Ostatnia wizyta prezydenta Donalda Trumpa na Bliskim Wschodzie oznaczała istotną zmianę w amerykańskiej polityce dotyczącej eksportu zaawansowanych układów sztucznej inteligencji (SI). Ta podróż była odstępstwem od wcześniejszych ograniczeń mających na celu kontrolę nad rozprzestrzenianiem się wrażliwych technologii. Podczas wizyty Trump zatwierdził główne umowy na dostawy układów SI z kluczowymi państwami Zatoki Perskiej, szczególnie z Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi (ZEA) oraz Arabią Saudyjską. Umowy te obejmowały szeroką współpracę między wiodącymi amerykańskimi firmami technologicznymi, takimi jak Nvidia, AMD czy OpenAI, a ich partnerami z krajów Zatoki. Zmiana ta wpisuje się w szerszą strategię USA, która wiąże dostęp do najnowocześniejszej technologii układów SI z kompleksowymi negocjacjami handlowymi. Podejście to różni się od wcześniejszych ograniczeń eksportowych stosowanych za administracji prezydenta Joe Bidena, które miały na celu blokowanie transferu wrażliwych technologii do krajów powiązanych z Chinami. Poprzez rewizję ram prawnych, obecna polityka otwiera drzwi dla sojuszniczych krajów Zatoki do pozyskiwania zaawansowanych technologii SI w ramach umów handlowych, co wzmacnia więzi gospodarcze i technologiczne. Konkretnym efektem tego nowego podejścia jest zobowiązanie Arabii Saudyjskiej do zainwestowania około 600 miliardów dolarów w Stany Zjednoczone. Ta ogromna inwestycja podkreśla głębokość zaangażowania gospodarczościowego między USA a państwami Zatoki wynikającego z ostatnich porozumień. Dodatkowo, wiele firm oprócz producentów układów SI szybko rozwija swoją działalność na regionie. Szczególnie firmy takie jak Scale AI, Google i inne największe podmioty technologiczne przyspieszają ekspansję na Bliski Wschód, kierując się korzystnymi warunkami biznesowymi i strategicznymi możliwościami, jakie oferują te partnerstwa. Niemniej jednak, ta zmiana polityki wywołała obawy wśród ekspertów ds.

bezpieczeństwa narodowego. Krytycy ostrzegają, że szeroki eksport zaawansowanych układów SI do krajów Zatoki może zagrozić długoterminowemu przywództwu USA w rozwoju sztucznej inteligencji. Obawiają się, że taka technologia może niezamierzenie wzmacniać autorytarne reżimy, z których niektóre mają powiązania z Chinami, co potencjalnie umożliwiłoby przeciwnikom dostęp do wrażliwych możliwości SI. Przeciwnicy wskazują także, że ta strategia stoi w sprzeczności z długoletnią polityką „America First”. Twierdzą, że promowanie zagranicznego rozwoju kluczowych technologii SI zagraża innowacjom krajowym i ogranicza kontrolę USA nad kluczowymi postępami technologicznymi. Może to osłabić zdolność Stanów Zjednoczonych do kształtowania przyszłości SI i jej wdrażania. Szczególne obawy budzi możliwość niewłaściwego wykorzystania superpotężnych modeli SI przez zagraniczne rządy wyposażone w te technologie, co może wpłynąć na takie obszary jak nadzór i operacje cybernetyczne. Pojawia się także niepokój związany z rosnącymi strategicznymi zależnościami między USA a krajami Zatoki, które mogą skomplikować przyszłe decyzje gospodarcze i zagraniczne. Podsumowując, podróż prezydenta Trumpa na Bliski Wschód wywołała znaczące przesunięcie w amerykańskiej polityce eksportowej dotyczącej SI, sprzyjając bliższej współpracy technologicznej z partnerami z Zatoki i jednocześnie złagodzeniu wcześniejszych restrykcji. Chociaż ta inicjatywa obiecuje znaczne inwestycje gospodarcze i wzmocnienie relacji handlowych, budzi jednocześnie istotne pytania dotyczące bezpieczeństwa narodowego, dominacji technologicznej i kierunku amerykańskiej polityki zagranicznej. Ewolucja sytuacji wymaga ostrożnego nadzoru, ponieważ równowaga między korzyściami ekonomicznymi a ochroną technologicznej przewagi pozostaje delikatna w obliczu rosnącej konkurencji na arenie światowej.