نظر گریگور روسو، موسس و مدیرعامل Pi Squared چالش کشیدن برتری بلاکچین در وب3 ممکن است تقریبا هنجارشکن به نظر برسد، مخصوصاً برای کسانی که عمیقاً در بیت‌کوین، اتریوم و فناوری‌های مرتبط سرمایه‌گذاری کرده‌اند. اما با توجه به محدودیت‌های شناخته شده در مقیاس‌پذیری بلاکچین، قابل استدلال است که موفقیت وب3 تنها به بلاکچین‌ها وابسته نیست، بلکه بیشتر بر سیستم‌های پرداخت بسیار سریع و سیستم‌های تسویه‌حساب قابل تایید تکیه دارد. بلاکچین یکی از روش‌های این سیستم‌ها است، نه تنها راه‌حل آن. در حالی که بلاکچین مشکل دومصرف کردن دوباره را حل کرد، محدودیت تیم‌ساختاری سخت‌گیرانه‌ای را معرفی کرد: ترتیب کلی، که در آن هر تراکنش در صف انتظار نوبت خود را در یک صف جهانی به وسیله یک فرآیند توافق جمعی منوتونیک می‌نشیند. این رویکرد در ابتدا برای پرداخت‌های امن منطقی بود، اما حالا تبدیل به یک گلوگاه برای برنامه‌های وب3 شده است که نیاز به سرعت، انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری دارند. این طراحی سریالی، توان عملیاتی را محدود می‌کند و گزینه‌های توسعه‌دهندگان را محدود می‌سازد. موفقیت برنامه انتقال وجه موبایل FastPay نشان داد که می‌توان از دومصرف کردن دوباره جلوگیری کرد بدون اینکه نیاز باشد ترتیب کلی را اعمال کرد. این نوآوری پروژه‌هایی مانند لینرا را الهام بخشید، که از ترتیب‌های محلی مستقل در حالی که صحت‌سنجی جهانی را حفظ می‌کنند، استفاده می‌کنند و نشان می‌دهد که مدل مقیاس‌پذیرتری قابل تحقق است. FastPay همچنین بر پروتکل‌هایی مانند POD و اشیاء مالک واحد سویی تأثیر گذاشته است. اگر FastPay قبل از بیت‌کوین معرفی شده بود، ممکن است بلاکچین به جایگاه فعلی فرهنگی یا فنی دست نمی‌یافت. برخی معتقدند ترتیب کلی برای حفظ سلامت مالی و تمرکززدایی ضروری است، اما این در هم آمیختن یک پیاده‌سازی خاص بدون اعتماد با مفهوم خود است. تمرکززدایی واقعی بر تراکنش‌های قابل تایید استوار است، نه بر ترتیب دادن تمامی تراکنش‌ها در سراسر جهان. چالش‌های بلاکچین همچنان پابرجا هستند:به‌روزرسانی Dencun اتریوم تلاش می‌کند با استفاده از “بلوب‌ها” توان عملیاتی را افزایش دهد، اما ترتیب کلی بنیادی باقی می‌ماند؛ سیستم لاسنتس سولانا هنوز در مواجهه با خاموشی‌های ایجاد شده توسط باگ‌ها و بارهای سنگین مشکل دارد. گسترش راه‌حل‌های لایه ۲ بیشتر از طریق انتقال تراکنش‌ها خارج از زنجیره و سپس دسته‌بندی آنها، ترافیک را پنهان می‌کند اما در نهایت منجر به تأخیرهای چرخه‌ای می‌شود. ضرورت «تکامل یا مرگ» برای سرمایه‌گذاران و سازندگان بلاکچین که به معماری‌های سنتی وابسته هستند قابل مشاهده است.

پروتکل‌های آینده که بر سیستم‌های پرداخت و تسویه‌حساب قابل تایید و انعطاف‌پذیر تمرکز دارند، وعده می‌دهند که تراکم بالا، کارایی بهتر و تجربه کاربری بهتری ارائه دهند. همزمان، با افزایش تعامل برنامه‌های غیرمتمرکز و عوامل خودران مبتنی بر هوش مصنوعی با بلاکچین، هزینه‌های سخت‌گیرانه در ترتیب‌دهی به عنوان یک مزیت رقابتی روبه‌زوال قرار می‌گیرد. چارچوب‌های مدولار در حال ظهور مانند سلیستیا، نشان می‌دهند که درک روزافزون از ناتوانی بلاکچین‌های کلاسیک در انعطاف‌پذیری وجود دارد. نوآوری‌هایی مانند لایه‌های در دسترس بودن داده، شاخه‌های اجرا و تایید خارج از زنجیره با هدف جدا کردن اعتبارسنجی اعتماد از محدود کردن مدل‌های ترتیب‌دهی، در حال توسعه هستند. اگرچه کاملاً از گذشته جدا نمی‌شوند، اما این تلاش‌ها نشانه‌ای از روند به سمت زیرساخت‌های سازگارتر است. بلاکچین قرار نیست ناپدید شود، بلکه باید تکامل یابد. نقش آینده آن ممکن است به عنوان یک تاییدکننده جهانی - یک دفتر اسناد رسمی غیرمتمرکز درون یک زنجیره فناوری بزرگ‌تر و چابک‌تر باشد، نه یک دفتر کل منسجم و سخت‌گیر. این تغییر، اما، ممکن است دشوار باشد؛ چون سرمایه‌های قابل توجه، ایدئولوژی و منافع شغلی زیادی به روایت فعلی بلاکچین وابسته است. بسیاری از صندوق‌های سرمایه‌گذاری، پروتکل‌های دیفای و به‌اصطلاح “کشندگان اتریوم” هنوز عمیقاً در مرکزیت بلاکچین سرمایه‌گذاری کرده‌اند. اما تاریخ نشان می‌دهد که رئیسان فناوری که در مقابل تغییر مقاومت می‌کنند، غالباً شکست می‌خورند. همان‌طور که اینترنت فراتر از سیستم‌های بسته اولیه خود رفت، وب3 نیز قرار است فراتر از ترتیب‌بندی مبتنی بر بلوک حرکت کند. بزرگ‌ترین فرصت‌ها نصیب کسانی خواهد شد که این تغییر محوری را تشخیص دهند و از آن بهره‌برداری کنند. این مقاله صرفاً جهت اطلاع‌رسانی عمومی است و نباید به عنوان مشاوره حقوقی یا سرمایه‌گذاری در نظر گرفته شود. نظرات بیان شده صرفاً متعلق به نویسنده است و لزوماً دیدگاه‌های کوین‌تلگراف را منعکس نمی‌کند.