από τις πιθανές απρόβλεπτες συνέπειες των μηχανών που λαμβάνουν αποφάσεις ζωής και θανάτου. Ενώ η τεχνολογική πρόοδος επιταχύνεται, η δημιουργία ηθικών, νομικών και επιχειρησιακών πλαισίων πρέπει να προχωρεί παράλληλα, ώστε να αποφεύγονται οι αστάθειες και να διασφαλίζεται η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια. Καθώς τα κράτη συζητούν το μέλλον της πολεμικής στην αίθουσα των Ηνωμένων Εθνών, ο κόσμος παρακολουθεί με αγωνία, κατανοώντας πως τα αποτελέσματα θα επηρεάσουν τη φύση των ένοπλων συγκρούσεων για γενιές. Η περαιτέρω πορεία απαιτεί ενίσχυση της διαφάνειας, πολυμερή συνεργασία και κοινή δέσμευση ώστε η τεχνητή νοημοσύνη να λειτουργεί ως δύναμη ειρήνης και όχι ως καταλύτης καταστροφής.