Op 1 juli 2025 stemde de Amerikaanse Senaat met overweldigende meerderheid, 99 tegen 1, voor het verwijderen van een controversiële bepaling uit het wetsvoorstel van president Donald Trump, dat een nationaal moratorium op AI-regelgeving op stateniveau beoogde. Deze bepaling was bedoeld om te voorkomen dat staten hun eigen AI-regels konden invoeren tot tien jaar, door de toegang tot federale breedband- en AI-infrastructuurfinanciering te koppelen aan naleving. Aanvankelijk maakte het deel uit van een bredere poging om federale leiding te geven aan AI, en het kreeg steun van enkele technologische leiders en senator Ted Cruz, die beweerden dat verschillende staatsreguleringen innovatie zouden kunnen belemmeren en de Amerikaanse concurrentiepositie op wereldwijd AI-gebied zouden kunnen verzwakken. Echter, bipartijonale oppositie kwam snel vanuit staatsfunctionarissen en belangenorganisaties die zich zorgen maakten over het afstaan van staatsautoriteit ten aanzien van AI-governance. Velen riepen de Senaat op om de proactieve AI-regelgeving door staten te ondersteunen, vooral met betrekking tot beschermingen voor kwetsbare groepen zoals kinderen en creatieve professionals. Senators Marsha Blackburn en Maria Cantwell leidden de bewegingen om de controversiële taal te verwijderen, en benadrukten de essentiële rol van staten bij het formuleren van beleid dat aansluit bij de behoeften van hun gemeenschappen. Tijdens het debat stelde senator Cruz compromisamendementen voor om weerstand te verminderen en delen van het moratorium te behouden, waaronder uitzonderingen ter bescherming van kinderen en het waarborgen van de rechten van kunstenaars onder Tennessee’s ELVIS-wet, die digitale copyrights en creatieve rechten regelt. Ondanks deze inspanningen slaagden Cruz’s amendementen er niet in om de sterke oppositie in de Senaat tegen het beperken van de besluitvorming op staatsniveau te veranderen. De uiteindelijke stemming toonde een bijna unanieme afkeuring van het moratorium, met slechts senator Thom Tillis die het ermee oneens was. Dit resultaat onderstreepte de steun van de Senaat voor de rechten van staten bij het reguleren van opkomende AI-technologieën en weerspiegelde de groeiende publieke bezorgdheid over de risico’s van onbeheerde AI. De kinderrechtenorganisatie Common Sense Media prees de beslissing en benadrukte het belang van staatsautoriteit om jongeren te beschermen te midden van het ontbreken van uitgebreide federale AI-wetgeving.

Voorstanders benadrukken dat binnenlandse AI-governance flexibel moet zijn om kwesties aan te pakken zoals dataprivacy, vooringenomenheid in algoritmes, desinformatie en uitbuiting van creatieve inhoud. Deze actie van de Senaat markeert een cruciaal moment in de discussie over de rolverdeling tussen federaal en staatsniveau bij AI-regulering. Nu AI zich snel ontwikkelt, vinden veel beleidsmakers en belanghebbenden dat een uniforme federale aanpak mogelijk ontoereikend of te restrictief kan zijn. Het toestaan dat staten fungeren als laboratoria voor beleidsinnovatie maakt het mogelijk om snel, op maat gemaakte antwoorden te formuleren op de ethische, juridische en sociale uitdagingen van AI. Na de stemming werd het wetsvoorstel van president Trump dienovereenkomstig aangepast. Hoewel de regering haar inzet voor AI-innovatie en Amerikaans leiderschap bevestigde, erkende ze ook de staatsautoriteit in AI-toezicht — een balans tussen economisch concurrentievermogen en verantwoord bestuur. Waarnemers merken op dat het wegnemen van het moratorium kan leiden tot een versnipperd landschap van AI-regelgeving in de verschillende staten, wat uitdagingen kan vormen voor bedrijven die op nationaal niveau opereren. Desalniettemin verwelkomt velen deze diversiteit als een noodzakelijke vorm van experimenteren voor effectief beleid. Verschillende staten hebben al wetten aangenomen of voorgesteld op het gebied van algoritmische verantwoordingsplicht, transparantie en online veiligheid voor kinderen. Kortom, de bijna-unanieme beslissing van de Senaat om het moratorium op AI-regulering te schrappen, betekent een breed erkende rol van staatsleiderschap in technologische governance. Het getuigt van een bipartijdelijk consensus over de noodzaak van doordachte controlemaatregelen om de risico’s van AI te beheersen, vooral nu federale wetgeving nog in ontwikkeling is. De discussie onderstreept de ingrijpende maatschappelijke impact van AI en de dringende noodzaak voor een samenwerkingsgerichte, gelaagde governance in de toekomst.