Stel je voor dat je afstudeert met een liberal arts-opleiding te midden van de opkomst van AI — dat was de denkwijze waarmee ik deze maand het College of Liberal Arts van de Temple University, mijn alma mater, aansprak. Niemand weet echt wat de toekomst van AI inhoudt, niet eens degenen die het hebben ontworpen. Ik koos voor optimisme, gebaseerd op één kernwaarheid: hoe geavanceerd AI ook wordt, het kan niet menselijk zijn. Onze uniek menselijke verbindingen geven ons een duidelijk voordeel. Hier is de toespraak die ik hield: Ik voel me vereerd om te spreken tegen de glimlachende Class of 2025 van het College of Liberal Arts van Temple. Jullie hebben 'interessante tijden' doorstaan — van het navigeren door Covid in middelbare school en universiteit, tot het omgaan met het lawaai van social media en het geconfronteerd worden met de verontrustende politieke klimaat van vandaag. Ik begrijp het; toen ik meer dan 50 jaar geleden Temple bezocht, was Amerika vergelijkbaar onrustig onder Nixon, met de Vietnamoorlog die voortduurde en onzekerheid op de loer lag. Toch hebben jullie een angst die mijn generatie niet kende: dat AI onze toekomstige banen zou kunnen vervangen en onze carrièredromen zou kunnen dwarsbomen. Tijdens mijn tijd bij Temple heb ik nooit een computer toetsenbord aangeraakt. Het duurde bijna een decennium na mijn afstuderen voordat ik er zelf mee te maken kreeg, toen ik schreef over hackers voor Rolling Stone — een ingang die me in de wereld van AI bracht. Aan het MIT ontmoette ik Marvin Minsky, een pionier die in 1956 optimistisch geloofde dat computers snel zouden gaan denken als mensen. Die belofte bleef decennia lang ongrijpbaar en werd vaak bespot als altijd '10 jaar verwijderd'. Tot doorbraken in neurale netwerken zo’n 20 jaar geleden, gevolgd door de komst van krachtige modellen zoals ChatGPT in 2017, die AI omvormden van sciencefiction tot realiteit. De meeste van jullie hebben waarschijnlijk samengewerkt met grote taalmodellen zoals ChatGPT. Hopelijk hebben jullie ze nooit gebruikt om jullie eigen werk te vervangen — al vraag ik het niet nu, terwijl je professoren toekijken. Tijdens mijn tijd bij WIRED heb ik gesproken met leiders die hun inspanningen 'de laatste uitvinding' noemen, en zich voorstellen dat AI uiteindelijk de mens zal overtreffen in het uitvoeren van elke taak—kunstmatige algemene intelligentie (AGI). Deze dreigende toekomst kan angst veroorzaken wanneer je de arbeidsmarkt betreedt, geconfronteerd met samenwerking en concurrentie met AI. Maar ik zeg nee — jullie opleiding blijft onschatbaar. Jullie bezitten wat geen enkele computer ooit zal hebben: jullie menselijkheid, een superkracht die je ontwikkelt in velden zoals Psychologie, Geschiedenis, Antropologie, Sociologie, Filosofie, Politicologie en meer. Deze disciplines gaan over het interpreteren van menselijk gedrag en creativiteit met empathie die alleen mensen kunnen bieden. Jullie inzichten dragen een authenticiteit die voortkomt uit interactie met mede-mensen. De technologie-industrie weet dit zeker. Steve Jobs wilde beroemd worden door computers en liberal arts te combineren. Google gaf aanvankelijk de voorkeur aan bacheloropleidingen in informatica, maar realiseerde zich al snel de enorme waarde van liberal arts-afgestudeerden in communicatie, zaken, management en cultuur — velen werden kernmedewerkers.

Zelfs AI-bedrijven profiteren hiervan: bijvoorbeeld de president van Anthropic is een Engels major, geïnspireerd door Joan Didion. Jullie werk bereikt wat AI niet kan: het opbouwen van echte menselijke verbinding. OpenAI heeft modellen getraind om creatieve teksten te genereren, maar creativiteit zonder menselijke ziel voelt hol. Stel je voor dat je een transformerende roman leest of een ontroerend nummer hoort, en je ontdekt dat het door een machine gemaakt is — je voelt je misschien bedrogen. Onderzoek bevestigt dat mensen kunst die door mensen is gemaakt meer waarderen, zelfs als ze het niet altijd kunnen onderscheiden van AI-producties. Hersenz studies tonen dat we positiever reageren wanneer we denken dat een mens het werk heeft gemaakt. Deze oerverbinding ligt in de hart van de geesteswetenschappen — en is jouw superkracht. Ik zal het niet verzachten: AI zal de arbeidsmarkt hervormen en sommige banen overbodig maken. De geschiedenis leert ons dat er door technologische vorderingen nieuwe banen ontstaan — banen die AI niet kan vervullen omdat ze gebaseerd zijn op echte menselijke verbinding. Jullie elite-opleiding aan Temple, gecombineerd met jullie unieke menselijke eigenschappen — nieuwsgierigheid, compassie, humor — zullen je werk levend houden. Als je aan je carrière begint, omarm dan je menselijkheid. Gebruik AI als een hulpmiddel om eentonige taken te automatiseren en complexiteit uit te leggen — het kan een onmisbare assistent zijn. Maar bloei door je hart en je unieke perspectief te investeren. AI heeft geen hart. Dus, klas van 2025, ik laat jullie achter met een leidend motto voor deze uitdagende tijden: I. Am. Human. Zeg het met mij: I Am Human. Gefeliciteerd. Ga de wereld in en verover haar — die is nog altijd aan jullie om vorm te geven. En één laatste opmerking: ik heb deze toespraak niet met AI geschreven. Dank je wel. (Je kunt de volledige toespraak hier bekijken, in volledige academische regalia. )