Ímyndaðu þér að útskrifast með gráðu í bókmenntum á tímum vaxandi gervigreindar — þetta var hugmyndin sem ég starað við þegar ég talaði við Háskólann í Temple, mitt alma mater, fyrr í þessum mánuði. Enginn veit í raun hvað framtíð gervigreindar býr í sköpun — ekki einu sinni höfundarnir sjálfir. Ég valdi bjartsýni byggða á einum grundvallar sannleika: hversu háþróuð gervigreind getur orðið, þá getur hún ekki verið mannleg. Einloka sambönd okkar, sem eru einstök mannleg, veita okkur sérstakt forskot. Hér er ræðan sem ég/hún hélt: Ég er heiðruð/að tala fyrir bekk Temple College of Liberal Arts, árg. 2025. Þið hafið gengið í gegnum „átakan tímabil“ — frá því að höndla Covid í menntaskóla og háskóla, til þess að takast á við röð samfélagsmiðlamála, og Horfa á ógnvekjandi pólitísk umróti dagsins. Ég skil þig/þig; þegar ég stundaði nám við Temple fyrir meira en 50 árum, var Ameríka líka óstöðug undir Nixon með Vietnam-stríðið í gangi og óvissan hangandi yfir. En þú/þið hafið áhyggjur sem mín kynslóð hafði ekki: að gervigreind gæti leyst, hverfa eða nýtt störf okkar og ógnað drauma okkar um framtíðina. Á tímum míns náms við Temple, snerti ég aldrei á tölvuklefa. Það tók næstum áratug eftir útskrift áður en ég fékk rétta reynslu af tölvu þegar ég skrifaði um hackinga fyrir Rolling Stone — opinn gluggi sem leiddi mig inn á svið gervigreindar. Á MIT hitti ég Marvin Minsky, frumkvöðul sem árið 1956 trúði bjartsýnislega að tölvur myndu fljótlega hugsa eins og menn. Þessi loforð reynðust lengi vel óraunhæf, oft spottuð sem alltaf „10 árum í burtu“. Það var ekki fyrr en framfarir í taugakerfum um 20 árum síðan, og síðan komu öflugri módel eins og ChatGPT árið 2017, sem svartaði við rætur gervigreindar eins og vísindaskáldskap, myrku veruleika. Langt flest ykkar hafa örugglega starfað eða samvinnuð við stórt málmódel eins og ChatGPT. Vonandi hefðu engin ykkar notað þau til að koma í stað eigin vinnu — þó ég biði ykkur ekki að viðurkenna það nú, með prófessorana ykkar að horfa. Á tímum mínum hjá WIRED hef ég talað við forystumenn sem kalla þessa þróun „síðustu uppfinnslu“ — að gervigreind muni á endanum yfirvinna manninn og geta leyst öll verkefni, umfram mannlega getu, þ. e. alfræðigervigreind (AGI). Þetta ógnvekjandi framtíðarkynnti getur skapast kvíði nú þegar þið eruð að hefja ykkar feril, þegar þið takist á við samvinnu og keppni við gervigreind. En ég segi nei — menntunin ykkar er enn ómetanleg. Þið hafið það sem engin tölva mun nokkurn tíma ná að öðlast: mannlega mannlega getu, kraft til að bera kennsl á og skilja mannlega hegðun, skapandi hugsun og samúð sem aðeins mannfólkið stendur fyrir. Þessar náðargáfur fela í sér hreina einlægni og sannleika, byggða á reynslu af samskiptum við aðra menn. Tæknigeirinn þekkir þessa sannleika vel. Steve Jobs ætlaði sér að sameina tölvur og bókmenntir við forgangsröðun á bók- og listargráður. Google byrjaði með því að leggja mesta áherslu á tölvunarfræði, en fljótlega átti þaðað viðurkenna hversu mikils virði mikilvægi bókmenntasviðs er—í samskiptum, viðskiptum, stjórnunarstörfum og menningu — þar sem margir þeirra eru orðu þekktum forystumannum. Þótt AI-fyrirtæki njóti einnig ávinnings, eins og Anthropic, þar sem forstjóri er enskt menntaður, hvetja rannsóknir og reynsla þeirra, s. s.

Joan Didion, til áframhaldandi hreinleika og þekkingar. Samt er ljóst að verkefni ykkar, sem bókmenntanemenda, nær langt yfir getu gervigreindar: að skapa raunveruleg mannleg tengsl. OpenAI hefur þróað módel sem geta framleitt sköpunarverð, vitsmunaleg textaverk, en sköpun án mannlegrar sál, án þess að leggja inn hjarta og sál, verður rangt og tómt. Hugsið ykkur að lesa umbreytandi skáldsögu eða hlusta á áhrifamikinn lag, aðeins til að komast að því að það var háð sjálfhverfu vélmenni — þá gæti ykkur liðið svipað og viljið þið fá endurgjald fyrir. Rannsóknir sýna að fólk leggur meira verðmætamat á listaverk sem maðurinn hefur skapað sjálfur — jafnvel þótt það geti ekki greint á milli manngerðar verka og gervigreindar. Vitsmunir sýna að þessi tenging við mannlega sköpun er grunnlífsgrundvöllur sem bjargar mannshugann og styrkir hin manneskjulegu gæði. Ég ætla ekki að blekkja ykkur: gervigreind mun breyta vinnumarkaði, gera sum störf úrelt. Saga sýnir okkur að ný störf munu koma fram með tækniþróun — störf sem gervigreind getur ekki fyllt, því þau byggja á raunsæi, sannri mannlegri tengsl. Menntunin ykkar frá Temple, ásamt óviðjafnanlegu mannlegu eðli eins og forvitni, samúð og húmor, mun eiga áfram mikilvægt hlutverk. Þegar þið farið út á vinnumarkaðinn, takið með ykkur mannlega eðli. Notið gervigreind sem tól til að hjálpa ykkur að vinna hlutverk sem eru tilgangslaus eða kræf og til að skýra flóknar málefni — hún getur verið ómetanleg aðstoð. En þroskist og blómstrið með því að leggja til hjarta ykkar og einstaka sjónarhorn. Gervigreind hefur engan hjarta. Þannig, árg. 2025, í sinni mestu krefjandi tíma, legg ég til orðareglur til leiðar: Ég. Er. Manneskja. Segið með mér: Ég Er Manneskja. Höfum það í huga: Í framhaldinu áfram, gætum við stillt saman: Við höfum mannlega getu. Til hamingju, og sviðið er ykkar. Það er áfram ykkar að móta. Og síðast en ekki síst: Ég notaði ekki gervigreind við samningu þessarar ræðu. Takk fyrir. (Sjá má fulla ræðuna hér, í menntaskólastíl, með hefðbundnu skraut. )