कल्पना करा की AI च्या उदयाच्या काळात आपली पदवी घेणे – हीच माझी श्रद्धा होती, जेव्हा मी या महाविद्यालयात, टेंपल विश्वविद्यालयाच्या लिबरल आर्ट्स कॉलेजमध्ये, माझ्या शिक्षणमुळे गेल्या महिन्याला गेले. कोणालाही खरोखर जाणवत नाही की AIचे भवितव्य काय असेल, अगदी त्याच्या सर्जनहारांनाही नाही. मी आशावाद स्वीकारला कारण एक महत्त्वाचा सत्य हीच आहे: कितीही प्रगत झाले तरी AI मानवी बनू शकत नाही. आमच्या अनूठ्या मानवी संबंधांना आपण एक विशिष्ट फायदा मिळवतो. हे भाषण मी दिले: मला टेंपल कॉलेज ऑफ लिबरल आर्ट्सच्या २०२५ ची वर्गणीपूर्वी बोलण्याचा मान मिळाला आहे. तुम्ही “रुचिकर काळ” सहन केले आहेत—उच्च माध्यमिक व विद्यापीठात कोविडचे व्यवस्थापन, सोशल मीडियाच्या आवाजाशी सामना, व आजच्या अस्थिर राजकीय वातावरणाशी टिकून राहणे. मला समजते; जेव्हा मी टेंपलमध्ये गेलो होतो तेव्हा, सुमारे ५० वर्षे पूर्वी, अमेरिकाही तसाच अस्थिरांकडे जाणारी होती, निक्सनच्या नेतृत्वाखाली व व्हिएतनाम युद्ध सुरू असताना, अनिश्चितता डोकावते होते. पण, एक भीती तुमच्यात आहे जी माझ्या पिढीला नव्हती: की AI आपले भविष्यातील नोकऱ्या खाल्ली जातील व करिअर स्वप्नांचे भंग करेल. माझ्या टेम्पलच्या काळात, मी कधीही संगणक की-बोर्डाला स्पर्श केला नाही. पदवी घेऊन जवळपास दहा वर्षे नंतरच मी एक सोडाणीशी थेट संपर्कात आलो, जेव्हा मी Rolling Stone साठी हॅकर्सवर लिहित होतो — हीच एक दारा मला AI क्षेत्रात घेऊन गेली. MIT मध्ये, मी मारविन मिन्स्कीला भेटलो, जो १९५६ मध्ये एक अग्रणी होता व आशावादीपणाने मानतो की संगणक लवकरच मानवीसारखे विचार करू शकतील. ते वचन दशकांपासून अर्धवटच राहिले होते व अनेक वेळा “१० वर्षे दूर” म्हणून खिल्ली उडवली गेली. neural नेटवर्कमध्ये ज्या शोधांमुळे जवळपास २० वर्षांपूर्वीपेक्षा खूप प्रगती झाली, त्यानंतर २०१७ मध्ये ChatGPT सारख्या शक्तिशाली मॉडेल्सची आवृत्ती, जी AI ला ज्ञानकथनातून वास्तवात आणली. संभाव्यतः, तुमच्यापैकी बऱ्याच जणांनी ChatGPT सारख्या मोठ्या भाषिक मॉडेल्ससोबत काम केले आहे. आशा आहे की, त्यांना तुमचं स्वतःचं काम बदलण्यासाठी वापरलेलं नाही—माझं तुम्हाला म्हणायचं नाही की आता तुम्ही ते मान्य करा, खाजगी शिक्षकांनी पाहताना. WIRED मध्ये माझ्या काळात, मी काही नेत्यांशी बोललो ज्यांना ते “शेवटचे शोध” म्हणतात, जे AI अखेर सदोष मानवांच्या पेक्षा जास्त वर्चस्व गाजवेल व कोणताही कार्य पार पाडेल—आर्टिफिशियल जनरल इंटेलिजन्स (AGI). हा भविष्य महाविद्यालयीन कामगारांना घडविताना, AI सोबत सहकार्य व स्पर्धा करताना चिंता वाढवू शकतो. पण, मी म्हणतो नाही—तुमचं शिक्षण अजुनही खूप मौल्यवान आहे. तुम्हाला ते असं काही ठरवते जे कधीही संगणकाला सापडणार नाही: तुमची मानवीता, एक सुपरपॉवर, जसं की मानसशास्त्र, इतिहास, मानवशास्त्र, समाजशास्त्र, दार्शनिक, राजकारणशास्त्र व यांसारख्या लिबरल आर्ट्स शिकण्यामध्ये विकसित झाली आहे. या विषयांत मानवी वर्तन व सर्जनशीलता अनुभवून घेण्याबद्दल असून त्यात फक्त मानवीच क्षमता आहे. तुमच्या अंतःप्रेरणा व अनुभवांमुळे तुमच्यात एक प्रकारची खरीखुरी प्रामाणिकपणाची झलक असते. टेक कंपन्यांना ही खरी बातमी कळते. स्टीव जॉब्सने म्हटले होते की संगणक व लिबरल आर्ट्स यांचे एकत्रीकरण करणं त्यांचं लक्ष्य आहे. गूगलने सुरुवातीला संगणकविज्ञान पदविका अधिक प्राधान्य दिली, पण लवकरच त्यांना जाणवले की, संवाद, व्यवसाय, व्यवस्थापन व संस्कृती यामध्ये लिबरल आर्ट्स पदविधारकांचे महत्वाचे योगदान आहे—आणि अनेक प्रमुख कर्मचारी बनले. AI कंपन्यांनाही याचा फायदा होतो: उदाहरणार्थ, Anthropic चे अध्यक्ष हे इंग्रजी विषयाचा पदवीधर असून, जॉन डिडियनकडून प्रेरित आहेत. तुमच्या कामगिरीत AI कधीही जमत नाही तो गोष्ट — खरी मानवी संबंध तयार करणे.

OpenAI ने सर्जनशील लेखन तयार करेल असे मॉडेल्स तयार केले आहेत, पण मनुष्यशक्तीशिवाय सर्जनशीलता असू शकत नाही. कल्पना करा, एक परिवर्तनकारी कादंबरी वाचत असाल किंवा सूडू/किंवा गीत ऐकत असाल, आणि नंतर कळेल की ते मशीनने बनवले आहे — आपण खोटं समजले जाईल. संशोधन दाखवतं की, लोकांना मानवी क्रिएटिविटीची अधिक कदर असते, जरी त्यांना त्यात फरक वाटत नसतानाही. मेंदूचे अभ्यास सांगतात की, आपण सकारात्मक प्रतिसाद देतो त्यावेळी आम्हाला जास्त विश्वास बसतो की, एखाद्या मानवीने ते काम केले आहे. ही मूलभूत कनेक्शन मानविकी व तुमची सुपरपॉवर यामध्ये आहे. मी गोड बोलणार नाही: AI नोकऱ्यांचा बाजार बदलवेल, काही भूमिका अदृश्यमार्गी होतील. इतिहास आपल्याला शिकवतो की, तंत्रज्ञानात प्रगती होताना नवीन नोकऱ्या येतात—ज्या AI नी पूर्ण करणे अशक्य असतात कारण त्यांना खरे मानवी संबंध आवश्यक असतात. तुमचा टेंपलचे प्रमुख शिक्षण, आणि तुमची अनूठी मानवी गुणधर्म—उत्सुकता, करुणा, विनोद—तुमचे काम टिकवून ठेवतील. यापुढे तुमच्या करिअरच्या वाटेवर, तुमची मानवीता स्वीकारा. AI ला एक साधन म्हणून वापरा, जेणेकरून सामान्य कामे स्वयंचलित होतील व जटिल गोष्टी सोप्या होतील—हे एक अमूल्य मदतगार ठरू शकतो. पण, तुमच्या हृदयाने व तुमच्या अनोख्या दृष्टिकोनाने प्रगती करा. AI सोबत त्याचं काय?त्याला हृदय नाही. म्हणून, २०२५ ची वर्गणी, मला आंदोलित करणाऱ्या या काळासाठी एक मार्गदर्शक मंत्र देतो: I. Am. Human. याचं उच्चार करा: I Am Human. तुमचं अभिनंदन. पुढे चला व जग जिंकाअ—तो तुमच्या हातात आहे. आणि एक शेवटची गोष्ट: मी ही भाषण AI चा उपयोग न करता लिहिले आहे. धन्यवाद. (तुम्ही हे भाषण संपूर्ण रीत्या पदविक परिधान केलेले पाहू शकता. )